Bir ölünün günlüğü.

Bölüm 1

İçim öldü benim,kimse göremedi.Ruhum,organlarım parçalandı.Ciğerlerim söküldü ağlamaktan.Acılarım o kadar büyüktü ki kalbim ağrıdı.Gözyaşlarım bitti,tükendi.Kimse göremedi,ben bittim ; tükendim. Müzikle bağlandım hayata.Kitapla,yazıyla... Kimse sevmedi beni.Sevildiğimi hissetmedim,ilgi görmedim ben hiç.Ama hep sevdim hep ilgi gösterdim.Belki bu yüzden hep üzülen ben oluyorumdur ? Neden sevmezler ki beni ? Aslında tanısalar severler.Kötü biri değilim ben.Kırarak kötüleştiriyorlar beni.O yüzden soğuk ifadelerim.O yüzden soğuk duygularım. Güçsüzleştim artık,sıkıldım sevilmemekten,kırılmaktan,seviyormuş gibi yapmalarından,her şeyden,herkesten. Sevsin biri artık beni.O kadar sıkı sarılsın ki bana,açılan tüm yaralarım aniden kapansın.İncitmekten korkarak öpsün beni,beni kaybetmek korkusuyla sevsin beni. İşte ben hep böyle sevdim,ama beni kimse böyle sevmedi.Ve herkes gitti benden,hiçbir şey demeden gittiler.Ne yapıyorum bilmiyorum.Artık çok sıkıldım,çok sıkıldım.