"Bana değil ey anam, şu kara güne ağla, Ağlayanı kalmamış yaralı dine ağla.
Şu karanlık zindanlar diz çöktüremez bana, Ben ki, tüm hayatımı adamışım Rahman’a.
Hapishane dediğin daha evla zilletten, Zillete boyun eğen, diz çökmüş bir milletten.
Benim yüce davamı zindanlar hapsedemez, Onun sönmez nurunu hiç bir güç söndüremez.
Bak yine özgürüm ben zincirler arasında, Ruhumu kamçılayan, hizmete Hak uğrunda
Ben özgürüm anacığım! Zincir, pranga neymiş, Sen sakla gözyaşını, halkıma boyun eğmiş...
Selam senin üzerine olsun anacığım…"
Sana bu yolun mahiyetini, resullerin, onlara tabi olanların ve dostlarının yolu olduğunu açıklamaya çalıştım. Öyleyse bu ağlayışlar neden? Neden bu gözyaşın?
-Şeyh Muhammed el-Makdisi
***
Sıkıntılı dönemlerde bir şey yapmasa da bu din için ağlayanlar vardı. Bugün 'ağlayanı olmayan bir din' ve 'ağlanacak haline gelen müslümanlar' var.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
