ALL about HER book 2. ANASTASIA.

Chapter 11.

Sa totoo lang hindi ko alam paano sasabihin kay Ana na hangang dalawang linggo na lang ako dito sa barcelona.
Ayaw ko siya iwan hindi ko din alam kung bakit pero sa pagkakataong ito gusto ko maging selfish, gusto ko lang talaga siya makasama ngayon dahil baka sa susunod hindi ko na siya makita pang muli.

Tumingin ako sa relos ko at 10pm na pala kailangan ko na talaga siya iuwi kahit gustuhin ko pa na magkasama kami dalwa.

" Ana gising na" pag haplos ko naman sa kanyang pisnge. Agad naman siya nagising at nagulat.

" Ahm hindi pa pala tayo nakakauwi? "

"pano tayo uuwi tulog ka sa balikat ko"

" Ah ganon ba ahm ilang oras na ba ako nakatulog sa balikat mo? "

"tatlo oras mahigit yata e"

"ano?! Ganon katagal? hindi ka ba nangawit sakin? Sorry ah"

" bat ka nag sosorry e ok lang naman yun isa pa wala naman yung ngawit ko sa balikat compare sa ginawa mo kanina, anyway thank you for the tour ah"

Ngumiti lamang siya sakin at tinignan ang relos niya. Nagulat naman siya at bigla tumakbo malapit sa kalsada nang biglang may dumaan na motor.
Agad ko naman siya nahila at ayun ang eksena namin ngayon ay nakapatong siya sakin.

" mira por dónde vas"

Agad naman siya napabalikwas ng tayo mula sa pagkakapatong sakin nang magsalita ang lalaki na muntikan na makabundol sa kanya.

" lo siento lo siento po"

" Bakit ka kasi bigla tumakbo?"
Halos pagalit na saad ko, nagulat naman siya sa akin at tila namumugto na ang luha sa kanyang mga mata.

"I'm sorry nag alala lang ako kasi muntikan ka na mapahamak e, di ko sinasadya masigawan ka"

Niyakap ko na lang siya at don niya pinakawalan ang mga luha na kanina pa niya pinipigilan. I'm sure natakot den siya sa nangyari kanina.

"wag ka na umiyak ako na mag dadrive ihahatid na kita sa inyo" hinalikan ko na lamang ang noo niya nang maramdaman ko na humihikbi siya.

Tinignan ko naman siya at bakas sa mukha niya ang takot, patuloy lang na umaagos ang luha niya kaya ako na ang nagpunas nito gamit ang mga hinlalaki ko.

" Shh you are safe now, and you are ok don't be scared I'm here uwi na tayo? "

Tumango lamang siya bilang tugon, pinaupo ko na lang siya sa likod at ako na ang nag drive kita ko pa kasi na nanginginig siya sa takot e.

(guys ito pala itsura nung bike nila, tandem bike pala tawag don).

Nang makauwi na kami sa kanila eh nakatulala parin siya.

"Huy nandito na tayo, natatakot ka parin ba? "

Nag nod lamang siya aalm niyo yung tango ng mga bata kapag napapagalitan ganon yung itsura niya.

Niyakap ko na lang siyang muli para kahit papano eh maging ok na siya.

" Vhong dito ka na muna wala kasi ako kasama e"

" san ba sila tyang? "

"Kanina kasi nagulat ako sa oras at natakot ako sa curfew ko, tapos habang nag dadrive ka naalala ko kapag ganitong araw wala sila kasi madami gagawin sa flowershop "

"kahit ganito oras? "

Tumango lang siya ulit at ayun sinamahan ko na lang muna siya sa loob ng bahay hangang sa kwarto niya.
Tinabihan ko den siya sa kama (pero walang kineme na naganap ah). Tinabihan ko lang siya para mawala ang takot niya. Ganon pala talaga siya kapag natatakot.

Nang makauwi na sila tyang ay iniwan ko na din siya para umuwi na din sa condo nakakahiya na kasi kung dito ako matutulog ulit. Nag iwan na lang ako ng letter para di naman magtampo sakin kung sakali magising.

"Ana uuwi na ako nandito naman na sila tyang sorry hindi na kita ginising ah, but again thank you for today sobrang nag enjoy ako".

Bumaba na ako at nagulat naman si tyang na nasa bahay pa pala ako nila.

"Tyang sorry po napasarap po kasi tulog ni Ana kanina kaya mga 10 na po kami nakauwi"

" ok lang ijo ang importante may kasama pala si Ana dito, pinauwi na kasi ako ng asawa ko kasi itong si Kim inaantok na isa pa inaalala niya na wala kasama si Ana dito".

"Tulungan ko na po kayo diyan sa dala niyo"

" ay nako salamat ijo, kim sige na punta ka na sa kwarto mo magpahinga ka na"

" Goodnight mama, Goodnight sir Vhong"

" Goodnight, ahm tyang gusto niyo po ba mag kape? " (waw Vhong bahay mo?).

" Nako sige anak, salamat ah, san nga pala kayo nakarating Ni Ana? "

" nako tyang madami ho halos nalibot ho namin ang barcelona ng isang araw kasi di naman kami nag stop over e i mean may stop over pala kapag napapagod siya tsaka kakain. tapos ayun po kwenekwento lang ni Ana mga historical stories ng bawat lugar na pinupuntahan namin. " mahabang detalye ko pa.

" Nako kaya naman pala pagod na Pagod I'm sure bukas mahihirapan maglakad yan, ganyan kasi siya kapag whole day nag babike".

"Tyang ito na po ang kape niyo"

" salamat ah, hmm ang saraaap ah marunong ka pala magtimpla"

" eh mahilig din ho kasi ako sa kape, tyang tanong lang po"

" Ano yun ijo? "

" Alam niyo po ba ang mga lugar na gusto mapuntahan ni Ana? "

" Hmm bakit ipapasyal mo siya? "

" Opo sana, gusto ko ako naman mag totour sa kanya e"

" Hmm pangarap non makapunta sa Paris"

" Paris, ilang oras ho ang biyahe sa paris mula dito? "

" 1 hr and 55 mins kapag plane, kapag speed train naman is 6hrs and 15 minutes, alam mo pinag iipunan niya yun kaso sabi niya mas ipaprioritize na lang daw niya ang need over want, kaya minsan naaawa din ako hindi niya matupad kahit yung simpleng pangarap lang niya na makarating sa ibang lugar o ibang bansa. Kaya naman namin kaso sabi niya mas kailangan daw ni kim yun kasi si kim nag aaral pa. "

"Papayag ho ba kayo kung aalis kami papunta sa Paris? Kahit isang linggo lang po"

" aba kung ikaliligaya ba nang pamangkin ko bakit hindi, tsaka kailan ba? "

" This week po sana "

" Sure basta wag bukas kasi baka matadtad naman ang pamangkin ko"

" Opo tyang maraming salamat po "

Galak naman ang nararamdaman ko gusto ko talaga siya pasayahin bago ako umalis ng Barcelona, i have a lot of memories na maiuuwi ko kasama siya. Sobrang ganda den nang naging vacation ko dito sa Barcelona akalain mo may kaibigan pa pala ako matatagpuan dito, teka kaibigan nga lang ba Vhong?