[Zawgyi]
ေန႕လယ္စာနဲ႕ညစာကို ဒီေန႕မွာေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္စားေသာက္ၿပီးေနာက္မွာ ဂ်ယ္ဟြန္းက တစ္ခ်က္ေတာ့ခ်ီးက်ဴးမိတယ္။ ဒီလူႀကီးလက္ရာ မဆိုးဘူးပဲ။ မနက္က ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ထပ္ကိုက္လိုက္တာ အသိတရားဝင္သြားတယ္နဲ႕တူတယ္။ ေနာက္ဆို ေျပာစကားနားမေထာင္ရင္ ကိုက္ပစ္မွရမယ္။
ဂ်ယ္ဟြန္းကအဲ့လို ေတြးေနခ်ိန္မွာ ဟယ္ခ်န္းေျပာျပသမွ်ဟင္းခ်က္နည္းေတြေၾကာင့္ အဆင္ေတြေျပေနတဲ့ ဒိုေယာင္းက ၿပဳံးၿပဳံးႀကီး။ ဟင္းခ်က္ရတာ ဒီေန႕ေတာ့ခံစားခ်က္ေကာင္းတယ္။ သူ႕ေရွ႕မွာထိုင္ေနတဲ့ ဗီလိန္ေကာင္က သူခ်ေကြၽးသမွ်ဟင္းေတြကို ေျပာင္ေနေအာင္စားသြားတာကိုး။
"အဟင္း... ၿပီးရင္ ပန္းကန္ေတြေဆးလိုက္ဦးေနာ္..."
"ေအးပါ... ကိုယ္ေတာ္ရယ္... မင္းမေျပာလဲ ငါေဆးမလို႔ပါ..."
ေဆာင့္ေဆာင့္ေဆာင့္နဲ႕ သူ႕ပန္းကန္ႀကီးကို ဆြဲယူသြားတဲ့ ကင္ဒိုေယာင္းကို ဂ်ယ္ဟြန္းကၾကည့္ေနရင္း ေတြးလိုက္မိတယ္။ ေျပာၾကတာေတာ့ သိပ္ကိုဆိုးသြမ္းၿပီး လက္ေၾကာလဲမတင္းပါဘူးဆို။ မဟုတ္ဘူး။ ငယ္ရာကေနႀကီးလာတဲ့ သူျမင္တာကလဲ ဒီလူႀကီးမွာေကာင္းကြက္တစ္ကြက္မွမရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ေလ အခုကင္ဒိုေယာင္းက သိပ္လိမၼာႏူးညံ့တဲ့ ယုန္ေလးတစ္ေကာင္လို သူခံစားေနရတာ ဘာလို႔ပါလိမ့္။
"ဟတ္ခ်ိဳး.................."
ေတြးရင္းေတာရင္း အက်ယ္ႀကီးထခ်ည္တဲ့ အသံႀကီးေၾကာင့္ သူ႕မွာလန႔္ေတာင္လန႔္တယ္။ ကင္ဒိုေယာင္းေရ... တစ္ေန႕ကို ဘယ္ႏွခါေလာက္ခင္ဗ်ားေၾကာင့္ စိတ္ေမာရမလဲ။
ထမင္းစား ပန္းကန္ေဆးအၿပီးမွာေတာင္ ညကိုးနာရီပဲရွိေသးတာေၾကာင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ ဘာေျပာလို႔ေျပာရမွန္းမသိ။ ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္းမသိ။ TV လဲလိုင္းမမိတာေၾကာင့္ ၾကည့္လို႔မရ။
"ခင္ဗ်ား... ညအိပ္ရင္ အျပင္ထြက္အိပ္..."
"အမ္...ဘယ္အျပင္ကိုထြက္အိပ္ရမွာလဲ..."
"အခန္းထဲမွာမေနနဲ႕လို႔ေျပာတာ... အိပ္ခန္းကတစ္ခန္းထဲရွိတာကို ခင္ဗ်ားသာအဲ့မွာအိပ္ရင္ က်ေနာ္ကဘယ္သြားအိပ္ရမွာလဲ..."
أنت تقرأ
ငမွှေထိုး system ကြောင့် ယောကျ်ားရသွားတဲ့ ငါလေး
أدب الهواة(Both Zawgyi and Unicode) "အဲ့ေတာ့ ငါကသူနဲ႕ယူရမွာလား..." "ယူတာမယူတာ host အပိုင္းေလ... ဒါေပမယ့္ မယူရင္ ေသမွာ..." "Yah...................." "Wae..................." "အဲ့တော့ ငါကသူနဲ့ယူရမှာလား..." "ယူတာမယူတာ host အပိုင်းလေ... ဒါပေမယ့် မယူရင် သေမှာ..." ...
