best friend forever |gl

=Bölüm Altı=

Sonunda kalkıp bilmediğim evde mutfağı bulmaya çalışıyordum. Seslerin geldiği yöne gittiğimde açık olan mutfak kapısından Miray'ın bedenini fark ettiğimde sessizce içeri adımladım.

Burnuma dolan güzel kokularla hemen ocağa koşturdum. "Menemen mi? Sende mi kahvaltıda menemen seviyordun?"diye sessizliğimi bozmuş menemeni kokluyordum.

"Hayır ben menemen sevmem."dediğinde Miray'a şaşkınca baktım. "Eee... O zaman neden pişirdin ki?"

"Senin için."dedi önündeki domatesleri doğarken. Mutfağa girdiğimden beri bana bakmıyordu. Yüzünü görebilmek için önüne eğilip sordum:"Peki benim menemen sevdiğimi nerden biliyorsun?"

"Bilmem. Geçen evinizde kaldığımda menemeni çok iştahla yiyordun. Ondan aklımda kaldı herhalde."dedi kafamı hafifçe iktirip. Bugün bana karşı çok garip davranıyordu. Acaba dün gece sarhoş olduğumda kötü bir şey mi yapmıştım.

"Sofra hazır. Dersine geç kalma." Miray'ın seslenmesiyle düşüncelerimden sıyrılıp masaya oturdum. Miray da oturunca sessizce yemek yiyorduk. Zaten dün geceki sarhoşluğum beni yeterince gererken bir de Miray'ın soğuk tavrı ve sofradaki sessizlik gerginliğime gerginlik katıyordu.

Miray gerginliğimi anlamış olacak ki söze girdi: " Benim bugün dersim yok. Dün akşam da geç olunca yurt kapandığı için eve geldim." Hâlâ yüzüme bakmıyordu. Kesin ona kötü bir şey söylemiştim ya da yapmıştım. Ağzına bir lokma daha attı ve konuşmasına devam etti. "Seni de evine götürecektim ama Toprak'ı rahatsız etmek istememiştim. Bu yüzden buraya getirdim."

Gerginlik nedeniyle sadece kafamı sallamakla yetindim. Her ne kadar görmeyeceğini bilsem de...

♦

Kahvaltıyı bitirdikten sonra Miray'ın evinden dışarı çıkmıştık. Miray da benimle otobüs durağına yürüyordu. Gelmesine gerek olmadığını söylesem de beni durağa kadar geçireceğini söylemişti. Şimdi ise sessizce sanki birbirini tanımayan öylesine aynı yöne yürüyen iki yabancı gibiydik.

"Dün gece kötü bir şey mi yaptım sana karşı?" Sonunda aklımda dolanan binlerce sorudan en önemlisi çıkmıştı dudaklarımın arasından. Miray ilk beni duymamış gibi yürümeye ve sessizliğine devam etmişti bir süre.

"Bilmem."dediği anda anlamaz gibi ona baktım. Dalga mı geçiyordu benimle? O bilmezse kim bilecekti ki bunu.

"Ne demek bilmem?!" Miray fark etmeden yüksek çıkan sesimle bana döndü ve gözlerime baktı. Bir süre gözleri yüzümde dolaştı."Bilmiyorum..." dedi yine.

Tam ona ne demek istediğini soracağım anda gelen otobüsle duraksadım ve yaklaşan otobüse bindim mecburi.

Yol boyunca dün geceyi hatırlamaya çalıştım. Hafızamı yoklama çalıştıkça başıma ağrılar giriyordu ki telefonuma gelen mesaj bildirimiyle düşünmeyi bırakıp telefonun ekranına baktım.

Miray:

Dün gece kötü bir şey
yapmadın merak etme

Emin misin?
Gerçekten mi?

Miray:

Gayet de eminim.

O zaman neden bana
garip davrandın sabah

Miray:

Nasıl garip?

Ne bilim

Mesela en basiti
eskiden yüzüme bakardın hep.

Bugün resmen yüzüme
bakmamak için savaş verdin.

Miray:

Öyle mi yaptım?

Bilmiyordum.

Üzgünüm.

(Sayonara adlı kişi bunu görüntüledi)

_________________________________________

Bölüm biraz kısa oldu. Çünkü sonraki bölüm o gecenin nasıl geçtiğini Miray'ın anlatımıyla devam edeceğim.

Çarşamba görüşürüz.