Mükemmel Hikayeler

Hayatın içinden

Derin bir iç çekti, çayını yudumladı. Dışarıda

yağmur yağıyordu. Camın buğusunu sildi. Dışarıyı

seyrederken gözünün önünden zorlu hayatı geçti.

Ancak Ömer de, Ali de her zorluğu geride

bırakmışlar, çile dolu geçmişlerinin, kişiliklerine

kattığı güç, azim ve olgunlukla hayatlarına devam

ediyorlardı. Ömer ve Ali'nin hayattan tek

beklentileri insan sevgisiydi. Bu iki arkadaş için, ne

para, ne lüks bir hayat onları mutlu edemezdi

Çanakkale'nin küçük bir kasabasında döşemeci

dükkânında çalışıyorlardı. İkisi de on dört

yaşındaydı. Her sabah koltukları yenilemek için

yırtılan kumaş tozları güne başlıyorlardı. Aynı

yaşta olmalarına rağmen Ömer Ali'ye hep bir abi

gibi davranırdı. Çok iyi biliyordu ki Ali tıpkı kendisi

gibi birinin korumasına ve sevgisine muhtaçtı.

Gölcük Depremi'nde ailesini kaybeden Ali'yi teyzesi

almıştı yanına. Teyzesi Nigar Hanım okuması için

çok mücadele vermişti ama Ali yaşadıklarının

şokunu atamamış, okula bir türlü alışamamıştı. Eniştesi onu evde hiç istemiyordu ancak

teyzesi eşine hep engel oluyor, Ali'nin geleceğini düşünüyordu. Okuyup da bir iş sahibi

olamayacağını anlayan Nigar Hanım Ali'yi apartman korkusundan dolayı tek katlı küçük

bir döşemeci dükkânına çırak olarak vermiş, hiç olmazsa bu şekilde bir meslek sahibi

olmasını istemişti. Dükkân'ın sahibi Numan'ın ise Ali' umurunda değildi. Yanında çalışan

bu iki çocuğa hiç iyi davranmıyordu. Onları geç vakitlere kadar çalıştırıyor, haftalıklarını

da çok az veriyordu. Bir yolunu bulsa öğle yemeği olarak verdiği simitlerin parasını bile

çocuklardan kesecekti. Ama çocuklar çok iyi çalışıyor, ustaları ne derse yapıyordu. Yalnız

bir gün Ömer ustası Numan'ın sert bir tokadını yemiş, ceza olarak öğle yemeği de

verilmemişti. Ömer her gün ustasının olmadığı zamanlarda, evde yalnız kalan küçük kız

kardeşini telefonla arıyor, ne durumda olduğunu annesi kadar o da merak ediyordu. Ne

var ki o gün ustasına yakalanmış ve ceza almıştı. Hayret haftalığı kesmemişti. Yan

taraftaki simitçi dükkânında çalışan küçük çocuk Ali ve Numan'ın konuşmalarını duyup

anlatmasaydı, Ömer ustasının neden onun haftalığından kestiğini hiç anlamayacaktı. Ali

Ustası'na "Onun yerine benim haftalığımdan alın" diye yalvarmıştı. O günden sonra Ali

artık Ömer'in kardeşiydi.

Ömer akşamları eve geldiğinde manzara hep aynıydı Babası yine bütün gün içmiş, sızmış