... Bu, rüyasında gördüğü zürafanın çemkirişiydi. Üzerindeki ataleti attıktan sonra oturma odasına doğru hızlıca yürümeye başladı. Gözleri gördükleri karşısında az daha yuvalarından fırlayacaktı. Gerçekten de televizyonda gördüğü zürafa, rüyasındaki zürafa ile aynıydı. Editörler altyazıyı: "ŞANLI ZAFER! ORMANLARIN KRALI ARTIK GÜÇLÜ ASLAN DEĞİL YÜCE ZÜRÜBİK!" olarak geçmişti. Bağırmanın şiddetiyle zürafanın kulakları geriye doğru gerilirken ekranın sağ üst köşesinde bahsedilen aslanın kanlar içindeki kesik kafasını görmüştü. Neler olduğunu anlamak için düşünmeye çalıştı ama bir türlü anlam veremiyordu. Burası Dünya idi. Buraya insanlar egemen olur ve zürafalar devlet yönetemezler. Dolayısıyla da bunların hiçbiri mantıklı değildi. Ama televizyonda gördüğü bir insan değil zürafaydı. Daha fazla sorgulamak isterdi fakat sorgulanacak ne vardı ki? Psikolojisinin bozulduğunu, cinciye mi yoksa psikoloğa mı gideceğine karar vermesi gerektiğini düşündü. Hiçbir şey normal değildi. Sorunun kendisinde olduğunu düşünmesi daha mantıklıydı çünkü gördüğü rüyayla gerçekte yaşananlar bağlantılıydı. Televizyonu kapattı. Haliyle daha fazla buna maruz kalamazdı.
Makine, kahvenin hazır olduğunu haber vermek için öttüğünde tam da mutfağa doğru yönelmişti. Salondan mutfağa geçerken apartman merdivenlerinden kuş sesleri geliyordu. Fakat bunlar normalden farklıydı. Sanki "cik cik"lerden oluşan bir cümle kuruluyor, kurulan bu cümlelerle birilerine bir şeyler anlatmak isteniyor gibiydi. Gerçi olanların hepsi anormaldi ama artık kafaya takmamaya çalışan bir edayla yaşanan bu anormal olayların önünden geçip gitmeyi kafasına koymuştu. Kafasına koymaya çalıştığı düşünceyi düşünürken dalgın dalgın makinedeki kahveyi fincanına doldurdu. Tekrar yatak odasına yöneldi ve komodinin üstünde duran telefonunu eline aldı. Telefonunu açtığında yakın arkadaşından gelen mesajı gördü. Mesajda şöyle yazıyordu:
"Çok acayip şeyler oluyor. Neredesin, lütfen bana ulaş? Çok korkuyorum."
Mesajı okuduktan sonra kadın, arkadaşını aramak için hemen telefona sarıldı. Arkadaşının telefonu meşgul çalıyordu. Aklına hemen hazırlanıp arkadaşının evine gitmek geldi. Üstüne başına çekidüzen verdikten sonra portmantodan ceketini alıp evden dışarıya çıktı. Apartmanın merdivenlerinden aşağı inerken hâlâ birbirine karışan hayvan sesleri geliyordu ve merdiven basamaklarında kuş pislikleri vardı. İğrençti. Bunlara aldırış etmeyip hızlı hızlı merdivenleri indi.
Arkadaşının evi uzakta değildi. Hızlı hızlı yürüse beş dakikada oradaydı. Etrafına bakınmadan hemen arkadaşının evine gitti. Evin önüne geldiğinde tekrar telefonla arkadaşını aradı. Kapıyı çaldığında içerden bir havlama sesi geldi. Zilden ayrı olarak kapının çaldığını haber veren can dostuyla birlikte yaşıyordu arkadaşı. Arkadaşı yavaşça kapıyı açtı. Arkadaşı: "Olaylardan haberin var mı? Dışarısı güvenli mi?.." gibi bir sürü sormaya başlamıştı bile. Kadın, son derece sakin bir şekilde:
"Neler oluyor bilmiyorum. Bana anlat lütfen! Bu yaşanılanlar gerçek değildir umarım", dedi.
Kadının arkadaşı, hafif aralık kapıyı daha da açarak kadını evin içerisine aldı.
***DEVAM EDECEK***
