Salonda kanepenin üzerine uzandım. Gruba uzun zamandır girmiyordum. Sanırım biraz daha giremeyecektim. Mert gelip yanıma uzandı. Film izliyorduk. Yani ben öyle sanıyordum göğsümde bir ağırlık olduğunu fark edene kadar burada bir minnoş uyuyakalmıştı. Kalkarsam uyanır diye düşündüm ve bu anı ölümsüzleştirmek için tabiki bir fotoğraf çektim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yanımdaki kumandayı alıp televizyonu kapattım. Kalkmak zor olurdu çünkü Mert'i odaya kadar taşıyamazdım. Taşıyabilsem bile şuanda bunu istemiyordum. O kadar huzur vericiydi ki küçük bi bebek gibi uyuyordu. Yüzündeki her bir ayrıntıyı inceledim. Hayatımın en güzel döneminde en güzel insanla karşılaşmıştım. Yarın metroyla merkeze gidip delice gezicektik. ~ Mert hayatıma iyiki girdin seni seviyorum bunu henüz birbirimize söylemedik daha doğrusu söyleyemedik. Sen koca bir bebeksin evet benim koca bebeğimsin senin incinmene ve kimsenin incitmesine izin vermeyeceğim~ saçlarının arasına bi öpücük kondurup uyudum.
