"Efendim teyze?"
"Alo Güneşciğim biliyorum aramak için erken bir saat ama önemli olduğu için uykunu bölmek zorunda kaldım. Biliyorsun yarın akşam gelecektik ama işlerimiz erken bitti, az önce uçaktan indik aşağı yukarı yarım saate evde oluruz. Anahtarı unutmuşuz kapıyı açmanız gerekecek."
"Tamam teyzeciğim bekliyoruz sizi."
"Umarım evi dağıtmamışsınızdır." dedi ve kapattı.
Bir problem vardı; ev dağınık değil, savaş alanı gibiydi. Ve yarım saatte süper güçlerimiz olmadıkça toplamamız mümkün değildi. Uyku sersemi olduğumuzu da sayarsak hiç şansımız yoktu. Ama yine de denemekten zarar gelmezdi. Bu yüzden Ilgaz ve Beril'i uyandırmaya gittim. İlk durağımız Ilgaz.
"Ilgaz kalk çabuk acil durum!"
"Ne acil durumu ya biz sana kafa yapacak bir şey de içirmedik ki niye böyle oldun şimdi sen?"
"Teyzemler geliyormuş."
"Neresi acil durum bunun?"
Yok bu çocuk uyanamamış, uyansaydı teyzemin evi dağınık görünce bize yapabileceklerini bilirdi ve böyle uyumaya devam edemezdi.
"Ilgaz partiden sonra evi toplamadık ev dağınık."
İlk önce durumun farkına varamadı, ama sonra bilmem kaç gen olan jetonu düşmüş olmalı ki yataktan fırladı.
"Annem evi böyle görürse bizi keser, ben Beril'i uyandırayım sen toplamaya başla."
"Peki"
Beş dakika sonra ikisi de salondaydılar.
"Beril, Ilgaz ile beraber salonu toplayın, ben de mutfağı halledeyim."
Beril ve Ilgaz baya hamarat çıkmıştı. Salonu epey toplamışlar ama sorun şu ki mutfak berbat halde ve pek fazla toparlayabildiğim söylenemez.
"Bunları ne yapacağız?"
Beril'in kıvrak zekası bugün iş başındaydı galiba yine bizi kurtaracak fikir ondan çıktı.
"Buldum balkona koyalım."
O an yapabileceğimiz başka bir şey olmadığı için bütün kolaları, cipsleri falan balkona tıktık. Görünebileceği aklımıza gelmemişti. Tam o sırada zil çaldı. Neyseki her şeyi halletmiştik. Hemen kapıyı açtık.
"Çocuklar biz geldik."
"Hoşgeldiniz." dedik yüzümüzdeki uslu çocuk ifadesiyle.
"Ilgaz hoşgeldin oğlum." dedi eniştem.
"Hoşbulduk baba."
"Parti falan yapmadınız değil mi?" dedi teyzem şakasına. Yani o an öyle sanmıştık.
"Yoo ne alakası var!" dedik aynı anda.
"Tamam çocuklar şaka yapmıştık."
Bu sözün üstüne rahatlamıştık, bir sonraki cümleye kadar.
Teyzem:
"Ben bir balkona çıkıp hava alayım."
