Just as planned, we'll all meet today. But not like the last time, inuna akong sunduin ni Vanson. Una niya akong dinala sa bahay kung sa'n kami mag iistay, for some reason I do not know.
"So, ba't mo 'ko inunang ihatid dito? How about sina Astre?" Tanong ko, at inilapag ang dala kong gamit.
Sandaling nilibot ang mga mata sa sala, and I can see simplicity. Plain white and gray walls and things. May isang painting ng rosas na kulay puti. And it feels comfort.
"I chatted Astre already. Hindi naman yon mag aalala kasi isasama niya raw yung boyfriend niya," sagot nito, sabay paikot ng susi sa daliri niya.
Ganon? "Okay,"
"Stay here, and I'll pick them up," at saka siya may tinuro, "if you're hungry, you can eat. At the kitchen,"
"Sure kang hindi na ako sasama sayo?"
"It's fine, I can handle it," dito'y na ekis ko ang kilay ko at matalim na tumingin sa kanya, "what?"
"You're being weird," I crossed my arms.
He chuckled, "Mabuti pa, put your things in the room. Second floor, ikalawang kwarto,"
"Ewan ko sayo," saka ko kinuha ang mga gamit ko at nagtungong second floor.
Narinig ko ang boses niya, pagpapaalam niya mula sa labas ng kwarto kung nasa'n ako ngayon pero umiling lang ako at pinaalis na siya. Ang huli kong narinig ay ang tawa niya, at natawa na lang din ako.
Nahiga na lang ako sa kama, at bumangon din. Naglakad lakad sa kwartong 'to, at pansin pa rin ang plain white and gray na wallpaper at furnitures. Hindi naman siya nakakairita kasi wala masyadong palamuti.
Kinuha ko ang phone, and I took pictures of an aesthetic flower vase. Just as my taste. I posted it on my instagram story, and felt relived na kahit hindi ako naka-connect sa wifi nila rito ay hindi naman mahina ang signal.
Umupo ako sa kama, and I fixed my things. Medyo naninibago pa rin, knowing that this house's not ours. We're staying somewhere out of my comfort zone, yet believing na mag e-enjoy pa rin ako. Well, hope so.
Lumabas ako ng kwarto at nagtungong kitchen. I opened the fridges and they're full of drinks and stuffs. Canned beers, mostly. And then branded chocolates. Some processed foods and desserts. Ang kinuha ko lang ay isang can ng cola at slice ng cholate cake.
And a chocolate bar.
I ate, pero hindi pa ako natatapos and I heard voices from afar. I smiled because I recignized Astre's voice. Kaya nagpunta ako agad sa living room para salubungin sila.
"Mare!" Salubong ni Astre, and she hugged me, "Na-miss kita,"
"Me too,"
"Nga pala, kasama ko si Lance. Nag alala kasi siya kasi," saka niya tinaas taas ang kilay kaya na-gets ko agad. Kasi naman, dito kami sa bahay ni Rus mag iistay. At alam ni Lance na nagka crush si Rus kay Astre noon. That's why, siguro. "Hays, pero talagang masaya ako kasi nagkita na tayo ulit,"
"Umm, your things, you should... put it sa room na," rinig ko kay Rus.
"Bub, ilalagay ko lang ang mga gamit ko at gamit mo sa kwarto," si Lance.
"Teka..." pagpigil ko, "You can put it in the room, gust ko kasing... magkasama kami ni Astre sa iisang kwarto,"
"You sure?" Tanong ni Rus. I nodded. "Okay, sure. That way," pagturo niya sa daan.
"Ang cute mare, tabi tayong matutulog!" May excitement sa boses niya. I'm excited din naman, sobra. "Nga rin pala, ipapakilala ko sayo sina Hans at Lacey. Nasa labas pa sila--" napatingin na lang kami sa may pinto dahil may narinig kaming mga ingay, at natawa na lang dahil do'n.
Astre called the two and then... they came in, kaya tinitigan ko ng mabuti ang mga papasok. Unang nakita ko ay ang isang gay, na sobrang fashionista at bubbly.
"Yan, siya si Hans, mare," pagpapakilala niya.
"Hi hi!" Masigla nitong bati, "so ikaw pala si Neige. You're pretty in person ha. Nice to mee you," at agad na nakipagkamay, "nakilala ko na silang lima sa biyahe kanina. Si Rus, Lance, Lacey and Astre, and now... you,"
"Umm, nice to... meet you," tipid kong sagot.
"And... si Lacey--ha? Nasan na yon? Laceeey!" Pagtawag niya. And there a girl came in. But just my eyes went wide when that girl is... not just someone I'm familiar with or someone I just know.
Damn. That Lacey's my... cousin. She's my cousin Raneya!
