Gulden Hart (De Woeste Wereld 1) ONC22

Hoofdstuk 3

Silvine en Alannah trokken de volgende ochtend weer verder. Sil had niet geslapen, Alannah had een goede nachtrust gehad. Sil was gewend aan slapeloze nachten, die verschillende oorzaken hadden. De training die ze als jong meisje had moeten doorstaan lag tegen de grens van onmenselijk aan, en de mentale schade die ze daaraan had overgehouden was nog erger. Een enkele slapeloze nacht deed haar niets meer. Pas na negen dagen zonder slaap begon het zorgwekkend te worden, maar als Sil zich veilig genoeg voelde kon ze wel in het zonlicht ergens een dutje doen.

Ze passeerde twee dorpen. ze lagen allen op een dag reizen van elkaar, maar overnachten deden ze niet in de dorpen. In beide dorpen deden ze hetzelfde als in het eerste dat ze gepasseerd waren. Alannah, Pluisje en de paarden verstopten zich in het bos, en Sil ging op onderzoek uit. In de dorpen vond ze niets bijzonders, behalve mensen die hun normale leven leefden.

In het tweede dorp echter, kwam er een boodschapper binnen gereden. Hij kondigde de magiërs aan, wat een teken was voor Sil om weg te gaan. Ze was naar Alannah toe gegaan en ze hadden de hele nacht doorgereden naar het volgende dorp. Dit keer was Sil naar het westen gegaan, omdat de magiërs tot nu toe de dorpen van zuid naar noord afwerkten. Tegen het middagmaal zouden ze in het volgende dorp aankomen.

Als Sil nog wat langer in het vorige dorp was gebleven en had geluisterd naar wat de boodschapper nog meer te vertellen had, was ze zich bewust geworden van een ander probleem dat ze met zich meebracht. De boodschapper kwam nog meer nieuws brengen. hij had een lijst meegekregen met de overledenen uit de omringende dorpen, die dit keer wel erg lang was. Hij vertelde de dorpelingen ook dat er in andere dorpen al gesproken werd over een Feniks des Doods, dat de dorpsbewoners moesten uitkijken naar de grote, paarse vogel.

Maar Sil had alleen maar aan haar nichtje kunnen denken. Haar angst om haar te verliezen, om haar in gevaar te brengen, had haar gezond verstand compleet overschaduwd. Ze onderschatte de kracht van Alannah en haar vogel, een fout die ze niet snel recht zou kunnen zetten.

Het eerste dorp naar het westen gingen ze wel in, na een korte inspectie van Sil. Ze hadden niet veel eten meer. Het was marktdag in het dorp, iets wat veel mensen getrokken had. Sil was ervan overtuigd dat ze niet zouden opvallen. Na lang twijfelen over wat ze met Pluisje zouden doen, had Sil besloten dat hij in de grootste zadeltas moest die ze hadden. Na een beetje geïmproviseerd te hebben met een doek eroverheen, was het niet duidelijk een magisch wezen.

'We gaan zo met de paarden aan onze hand het dorp in' legde Silvine Alannah uit. 'Zo vallen we minder op, alleen edelen zitten in een dorp als deze op hun paard. Je blijft dicht achter me en let vooral op mij. Ik doe de onderhandelingen en andere dingen. Jij loopt met me mee en zorgt dat die vogel van je stil blijft' gaf ze verdere instructies aan haar nichtje. Het meisje zoog alles in haar op en knikte bij elke instructie.

'Dan kunnen we nu naar binnen. Let erop dat je geen aandacht moet trekken' was het laatste wat Sil zei voordat ze Maandanser bij de teugels pakte en richting een ingang van het dorp liep. Alannah volgde haar als afgesproken op de voet. Bij de bescheiden poort was niemand om hun te controleren, maar dat was misschien ook beter.

Sil wierp even een blik naar Alannah, om duidelijk te maken het dat meisje haar echt niet mocht kwijtraken in de drukte van het dorp. Na een klein, maar instemmend knikte van Alannah draaide Sil zich weer om, waarna ze zich richting het marktplein begaf.

Sils buidel was gevuld, maar niet erg vol. Ze ging dus alleen voor de dingen die ze daadwerkelijk nodig hadden en die goedkoop waren. Ze kocht enkele platbroden van de bakker, wat appels en wortels bij de groenteboer. Die waren gedeeltelijk voor de paarden, gedeeltelijk voor Sil en Alannah. Daarna deed ze de duurste uitgave van de dag, vlees en vis. Beiden waren ze bewerkt met het dure zout, zodat ze langer houdbaar waren. Als laatste wilde Sil naar de fontein lopen, waar ze gratis water kon krijgen.