SINIRSIZLAR

MERİÇ VE DUDAKLARI

(inci)

ne oldu, ne bitti, neler yaşandı. İnsan ne yaşadıysa en iyi bir kendisi bir de Tanrı bilir. Meriç'in hep söylediği bir şey vardı;

''bizim sınırımız yok her yapabiliriz. Yapamayacağımız hiç bir şey yok, biz 'sınırsızlar'ız''

buna ben hariç herkes inandı yine ben hariç..

doktorların söylediği ilk ve tek şey Meriç'in gayet iyi ve yaşıyor olduğuydu bunun ardından sevinç çığlıkları gülmeler şükürler ve sarılmalar ben ise şoktaydım.

'İnci duydun mu yaşıyor!!!' dedi Ada ama ben hiçbir tepki veremiyordum, mutluydum hem de hiç olmadığım kadar

birden ağlamaya başlayıp sevinç çığlıkları atarak zıplamaya başladım herkese sarıldım.

hem kendi canım için hem de Meriç'inki için sevindim çünkü onun ölümü benim de ölümümdü

en sonunda bizi Meriç'in yanına soktuklarında herkes gülüyordu ama ben ağlıyordum

Meriç herkes ile konuştuktan sonra bizi yalnız bırakmalarını rica etti ben hala ağlıyordum ama Meriç bunu umursamadan konuşmaya başladı.

'Nesin sen bebek mi ? ne bu böyle sen benim tanıdığım en sert ve duygusuz kızdın, gel bakalım yanıma da anlat bakalım ne oldu ?' bende dediği gibi yaptım yanına oturdum o da beni göğüslerine yasladı bende itiraz etmeden biraz da onun kollarında ağladım

'Benim yüzümden oldu, eğer ben olmasaydım belki daha iyi bir takım olurdunuz ben hepinizi üzüyorum...biliyor musun bazen sadece ölmüş olmayı dilerdim, ya bir insan nasıl kendi canından vaz geçer ya- '

'Eğer çok seviyorsa geçer İnci, kalp kimseyi dinlemez sadece sevdiği birey için atar'

'Meriç ölüyordun' cümlemin bitmesiyle daha şiddetli ağlamaya başladım

'Sen olduğun sürece ben asla ölmem İnci. Bak bu kalbi görüyor musun! sadece senin için atıyor ve senin için durmaya bile hazır, istersen bana öl de şu kodumun yerinde kendimi öldürürüm ama n'olur şöyle ağlama, canımdan can gidiyor seni böyle görünce'

'Meriç-' cümlemi tamamlayamadan dudaklarımda ki baskıyla susturuldum 

o baskı Meriç'in dudakları idi

Meriç ve dudakları...