Gulden Hart (De Woeste Wereld 1) ONC22

Hoofdstuk 4

De aanleiding van Sils uithaal naar de magiër was Alannah helemaal ontgaan. Het enige wat zij had gezien was dat de magiër haar gesprek met Silvine had afgesloten en was weggelopen. Nog voordat ze volledig voorbij Zonnebries was gelopen, had Sil de magiër al vastgepakt en drong ze haar een steeg in.

Alannah wist niet wat ze moest doen, maar het beste leek haar om met de paarden het zicht op de steeg te verstoren. Dus pakte ze snel Maandansers leidsels en bracht ze de twee paarden tot de ingang van de steeg. Enkele mensen keken op, maar de meeste marktgangers waren dit soort opstandjes gewend en besteedde er geen aandacht meer aan.

Angstig ging Alannahs blik van Silvine en de magiër, naar de straat achter de paarden en de zadeltas met Pluisje erin. Ze had geen idee wat ze moest doen, of ze het beste Sil kon gaan helpen, juist weg moest rijden of helemaal niets moest doen. Sil had haar vanalles verteld over wat ze in welke scenario moest doen, maar ze had er geen uitgelegd die op deze keek.

In de tas hoorde ze Pluisje piepen. Omdat Alannah wist dat de vogel erg veel herrie kon maken, stak ze voorzichtig haar hand in de zadeltas om hem gerust te stellen. Ze dacht dat de vogel de aanwezigheid van een ander magisch krachtdier voelde, en zijn instincten daar op wilde reageren.

'Stil maar Pluisje, we weten niet waar het andere krachtdier is en jij moet nog steeds goed verstopt blijven' fluisterde ze hem toe. Op geluid van achter haar keek ze om naar Sil en de magier. Het was Sil, die tegen de magiër had gesproken. Alannah probeerde te luisteren naar wat ze zeiden, maar het gepiep van Pluisje zorgde voor teveel geluid bij haar in de buurt.

Alannah bleef de straat in de gaten houden, terwijl ze ook Sil lette en Pluisje rustig hield. Ze was niet heel goed in elk van die dingen. Toen ze lette op de straat en dus haar aandacht op Pluisje en het gevecht achter haar verslapte, namen beiden een andere wending. Pluisje ontsnapte uit de tas door het gat dat Alannah met haar arm gecreëerd had en achter haar greep de magiër Sil bij haar keel. Dat gaf Alannah alleen nog meer stress en omdat ze echt niet meer wist wat ze met de situatie aanmoest, brachten haar herinneringen haar in een trance die enkele seconden duurde.

Het was een paar dagen na de brute moord op Alannahs vader, Bradan. Haar moeder had het krachtdier van haar man gevonden in de velden achter de boerderij. De bruine kat, Forest genaamd, was ongeveer tegelijk met zijn eigenaar gestorven. Zo ging dat met krachtdieren. Als het krachtdier overleed bleef de eigenaar doorleven, maar een krachtdier kon niet overleven zonder zijn eigenaar.

'We zullen Forest heel erg missen op de boerderij, Alannah' legde haar moeder uit, toen ze na de begrafenis van de twee weer terug naar de boerderij liepen. 'Forest at alle muizen op de boerderij op' legde Floralie uit. Alannah, die op het moment vijf jaar was, begreep dat niet helemaal.

'Dan vragen we de muizen toch vriendelijk om weg te gaan?' stelde ze voor. Floralie glimlachte naar haar lieve dochter. Ze had graag gewild dat dat een optie was, dat ze de muizen niet zou hoeven te doden en dat ze samen in vrede konden leven.

'Dat kan helaas niet, Alannah. De muizen spreken onze taal niet en wij die van de muizen niet' legde Floralie uit. Dat leek Alannah enigszins te begrijpen, maar het deed haar jonge hersens ook aan het denken zetten.

'Als ik later groot ben ga ik de taal van de muizen leren, dan kan ik de muizen vragen weg te gaan' zei Alannah. Daar kon Floralie niets tegenin brengen. Zij wist dat niemand de taal van dieren kon leren spreken, maar ze vond het een goed bedachte oplossing van haar dochter.

Haar dochter, die zelfs niet de kans zou krijgen om een andere taal te leren spreken. Waarschijnlijk zou ze met een jongen uit de buurt trouwen en samen met hem kinderen krijgen. Het hoogste dat ze zou kunnen komen was in de middenklasse komen, of met een heel uitzonderlijke kans kon ze als bediende in de hogere klassen komen.