"ကလေးလေး"
စာလုပ်နေရင်း...ခေါ်သံကြားလိုက်ရတာမို့..နောက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်မိလေမှ မျက်ဝန်းတွေ စုံမှိတ် ပစ်လိုက်သည့် ရှောင်းကျန့်....။
ရေချိုးခန်း တံခါးမှနေ..ပေါ်ကော က ခန္ဓာကိုယ် တစ်ပိုင်းထွက်နေသည်မို့.. ကျစ်လစ်နေသည့် ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းက ကြွက်သားတို့ဟာ သူ့နေရာနဲ့သူ အပြိုင်းအရိုင်း။
ရင်အုပ်ကြွက်သားဆိုင်တွေ အာရုံထဲ ပြတ်ပြတ်သားသား မြင်နေခဲ့ရတယ်....။
လည်ပင်းနားက မှဲ့မှနေစ...ရှောင်းကျန့်ထက် ဆပိုကြီးတဲ့ လည်ဇလုပ်အပါအဝင်...လက်မောင်းအိုးတွေရဲ့ သန်မာ ထွားကြိုင်း ကျစ်လစ် မှုတွေရော....။
"ဘာ..ဘာလည်း"
ဒီအချိန်ကျမှ ဘာလို့ စကားတွေ ထစ်နေရတာများလည်း။
အရင်များကဆို...ဒီထက်တောင်....ပေါ်ကောကို ရှောင်းကျန့် မြင်တွေ့ဖူးတာပဲလေ.....။
"ဘာလို့မျက်လုံးကြီးမှိတ်ထားရတာလည်း "
"ဘယ်သူက မှိတ်လို့လည်း"
"ဗြောင်လိမ်တဲ့ ကလေး"
အသံက နိမ့်သွားသော်လည်း ရှောင်းကျန့် ကြား၏။
နှုတ်ခမ်းဆူသွားသလား မသိ မျက်နှာကိုလည်း မော်ထားကာ...ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။
"ဘာလည်း"
"အင်း...ကို့ ကို သဘက်လေးယူပေးမလား"
ယူပေးဆိုလည်း..ယူပေးပေါ့။ ယူပေးမလားဆိုတော့ ပေါ်ကော က ဘာကို ဆိုလိုတာလည်း....။
မယူပေးရင်း...ဒီတိုင်း ထွက်လာမှကျ.....။
"ကို ဒီတိုင်း ထွက်လာရမလား"
အတွေးပင် မဆုံးသေး...ခြေထောက်တစ်ဖက်လှမ်းလာတာမို့.ရှောင်းကျန့် ဇက်ကနဲ ထလိုက်မိသည်။
"ပေါ်ကော!"
"ကို သိပါတယ်...သဘက်ယူပေး"
မျက်နှာကဖြင့် စနေသလို ပြောင်စပ်စပ်နဲ့မို့...စိတ်ထဲ ဒေါသက တဖွားဖွား။
ရှူတူတူ စိုက်ကြည့်မိတဲ့ ရှောင်းကျန့်ကို မျက်ခုံးတစ်ဖက်ပင့်ကာ ပေါ်ကော ခြေလှမ်းက ရေချိုးခန်း အပြင် ရောက်လုလု။
YOU ARE READING
ရင်း....
RomanceI only write yizhan fanfic. So, be careful of reading lists. အချစ်....အမုန်းလား....နားမလည်တတ်စဥ်ကတော့...ကျွန်တော် မသိဘူး လို့ ဖြေခဲ့လိုက်တာပဲ...ဝေးသွားမှ...ကျွန်တော် သိခဲ့တာ... *အချစ်က..ခဗျားရယ်* စွန့်လွှတ်ပေးတာ မဟုတ်ဘူး ရှောင်းကျန့်...မင်းလေး..ကို့...
