Gulden Hart (De Woeste Wereld 1) ONC22

Hoofdstuk 5

Het was onbeschrijfelijk hoe blij Alannah was geweest toen ze merkte dat Sil alleen maar tijdelijk buiten westen was geweest en niet dood was. Ze waren tot de avond viel in de steeg gebleven. Deels zodat de mensen hen niet uit de steeg zagen lopen terwijl er vier lijken lagen, deels omdat Sil moest aansterken.

'Kom eens hier zitten, Alannah' zei Sil tegen het meisje dat tegenover haar zat. Ze waren om de hoek van de steeg gelopen, de paarden stonden nog steeds aan het begin van de steeg. Alannah had Pluisje op wacht gezet en ze zouden horen wanneer de paarden te veel bewogen waren of er iemand iets van hen probeerde te stelen.

Alannah stond op en ging aan de andere kant van de steeg zitten, naast Sil. Die zat met een dolk uit haar riem in haar hand rond te draaien, terwijl het ding het minderende zonlicht opving en weerkaatste. Sil bleef nog even stil, zoekend naar de woorden die ze nodig had en Alannah bekeek de zonnestralen die door het metaal weerkaatst werden.

'Na vandaag heb ik besloten dat ik je maar eens iets moet meegeven' vertelde Sil. Meteen had ze Alannahs aandacht, die nu naar Sil keek in plaats van de dolk in de hand van haar tante. 'Ik kon jou vandaag niet beschermen in gevecht tegen de magiërs' begon Sil. 'Sterker nog, jij moest mij redden van de magiërs' ging ze door.

'Maar dat lukte me alleen doordat wat jij me altijd geleerd hebt' kwam Alannah tussendoor. 'Ik had jou niet kunnen redden zonder jouw adviezen. Ik heb veel geleerd daarvan, net als van jouw verhalen en oefeningen waar ik naar gekeken heb' zei Alannah.

'Dat is heel lief van je, maar ik weet ook dat je dit niet had gekund zonder mij. Maar ik ben blij dat ik het je zo goed heb aangeleerd' zei Sil. 'Maar wat ik eigenlijk wilde zeggen' ging ze door. Ze hield even pauze, alsof ze weer naar de juiste woorden moest zoeken. 'Ik wilde je eigenlijk mijn dolk aanbieden, om jezelf te kunnen beschermen' sloot ze af.

'Mag ik jouw dolk hebben?' vroeg Alannah ongelovig. Sil draaide het ding nog een keertje rond in haar hand, maar bood hem toen knikkend aan Alannah aan. Het meisje keek met grote ogen naar de dolk en pakte hem toen voorzichtig van haar tante aan. Ze bekeek de dolk goed. Ze had hem eerder die dag natuurlijk ook vast gehad, maar toen had ze hem niet zo goed kunnen bekijken.

De dolk was niet heel bijzonder. Hij was niet ingelegd met edelstenen en goud, zoals de rijken mee op hun zwaarden en messen liepen. Het hele ding was gemaakt van simpel, maar sterk ijzer. Met stukjes vilt was het vasthouden fijner gemaakt, maar hij had verder geen versiering.

'Bedankt' zei Alannah tegen Sil toen ze klaar was met de dolk bewonderen. Sil pakte ook een riem met schede die naast haar lag en bood Alannah die ook aan.

'Je moet deze dolk wel goed bewaren, als een ware strijder. Maar je moet ook leren om hem netjes te houden. Ze kunnen ze alleen beschermen als je ze schoon en scherp houd' legde Sil uit. 'Een goed krijger herken je aan diens verzorgde wapens' sprak ze het gezegde uit dat ze geleerd had.

'Kan je me leren hoe ik mijn dolk verzorg?' vroeg Alannah. Sil knikte, ze hoopte al dat haar nichtje dat zou vragen. De rest van de tijd die ze hadden tot de nacht viel, besteedde Sil en Alannah aan het schoon en scherp houden van de dolk. Toen ze zon achter de horizon verdween en het heel snel donker werd, pakte ze hun spullen op om weg te gaan uit het dorp.

'Maar Silvine?' vroeg Alannah toen ze klaar stonden om op hun paard te stappen. Sil stopte met wat ze aan het doen was en keek om naar haar nichtje als teken dat ze verder kon gaan met wat ze wilde zeggen. 'Heb jij je dolk niet nodig?' vroeg Alannah. Meteen glimlachte Sil en wenkte ze Alannah om naar een tas te komen.

'Ik denk dat ik wel genoeg heb' zei ze terwijl ze de tas open hield, die helemaal gevuld was met dolken en werpmessen. Alannahs ogen werden groot bij de aanblik van zo'n grote hoeveelheid messen bij elkaar.