Görev

5.Bölüm

Bir süre aynı şeyi Tekrar Yaşadım. Hiç Birşeyi duymadım.
Sesler Belirginleşti. Gözlerimi araladım. Karşımda Luka, Marinette, Rose oturuyorlardı.

Marinette kafasını Luka'nın omzuna yaslamış uyuyordu.

Susamıştım. Sanki yıllardır Su içmemiş gibiydim.

"Patronun haberi var mı Luka?"

"Henüz söylemedim Rose, Adamı kaçırdık bir kere bulması imkansız"

Benim yüzümden Adam ellerinden kaçmıştı. Kafamı sağa sola çevirdim. Hareket edebiliyordum. Solumda duran Sürahiye uzandım. Bardak düştü.

Bir şeyi de yap Adrien diye geçirdim içimden.

"Sen bırak Adrien Ben Hallederim."dedi Rose.

Bardağı alarak su doldurdu. Bana uzattı. Elime alıp içtim.

"Özür dilerim"

"Neden özür diliyorsun?"dedi Rose.

"Benim Yüzümden Adam Kaçtı"

"Evet Adrien Senin Yüzünden kaçırdık elimizden. Bir daha sakın beni korumaya kalkma Adrien anladın mı beni?"dedi Marinette.

Teşekkür edeceği yere kızıyordu.

"Delirdin mi Sen Mari? Çocuk Seni korumak için Elindeki içeceği içti ölüm riskine girdi dediğin şeylere bak!"

"Ben kimsenin sorumluluğunu alamam Luka mecburmuyum hastane köşelerinde uyanmasını beklemeye?"

"Marinette Haddini Aşıyorsun Konuştuğun kelimelere bir bak ağırlığını tart bi"

"Luka Daha fazla sinirlendirme beni!"

"Haklısın Marinette Beni beklemeye mecbur değilsin. Sen sadece bir patronsun. Gözünde küçültüklerini Hastanelerde beklemek zorunda değilsin" dedim. Sustu hiç bir şey söylemedi. Ağzını tekrar açacağı sırada ayağa kalkıp Odadan çıktı.

"Adrien Marinette'yi Çok korkuttun, bu yüzden böyle davranıyor"dedi Rose.

Umursamadım beni umursamayanı neden takıcaktım  ki?

Luka da odadan çıktı. Ardından Rose'da.

Odada yalnızdım. Telefonuma bakıp kafa dağıtırım diye düşünüyordum ki aniden yine sinirlendim.

Sofia:
Adrien, çok özür
Dilerim beni affet
Lütfenn

Bu kişiyi engellediniz.

Yeniden sinir krizi geçirmemek için telefonu kapattım. Kapı açıldığında Marinette'nin geldiğini düşündüm ancak Sofia gelmişti. Yüzsüz gibi beni görmeye geliyordu.

Kafasındaki Şapkayı çıkardı. Yüzündeki maskeyide indirdi.

"Özür dilerim tekrardan"

"Ne yüzle geliyorsun?"

"İyi olup olmadığını yakından görmek istedim"

"Gördün şimdi git!"

"Ne bu afra tafra? Anladım Marinette sana yüz vermedi diye değil mi?"

"Sofia Sana uygun bir hastane bulucam merak etme orda güzelcene tedavini olursun"

"Deli değilim ben Adrien, kalbi aşkla dolu bir kızım sadece."

"Ne aşkı ya? Kızım sen psikopata bağladın olayı Sen Bana aşık falan değilsin Basbaya Takıksın"

"Adrien Seni Seviyorum Beni Sevmesen bile"

"Sofia Odadan Defol Git! Aksi hâlde Seni ifşa ederim. Yıllarını Cezaevinde geçirirsin."

"İfşa edemezsin Adrien, Marinette'nin evini dahi biliyorum ona zarar gelmesini istemezsin"

"Ne istiyorsun?"

"Benim Olmanı tabiki"

İyileşene Kadar Sofia'ya Katlanmaktan Başka çarem yoktu. İyileştiğim de elime bir kanıt geçer geçmez Sofia'yı doğrudan Hastaneye Yatırıcaktım.

"Peki Sofia Sen Kazandın"

"Pes mi ettin Yani Şimdi Gerçekten Benim mi oldun?"

Şüphelenmemesi için oyunumu iyi oynamalıydım. Zehir gibi olsada Aptaldı. Herşeye kanardı.

"Evet Sofia."

Sofia Yanıma Yaklaşıp Yanağımdan Öptü.
Bu iğrençti ama Dayanmaktan başka çarem yoktu.

"Biliyordum Adrien Bir Gün Sadece Biz Olucaktık"

"Tamam Sofia Sen Eve Git Anneme de bir şey söyleme Ben Eve Geçince Seni Ararım"

"Anlaştık Adrienn"

Bana Sarılıp odadan ayrıldı. Ben bunu nasıl çekicektim ya? Keşke rüyada olsaydım. Ben bu hâllere düşücek insanmıydım?

"Sevgilin mi?"

Kendini farkettirmeden gelen Marinetteye baktım.

"Özel Hayatın Gizliliğine ne oldu?"

"Sadece sordum"

"Aa tabi unutmuşum Sen Patronsun istediğin cevabı alamazsan bizi işimizden atabilirsin Haksız mıyım? Evet Sevgilim"

"Bak Adrien Ben Orda söyledikle-.."

"Sizi Anlıyorum Marinette Hanım Patronsunuz haklısınız ancak şuan çalışanınızın Dinlemeye ihtiyacı var Sizde kendinizi yormadan Evinize giderseniz ne güzel olur" dedim.

Ardından üzerimde ki Örtüyü yukarı çekip Serumu hareket ettirmeden sağa döndüm. Kapı kapanma sesi geldiğinde pozisyonumu değiştirmedim.

Acaba ne zaman taburcu olacaktım? Bencil bir insan için hayatımı tehlikeye mi atmıştım. Düşüncelerim içinde kaybolurken Uykumun geldiğini Hissettim Kendimi Uykunun Kollarına bıraktım