B.J.

Ο εκβιασμός 2.

  Το βράδυ ήρθε γρήγορα, με την ώρα να είχε φτάσει κοντά στης 10, με τους τελευταίους να ήταν και η Μαρία. Η Μαρία βρισκόταν ακόμα στο τμήμα, όπου συνέχιζε να φτιάχνει μερικές υποθέσεις που είχε, αρχειοθετώντας διάφορα αρχεία. Τα φύλλα, αν και ήταν πάρα πολλά τα τακτοποίησε γρήγορα, έχοντας δημιουργήσει τρεις στοίβες με χαρτιά πάνω στο γραφείο της, ενώ μόλις τα τελείωσε έπιασε πάλι το πληκτρολόγιο και γράφοντας κάτι στον υπολογιστή πριν το κλείσει. Μόλις τελείωσε, είδε γύρω της όπου όλοι είχαν φύγει οι συνάδελφοί της, με μόνο το χριστουγεννιάτικο δέντρο να είχε μείνει, όπου τα λαμπάκια του αναβόσβηναν συνεχώς με τον δικό τους τρελό ρυθμό.

Άλλες φορές πιο γρήγορα, άλλες πιο αργά και άλλες με έναν περίεργο ρυθμό, που ήθελε να το δεις δύο με τρεις φορές τουλάχιστον για να πιάσεις τον ρυθμό τους. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι θυμίζει την ζωή των ανθρώπων, η οποία πολλές φορές περιπλέκεται. Άλλες φορές κυριαρχεί η χαρά, άλλες φορές η λύπη ενώ πάντα αυτά τα δύο συναισθήματα αμφιταλαντεύονται μεταξύ τους για το ποιο θα επικρατήσει στο παιχνίδι της ζωής. Έτσι και η Μαρία, τα είχε χάσει για λίγα λεπτά ακίνητη, χάνοντας για λίγο επαφή με το περιβάλλον, σαν να είχε μπερδευτεί μέσα της.

Τότε όμως βγήκε ο διευθυντής από το γραφείο του, με την ίδια να κουνάει λίγο γρήγορα τα μάτια της και σηκώθηκε από το γραφείο. <<Είχες πολύ δουλειά Μαρία σήμερα?>>

-<<Ναι κύριε. Έπρεπε να αρχειοθετήσω τις υποθέσεις του προηγούμενου μήνα. Επίσης, όσο αφορά την υπόθεση με την δολοφονία της γυναίκας του Ελβετού, τελικά κάναμε λάθος. Δεν πρόκειται για δολοφονία αλλά αυτοκτόνησε η γυναίκα, σύμφωνα με τον ιατροδικαστή. Θέλετε να τον ενημερώσω εγώ κύριε?>>

-<<Μην αγχώνεσαι, θα στείλω αύριο συνάδελφό σου από το σπίτι του.>> είπε και τότε έβγαλε ένα φάκελο, πετώντας τον ελαφρά προς το μέρος της. Η ίδια το κοίταξε με απορία, με εκείνον να την κοιτάει με σοβαρό ύφος όπως το άνοιξε. Μόλις το άνοιξε έβγαλε διάφορες φωτογραφίες από μέσα, βλέποντας της έκπληκτη. Έδειχνε την ίδια μέσα στο αυτοκίνητο την ημέρα που πέθανε η βουλευτής, με το αυτοκίνητό της να κυνηγάει το αυτοκίνητο του δολοφόνου. <<Πίστευες δεν θα καταλάβω ότι μου λες ψέματα.>> είπε με την Μαρία να σφίγγει τα χείλια της.

-<<Δεν ξέρω κύριε τι λέτε.>> είπε με απορία, μη θέλοντας να μιλήσει όπως της είχε πει ο Τομ.