Flee from Sorrows (Affliction Series#5)✓

Chapter Seventeen

Halos araw-araw pumupunta ang ninong ni Lyka sa bahay na nabanggit nilang Roger ang pangalan. He's nice to me but something is with him that makes me uncomfortable. I can't name it. Medyo natatakot ako sa kaniya kaya umiiwas ako.

Earlier this morning, hinatid niya kami gamit ang Vios niya rito sa bahay ng lola ko. Taunan kasi ay nagse-set sila ng reunion. Minsan lang kasi magkita-kita ang buong pamilya. Madalas ay tuwing may okasyon lang, minsan hindi pa kumpleto.

I've met my cousins already and talked to them a bit. Ngayon ay nasa isang sulok ako dahil binida na naman ni Lyka ang sarili niya sa buong angkan. Some were happy and entertained, those were the elders. Ang iba ay kakikitaan ng ngiwi sa mukha dahil masyado nang naeepalan sa kapatid kong epal naman talaga.

"She didn't change at least a little, 'no?" komento ni Eunice sa gilid ko. "Same old bida-bida ng angkan." Saka siya natawa.

I smiled, trying to hide my laugh through it. Well, I guess hindi lang pala ako ang gano'n ang nararamdaman sa kapatid ko but I can't help but feel ashamed for her. Hindi niya alam na ganito na pala ang tingin ng ibang tao sa kaniya.

All she thinks of herself is that she is a star; the center of attraction. Ang tingin niya sa sarili niya a gusto siya ng lahat kahit na hindi naman talaga.

"When will your sister mature?" Eunice then asked.

I shrugged. Lyka is still living her best life because our parents have been giving it to her. Siguro isang araw ay maiintindihan din ng kapatid ko na hindi madali ang buhay. Malayo iyon sa kung ano ang iniisip niya . . . na hindi siya prinsesa at hindi lahat ay aayon sa gusto niya.

We all fell silent when a sports car stopped in front of Lola's house. Lahat kami ay naghintay kung sino ang lalabas. I was a bit surprised when I saw Kyler. I didn't know he had that car . . . o baka bago. Wala akong pakialam.

"Oh, who's that?" Eunice giggled. "Wait! 'Di ba siya 'yong manliligaw mo? He tagged you in a picture before then I asked you kung sino siya?"

"Not anymore. He's now Lyka's boyfriend."

"Love!" Lyka called him using their . . . cheesy endearment and approached him.

He has a proud smile on his lips ang walked gait. Akala mo kaniya itong buong lugar kahit na dayo lang naman siya rito. Ang kapal ng mukha. Bagay nga sila ng kapatid ko.

Nagmano si Kyler sa lahat ng matanda, well at least he still has respect. Mama hugged him pa tapos si papa naman tinapik ang balikat niya. They've never been supportive to me like that. Kay Lyka lang at sa lahat ng gusto ni Lyka.

"Inagaw ni Lyka?" tanong bigla ni Eunice, medyo napalakas kaya napatingin sa amin ang mga kamag-anak naming malapit lang sa amin.

"I won't lie," I replied. "She did."

"What the fvck, Ahmya? Pumayag kang ginagano'n ka lang ng kapatid mo? Kung ako 'yang ginanyan, ubos buhok niya baka kalimutan niya na ring huminga kasi hindi ko talaga siya titigilan."

I sighed. "Hindi lang naman siya ang may kasalanan. Kyler is at fault too . . ."

"Yes!" she exaggerated. "Hayaan mo, maghihiwalay din naman silang dalawa. Hindi nagtatagal kapag agaw lang."

Pinigilan kong matawa sa sinabi niya. Sinumpa ko rin naman 'yon, na hindi sila kailanman magiging masaya dahil sa ginawa nila sa akin. They don't deserve to be happy, not after what they did to me. It's unacceptable.

"What about kina tita at tito? Anong sinabi nila? They look like they are supporting Lyka." Hindi katulad kanina na malakas ang boses ng katabi ko, ngayon ay binulong na lang niya at mas lumapit pa siya sa akin.