Sherlock dakikalardır takmaya çalıştığı kravatla bir tür savaşa girmişti.
"Ya olmuyor bu!!" diye bağırırken John sonunda banyodan çıkmıştı.
"Gel buraya, seni koca bebek." Derken Sherlock'un kravatını bir çırpıda halledip yatağın üstünde kendisine ait olanı da alıp aynanın karşısına geçti.
"Hala nasıl yapıyorsun anlamıyorum. Çok zor ve karmaşık." Diye mırıldandı Sherlock.
John bu laf üzerine kısa bir kahkaha attı.
"Bazı konulardaki cahilliğin gerçekten inanılmaz. Sadece bir kravat bu, hayatım. Sen nelerin üstesinden geldin.."
Sherlock ona gülümserken arkadan sarıldı.
"Belki de her seferinde senin yapman için yalan söylüyorumdur."
John heyecanlanırken Sherlock'un elleri önüne aldığı kısa adamın kravatını gitti. Çözmeye başladığında John kaşlarını çattı.
Sherlock saniyeler içerisinde kravatı tekrar takarken John aynadan ona baktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Seni küçük oyuncu..." Dedi tekrar gülerken.
Sherlock onun boynuna ve yanaklarına öpücükler kondurdu. Gıdıklanıp kıkırdamaya başlayınca Sherlock onu sıkıca sarıp daha çok öptü.
"Sherl...Hadi geç kalacağız!" Diye sızlandı John ama halinden fazlasıyla memnundu.
John'u karşısına alırken ellerini beline sardı Sherlock. John da kollarını karşısındaki adamın kollarına sardı.
"Evde kalsak..Ve ben senin yüzünü saatlerce, sessizce izlesem..olmaz mıydı Jawn?"
John gülümserken yanaklarının kızarmaya başladığını hissetti. Gözlerini kaçırınca Sherlock onu çenesinden tutup kafasını hafifçe kaldırdı.
"Bugün itibariyle 8. yılımızdayız ve sen hala utanıyor musun? Neden bu kadar tatlısın, John? Sana her baktığımda yanaklarını ısırmak istiyorum."
Gözleri dolmaya başlarken karşısındaki mavilere baktı John.
"Seni o kadar seviyorum ki..Bazen bu sevgiyle ne yapacağımı şaşırıyorum."
Derin bir nefes alıp tekrar konuştu.
"Mutlu yıldönümleri, hayatım. 5 yıllık eşin olarak seninle bir ömür geçirmeye, tüm hayatımı sana adamaya bir kez daha yemin ediyorum."
Sherlock da gözleri dolarken yavaşça eğilip dudaklarına öpücük kondurdu John'un. Geri çekilirken gözlerinden bir damla yaş düştü.
"Seni çok seviyorum sevgilim, ruh eşim. Beni kurtardığın ve ne olursa olsun benden gitmediğin için teşekkür ederim. Onca zorluğa göğüs germeseydin, beni cesaretlendirmeseydin, sanırım şu an bu kadar mutlu ve senin olma şansını kaçırmış olacaktım."
