ᎠᎬᎪͲᎻ ҒᎡϴᎷ ᎽϴႮ || jikook oneshot

Season 2 - (11)

ඇවිදගන්න තරම් හයියක් මගෙ කකුල් වලට නොතිබුණත් මම කොහොමහරි වාරු අරගෙන අර මනුස්සයා පිටිපස්සෙන් ගියා.
පැටියවත් වඩාගෙන වෙව්ලන කකුල් අමාරුවෙන් පාලනය කරගත්තත් මගෙ ඇස් වලින් ගලපු කඳුළු නවත්තගන්න මට බැරි උනා.
මගෙ හදවත ගැහෙන රිද්මය මට අවනත නොවී එකදිගටම මාව රිද්දන්න පටන් අරගෙන තිබ්බා.

ඔව් මට ජන්කුක්ව දකින්න ඕන උනා...

ඒත් මේ විදියට නෙවෙයි ....

මම හිටියේ හුඟාක් බයවෙලා. අවුරුදු ගානක් මම එයා ගැන හිතුවා. එයා ආපහු අපිව බලන්න එයි කියලා මම විශ්වාස කළා. එයා එනකල් ඇස් රිදෙනකල්ම මම බලාගෙන හිටියා..

අන්තිමට එයා ඉන්නවා කියලා මම අද දැනගත්තා !!!

මට මේ දැනෙන්නෙ සතුටක්ද , දුකක්ද , වේදනාවක්ද , සැනසීමක්ද කියලා මට වෙන් කරලා අඳුනගන්න බෑ.

මගෙ ඔලුව ඒ තරම් නිදහස් නෑ....

.
.
.
.
.

විනාඩි කීපයකට පස්සෙ අපි හොස්පිට්ල් එකට ආවා. නාදුනන අමුත්තව අනුගමනය කරමින් ඔහු පිටිපස්සෙන් මම වාට්ටු අතරින් ගියේ ගැහෙමින්.

මේ ලෙඩ්ඩු අතරෙ මගෙ ජන්කුක්ව දකින්න මම බය උනා.

මගෙ ජන්කුක් ඒ විදියට ඉන්නවා බලන්න මම බය උනා.

ඒත්.....

අවුරුදු ගානක් මගෙ ඇස් හොයපු රූපෙ ඇදක් උඩ ඔහේ අප්‍රාණිකව වැතිරිලා ඉන්නවා බලන්න මට සිද්ධ උනා..

" ජන්කුක්..... "

මගෙ ජන්කුක් ලඟ මම දණින් වැටුණා. මුළු ඔළුවම වැහෙන්න ඔතලා තිබුණ සුදු පාට බැන්ඩේජ් එක රතු ලේ වලින් පෙඟිලා.

ඇද ලඟ තිබුණ සේලයින් එකෙන් බින්දුව බින්දුව වැක්කෙරෙන සේලයින් ජන්කුක්ගෙ අතට ගහලා තිබුණ කටුව දිගේ පල්ලම් බහිනවා.

ජන්කුක්ගෙ කකුලක් තදින් බැන්ඩේජ් කරලා තිබුණෙ අනතුරේ බරපතල බව හොදටම පෙන්නන ගමන්...

අන්තිමට .......

මට තවත් ඉවසගන ඉන්න බැරි උනා ..

ජන්කුකීහ්හ්හ්හ්හ් !!!!

අමාරුවෙන් හිරකරගෙන හිටපු මගෙ කදුලු එක්කම මම කෑ ගහලා ජන්කුක් ලග වැටිලා ඇඬුවා.. 

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

To be continued ...

Vote and Comment plz ♥️