Θα σας συμβούλευα να ρίξετε μια ματιά στο κεφάλαιο 33 όπου ήταν το τελευταίο απόσπασμα του παρόντος και ουσιαστικά ξεκινάμε από εκείνο το σημείο τώρα.
Άντα
Πίνω μια γουλιά από το τσάι και χτυπάω ρυθμικά τα δάχτυλα μου στο τραπέζι σκεπτόμενη τα χθεσινά.
Ζήτημα να κοιμήθηκα 3 ώρες όλο το βράδυ. Χτες το βράδυ...χτες το βράδυ μου πέρασαν πολλά από το μυαλό όσο ήταν εδώ εκείνος.
Δεν είναι τόσο απλό να τον παρουσιάσω στην μικρή ως πατέρα της. Ένας πατέρας που ούτε νοιάστηκε να πάρει ένα τηλέφωνο όλα αυτά τα χρόνια να δει τι κάνει ενώ γνώριζε για την ύπαρξη της.
"Μανούλα" ακούω την λεπτή φωνή της μικρής και στολιζω με ένα ψεύτικο χαμόγελο το πρόσωπο μου.
"Καλημέρα αγάπη μου" της λέω σκυβοντας προς το μέρος της και της δίνω ένα φιλί στο μάγουλο.
"Τι έχουν τα μάτια σου;Είναι κόκκινα" παρατηρεί και δαγκώνω νευρικά το κάτω χείλος μου. Έτσι μου έρχεται να ξανακλάψω.
"Δεν κοιμήθηκα καλά γιατί έβλεπα κακά όνειρα. Άντε έλα να φας τοστάκι και να σε πάω μετά στον παιδικό" την σηκώνω στην αγκαλιά μου και την βάζω να κάτσει στην καρέκλα. Ξεκινώ να της δίνω μπουκιτσες το τοστ όσο την παρατηρώ. Έχει τα μάτια του, τα μαλλιά του, τα μάγουλα του, τα χείλη του, όλα.
Γιατί τα έκανες όλα έτσι Στέφανε; Ούτε μια λογική εξήγηση δεν μου έδωσες.
Ποτέ.
[...]
"ΕΙΧΕ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΤΗΝ ΜΑΡΙΛΙΑ;" φωνάζει έξαλλος ο μπαμπάς μου χτυπώντας το χέρι του στο τραπέζι.
"Γιάννη μη φωνάζεις σε παρακαλώ" ζητάει η μάνα μου και ακουμπάω το χέρι μου στο κεφάλι. Δεν ξέρω γιατί υπάρχει τόσο χάος έτσι ξαφνικά στην ζωή.
Ήμουν μια χαρά πριν γυρίσει.
Γιατί ήρθε πίσω;
"Τι να μη φωνάζω ρε Κατερίνα; Τι να μη φωνάζω; Λειπει τέσσερα χρόνια και τώρα σκέφτηκε πως έχει ένα παιδί!" συνεχίζει αγανακτισμένος.
"Πως θα της τον γνωρίσω;" μουρμουρίζω προβληματισμένη και τους κοιτάω σμιγοντας τα φρύδια μου.
"Να μην της τον γνωρίσεις! Χίλιες φορές να βρεις ένα καλό παιδί και να ζήσετε και με την μικρή πάρα να ξαναδεχτείς τον Στέφανο. "δηλώνει απόλυτος και πραγματικά είναι από τις λίγες φορές που τον βλέπω έτσι.
"Δεν θα ησυχάσει άμα δεν τον δεχτεί σαν πατέρα της. Δεν το καταλαβαίνετε;!"
"Ηρεμήστε και οι δύο. Είναι ο μπαμπάς της και πρέπει να τον γνωρίσει. Θα αντέξεις να σε ρωτάει κάθε τρεις και λίγο για εκείνον; Θα την κοροϊδεύεις μια ζωή ενώ θα είναι μπροστά της;"τον λόγο παίρνει η μαμά, η πιο ήρεμη αυτή την στιγμή, και ξεφύσαω.
YOU ARE READING
Close Your Eyes
Teen Fiction"Κλείσε τα μάτια σου" μου λέει στο άσχετο και πλέον ήρεμος. Προσπαθώ να χαλαρώσω τις ανάσες μου από την ένταση της στιγμής. "Τι;" τον ρωτάω στην προσπάθεια μου να καταλάβω γιατί μου ζητάει κάτι τέτοιο. "Κλείσε τα μάτια σου, Άντα" επαναλαμβάνει σοβα...
