" හරි... එහෙනම් ඔයාට හෙට ඉඳන් මෙතන වැඩට එන්න පුලුවන් "
" ගොඩක් ස්තූතියි සර්.. "
උපැස් යුවලක් පැලදගෙන හිටපු කාරුණික හිනාවක් ඇති තරමක් වයස හන් මහතාට ජිමින් ස්තූතිවන්ත උනා. ආර්ථික තත්වය එන්න එන්නම නරක අතට හැරෙන්න පටන් ගත්ත නිසා ජිමින්ට ඕන උනා පුංචි ජොබ් එකක් හොයාගන්න. ඉතින් ඒකෙ ප්රථිපලයක් විදියට තමයි ජිමින්ට එයාගෙ ගෙදරට නුදුරින් තිබුණ ෆාමසි එකක කැෂියර් එකේ වැඩ කරන්න ලැබුණේ.
ජිමින් වැඩිදුර ඉගෙනගෙන තිබුණත් ජිමින්ගෙ සුදුසුකම් ස්ථිර කරන්න ජිමින්ට පුලුවන්කමක් තිබුණෙ නෑ. මොකද එයා ඒ වෙද්දි හිටියෙ එයයි කුකීයි හිටපු ගෙදරින් හුගාක් දුර. ඒ නගරය බ්ලාස්ට් කලාට පස්සෙ එයාලගෙ ගේ ඉතුරු උනාද කියලවත් ජිමින් දන්නෙ නෑ. ඉතින් ඒ නිසාත් පුංචි ජන්කුක්ව තනියම ගෙදර තියලා දවසම එලියෙ ඉන්න බැරි නිසාත් ජිමින් මේකට කැමති උනා..
" ඔයා එන්නම ඕන ජන්කුක්.... "
කල්පනාබරව ෆාමසියෙන් එලියට බැහැපු ජිමින් හැමදාම වගේ අහස දිහා බලාගෙන ආයාචනා කළා..
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
To Be Continued ...
VOUS LISEZ
ᎠᎬᎪͲᎻ ҒᎡϴᎷ ᎽϴႮ || jikook oneshot
Fanfictionyou were my love... my life... my everything... there's nothing important more than you... if you gone... i have no existance.. that's my love, i offered to you.. i always want to be at your side,no matter what.. so... i also suffer with you..