ချစ်တယ်ဆိုတာထက်......( Complete)

( ၄ )

ရုံးခန်းထဲကထွက်လာတဲ့
ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့
ခြေလှမ်းတွေက  လေးလံနေသည်မှာ ခဲများဆွဲထားသကဲ့သို့...
ဘာကြောင့်မှန်းမသိပေမယ့် ဆရာဝင်ပြောစကားတွေကိုကြားယောင်ရင်းရိပေါ်ရဲ့ရင်ဘက်ထဲကအောင်သက်သက်နှင့်ခံရခတ်သလိုဘဲ..။

* ဦးခေါင်းကိုထိခိုက်ထားတဲ့အရှိန်ကြောင့် အတိုင်းအတာတစ်ခုထိလူနာရဲ့မှတ်ညာဏ်တစ်ချို့ဆုံးရှုံးသွားနိုင်ပါတယ်  *

* ရှောင်းကျန့်ကအတိတ်မေ့သွားမှာလား *

* ဟုတ်ပါတယ် *

* ပြန်ကောင်းနိုင်ဖို့အလားအလာ ရှိတယ်မလား *

* လူနာသွားတက်တဲ့နေရာတွေ လူနာလုပ်တက်တဲ့အရာလေးတွေပြန်ပြောပြပေးမယ်ဆိုရင်တော့ ကောင်းဖို့အလားအလာရှိပါတယ် *

တိတ်ဆိတ်သွားတဲ့အခန်းအနေအထားအရ ရိပေါ်ဘာပြန်ပြောရမလည်းမသိပေ။ သူ ရှောင်းကျန့်နဲ့ဆုံခဲ့တာတစ်ပတ်တောင်မပြည့်သေးပေ။ ရင်းနှီးရအောင်လည်း သူဘဲရှောင်းကျန့်ကို စိတ်ဆိုးအောင်လုပ်ခဲ့တာမလား...။
ကျွန်တော်ဘယ်လိုလုပ်ရမလည်းခများရယ်.....

ရှောင်းကျန့်ကိုပြောင်းရွှေ့သွားတဲ့
VIP room no, 23 ကို
လေးတိလေးကန်
လျှောက်သွားလိုက်သည်။

အခန်းတံခါးအားဖွင့်ပြီး
ဝင်သွားလိုက်တော့
ကုတင်ပေါ်ဝယ်
ဆေးပိုက်တန်းလန်းနှင့်
လဲလှောင်းနေတဲ့
အဖြူရောင်အရိပ်လေး။
ဝမ်ရိပေါ် ကုတင်အနား
တိုးသွားလိုက်ပြီး ရှောင်းကျန့်အားကြည့်နေမိသည်.....။

အဖြူရောင်ကိုယ်လုံးငယ်လေးက သိပ်အထီးကျန်လွန်းလို့
ဝမ်ရိပေါ် ပွေ့ဖတ်ထားချင်မိတယ်။ နာကျင်သွားမှာကြောက်လို့လည်း မထိရက်မကိုင်ရက်ပြန်ဘူး။ ရိပေါ်တွေနေမိတာက ရှောင်းကျန့်ရဲ့အခုပုံစံက ခပ်ညိုးညိုးပန်းတစ်ပွင့်လိုဘဲ။
ထိလိုက်ရင်
ကြွေကျသွားမှာစိုးရတယ်။

ရိပေါ်ရဲ့မျတ်ခမ်းစက်များတစ်ဖြည်းဖြည်းရဲလာပြီး အကြာခင်အေးစက်စက်ရေတစ်ချို့ ပါးပြင်ကိုဖြတ်သန်းလာပြန်တယ်။

ကုတင်ဘေးနားကခုံလေးမှာ ရိပေါ်ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး
ရှောင်းကျန့်ရဲ့
ဆေးပိုက်သွယ်ထားသော လက်လေးတစ်ဖတ်အား အသာအယာလေးယူလိုက်သည်။