B.J.

Μετά τα μεσάνυχτα.

  Μια βδομάδα πέρασε σαν άνεμος, με τον νεαρό να είχε αφοσιωθεί πιο πολύ στο διάβασμα για τις εξετάσεις. Όμως, ένα μήνυμα στο κινητό του όπως διάβαζε, έκανε τον Τομ να αναστατωθεί. Πιο συγκεκριμένα, ήταν στο διαμέρισμά του και ντυνόταν γρήγορα, βάζοντας γρήγορα τα ρούχα του, με τον Βέρντε να τον κοιτάει με τα μάτια του να έχουν σχεδόν κλείσει από τον ύπνο. Μόλις ετοιμάστηκε, έστειλε γρήγορα μήνυμα στον Γιάννη και έκλεισε με δύναμη την πόρτα, τρέχοντας από τα σκαλιά της πολυκατοικίας.

Μετά από λίγο τρέξιμο ο Τομ έφτασε σε μία καφετέρια απέξω στο κέντρο του Παγκρατίου, όπου εκεί τον περίμενε ο Γιάννης, ο οποίος στεκόταν απέξω και κοιτούσε το κινητό του. Λαχάνιασε για λίγο χωρίς να μπορεί να μιλήσει, κρατώντας τα γόνατά του. <<Έφτασα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Τι συνέβη?>> ρώτησε ο Τομ λαχανιάζοντας με τον Γιάννη να χαμογελάει.

-<<Μια χαρά σε βλέπω ντυμένο, αν και όχι το καλύτερο σου ντύσιμο αλλά αρκούμαστε σε αυτό.>> είπε κοιτώντας τον από πάνω μέχρι κάτω με μία γρήγορη ματιά.

-<<Που σχετίζεται το ντύσιμο?!>> είπε με απορία, έχοντας πάρει αρκετές ανάσες. <<Εσύ μου είπες ότι χτύπησε άσχημα η μητέρα σου σε τροχαίο πριν λίγο και ότι τώρα την έχουν πάει στο νοσοκομείο.>>

-<<Έτυχε να είπα ένα μικρό ψεματάκι...>> είπε, ξύνοντας το κεφάλι του από και τον κοίταξε με ένα χαμόγελο, με τον Τομ να τα είχε χάσει. <<Η μητέρα μου ευτυχώς είναι μια χαρά, δεν είναι στο νοσοκομείο, ούτε είχε κάποιο ατύχημα... Μην μου θυμώσεις, αλλά ήταν ο μόνος τρόπος προκειμένου να σε βγάλω από το διαμέρισμά σου.>>

-<<Άσε τις εισαγωγές και πες μου τι συμβαίνει.>> είπε με σοβαρό και απότομο ύφος.

-<<Σήμερα έχει γενέθλια βλέπεις η Τζένη και θα πάμε σε ένα κλαμπ για να το γιορτάσουμε. Σκέφτηκα ότι θα ήταν καλή ιδέα να έρθεις και εσύ μαζί μας.>> του απάντησε με τον Γιάννη να κοιτάει αλλού και τον Τομ να είχε θυμώσει.

-<<Όχι!>>

-<<Σε παρακαλώ Τομ. Σταμάτησες αυτήν την περίεργη υπόθεση και οι πανελλήνιες εξετάσεις είναι σε περίπου ένα μισό χρόνο. Πότε θα ξεφαντώσεις λιγάκι?!>> παραπονέθηκε ο φίλος του.

-<<Χαλαρώνω και με τον δικό μου τρόπο Γιάννη. Σε ευχαριστώ που με σκέφτηκες, αλλά τα κλαμπ δεν είναι του τύπου μου να διασκεδάσω. Πιο πολύ με κουράζουν πάρα με χαλαρώνουν.>>