Görev

6.Bölüm

"artık taburcu olabilirsiniz"
Gelen sesle Gözlerimi araladım. Hemşirelerden biri odaya gelmişti. Kolumda ki serumu çıkarttı. Dolaptan giysilerimi verdi. Odadan çıktı.

Yataktan kalkarak üzerimi giyindim eşyalarımı aldıktan sonra odadan ayrıldım.

Binanın önüne geldiğimde Bir araç yanımda durdu. Camı indirdiğinde O kişinin Marinette olduğunu farkettim. Niye geldi bu kız?

"Atla seni bırakayım"
"Kendim giderim"
"Ben senin patronunum Arabaya bin"
Patronumsun diye herşeye karışma hakkını kim veriyor sana? Elbette ki bunu diyemezdim.

"Peki"
Arabaya Bindim. Sesimi Çıkarmadan öylece camdan dışarı bakıyordum. Marinette Arabayı sürüyordu. Çaktırmadan bana baktığını Yukarı aynadan rahatlıkla görebiliyordum.

"Adrien Benimle Konuşmayacak mısın?"

"Yola odaklanmalısın aksi hâlde tekrar Hastanelik olabilirim ve sende benim iyileşmemi beklemek zorunda kalabilirsin"

"Adrienn Özür Dilerim bunu bu şekilde söylememek gerekirdi. Luka kıskanç biri Senin için korktuğumu dile getirseydim. O an kavga çıkarabilirdi"

Gözlerine Bakmıyordum. Bakarsam Yumuşayabilirdim Söyledikleri umrumda bile değildi. Kabul ediyorum Lukayı sevmiyordum fakat o kıskanç biri değil sadece çok rahat  davranan biri gibiydi.

Arabayı frenleyince Öne atıldım. Neyseki bir şey olmamıştı. Emniyet kemeri takılıydı.
Marinette'ye döndüm. Gözleri doluyordu. Bana Bakmak istemiyordu.

"Gözlerime Bak Marinette"

"Hayır Adrien Bundan Sonraki Mesafemizi korumamız gerekiyor. Biz sadece iş arkadaşıyız Sadece iş arkadaşı"

"Sen iyi misin Marinette?"

Mari arabadan indi. Rampadan atlayıp ormana girdi. Peşinden gittim. Onu yakalayıp Ağaçla arama aldım. Gözlerini benden saklıyordu bunu niye yapıyordu ki?

"Gözlerini Aç"

"Bu doğru değil Adrien"

Gözlerini açmadan konuşmasına devam ediyordu.

"Bizim yaptığımız yakınlığımız hiç doğru değil"

"Neden Marinette? Biz arkadaşız sadece öyle değil miyiz?"

Gözlerini Açtı. Şuan aklından ne geçiyordu bilmiyorum ama şuan yapacağı şeyi sezmiştim. Gözleri Dudaklarıma Kaydı. Dudaklarını Dudaklarıma değdirdi Beni Öpüyordu. Karşılık vermelimiydim? Bilmiyordum. Karşılık verdim. Kokusu çok güzeldi. Beni Kendine Çekiyordu. Belinden Tutup Kendime Çektiğimde. Dudaklarını Geri Çekti. Ne söyleyeceğini bilmez bir hâldeydi. Kaba sert patron Ayıcık gibi yumoş bir hâl almıştı.

"Özür Dilerim Adrienn"

Elimi Çenesine Koydum. Gözleri Çok harikaydı Deniz Mavisiydi. Gözlerine Baktığımda Kendimi Alamıyordum.

"Özür Dileme Lütfenn"

"Özür dilerim Çünkü Sana Aşık olamam Benim nişanlım var yakın bir zamanda Evleneceğim"

"Onu Sevmiyorsan Evlenmek zorunda değilsin Mari"

"Zorundayım sebebi ise Babalarımız İş ortakları Bu yüzden bizi nişanladılar. Eğer Nişan bozulursa İş ortaklığıda biter."

"Beni dinle Mari çok geç değil Hâlâ babana anlatabilirsin istemediğini"

"Denedim Adrien Ama olmuyor işte"

"Canını sıkma Ben bişeyler düşüneceğim"

"Peki, Adrien Sana bir şey soracağım tabiki özel hayatın ama merak ediyorum"

"Tabi Sor Mari"

"Hastaneden çıkan kız Senin neyin oluyor Gerçekten Sevgilin mi?"

"Hayır Sevgilim değil olaylar çok karışık nasıl anlatacağımı düğümden Nasıl sıyrılacağımı bilmiyorum"

Mari Yere Oturdu. Benim Oturmam içinde işaret yaptı.

"Anlat Adrien"

Yanına oturup Sırtımı ağaca yasladım.

"O kız Ortaokuldan beri bana takıktı. Bir türlü peşimden ayrılmıyordu. En son ise ben duştayken telefonumu alıp kurcalamış O an Sinirlendi Senden İntikam almak seni öldürmek istediğini söyledi. Karşı çıktım o sadece patronum dedim. Dinlemedi parti gecesi maske takıp yanıma  amacına ulaşmak için gelmişti. Sana içinde zehirli ilaç bulunan meyve suyunu uzattığı sırada bir garson ayarlamış üzerime portakal suyunu döktürmüştü onu temizliyordum. Sana geldiğini görünce hızlıca koşarak Elinden kaptığım gibi kafama diktim. Senin için ölümü göze almıştım. Seni korumak için yemin ettim kendime söz verdim. Daha sonra hastaneye geldi. Senden kurtulmaktan bahsedince. Pes edip ne istediğini sordum beni istediğini söyledi. Sadece rol yaptığımı bilmiyordu. Bir kanıt bularak onu hastaneye yatıracağımdan haberi dahi yoktu. Şuan Bizim Evde beni bekliyordur. Eminim. ne yapacağımı bilmiyorum ondan tiksiniyorum"

"Yani Beni Korumak için kendini feda mı ediyorsun Sen Adrien Delirdin mi?"

"Evet Sanırım Delirdim. Mari Sende bişey var bilmediğim bir şey"

"Geç oluyor artık gitsek mi?"

Utandığı için konuyu değiştiriyordu. Bu sefer izin vermeye niyetim yoktu.

"Luka kıskanmıyordu değil mi?"

"Ne nasıl yani?"

"Lukanın kıskandığını bu yüzden hastanede öyle söylemen gerektiğini demiştin"

"Adrien Duygularımdan emin değildim Senden Hoşlanıyordum Kendime Hakim Olmaya Çalıştım Ancak Seni Her Gördüğümde bastırmaya çalıştığım duygularım firar etmeye başladı Özür diliyorum"

"Lütfen Artık Özür Dileme Yoksa Seni Herkesin içinde Öperim"

"Adrieennn!!"

"Tamam sakiin Hadi gel Eve gidelim"

"Tamam"