B.J.

Η πρώτη υπόθεση.

  Είχαν περάσει περίπου δύο εβδομάδες από την υπόθεση με την βουλευτή όπου τώρα επικρατούσε ηρεμία στο κέντρο της Αθήνας. Ο Δεκέμβριος είχε μπει για τα καλά και πλησίαζαν Χριστούγεννα με το γιορτινό κλίμα να επικρατεί στην πρωτεύουσα. Ο δήμος άρχιζε σιγά σιγά να στολίζει την πόλη με τα συνεργεία να δουλεύουν από νωρίς το πρωί. Άρχιζαν να στολίζουν δέντρα αλλά και πάνω στο κεντρικό δρόμο της Χρεμωνίδου στο Παγκράτι, είχαν κρεμάσει φώτα ο δήμο ενώ επίσης άρχισε να τοποθετεί σε διάφορα σημεία της πόλης διάφορες μεγάλες, χριστουγεννιάτικες φιγούρες. Εκτός από τον δήμο είχαν ακολουθήσει και όλα τα μαγαζιά, τα οποία είχαν στολίσει ήδη από πιο νωρίς μερικά και με τους κατοίκους να κάνουν το ίδιο.

Αν και ηλιόλουστη μέρα το Σάββατο εκείνο είχε κρύο, με τον Τομ να φτιάχνει το φαγητό του το πρωί ήδη για το μεσημέρι. Καθόταν στην κουζίνα και φορώντας μια ποδιά, είχε αρχίσει το μαγείρεμα, ενώ μέσα ακουγόντουσαν οι ειδήσεις από την τηλεόραση. Είχε μπροστά του ένα βιβλίο μαγειρικής το οποίο το είχε βάλει σε μια σελίδα και έβλεπε με προσοχή τι έπρεπε να κάνει, έχοντας τα υλικά μπροστά του και με τον φούρνο να θερμαίνεται. Άρχισε να χτυπάει αυγά μετά να ανακατεύει και να ρίχνει λίγο αλεύρι. Μόλις άρχισε να τα χτυπάει και τα τρία μαζί του πετάχτηκε λίγο στην ποδιά από την δύναμη όπως το έκανε με δύναμη. Τότε χτύπησε το κουδούνι της πόρτας με εκείνον να βγάζει την ποδιά και να πηγαίνει στην είσοδο. Μόλις την άνοιξε έμεινε έκπληκτος. Είδε έξω τον θείο του ο οποίος ήταν μαζί με τον Βόλντακ και δύο άντρες του πίσω του. <<Δεν νομίζω να έχεις πρόβλημα να περάσω.>> είπε ο Στέφαν με τον Τομ να τους δείχνει το σπίτι.

Μόλις μπήκε ο Στέφαν κοιτούσε αριστερά και δεξιά, βλέποντας την ακαταστασία που υπήρχε σε μερικά σημεία στο σπίτι και κάθισε στο σαλόνι με τον Τομ να είχε πάει λίγο στην κουζίνα ώστε να κλείσει τον φούρνο. <<Ώστε αυτό εδώ είναι το διαμέρισμα της μητέρας σου. Νόμιζα ότι σου είχε αφήσει πιο μικρό σπίτι.>>

-<<Μικρό είναι αλλά βολεύει για ένα άτομο.>> είπε με την γάτα να έρχεται κοντά στον Στέφαν και τους άλλους, βλέποντας τους με περιέργεια.

-<<Δεν ήξερα ότι είχες κατοικίδιο. Έχει πολύ ωραία μάτια. Πως τον λένε?>>

-<<Βέρντε.>> είπε με τον Στέφαν να το κοιτάει ακόμα στα μάτια και τον γάτο το ίδιο. Σαν να τον είχε κεντρίσει για λίγο του βλέμμα του μεγάλου άντρα.