Poison (1)

23. Ontvoerd door Clay.

Hoofdstuk 23. Ontvoerd  door  Clay.

Ik word wakker. Ik zie nog een beetje wazig na gister avond. Ik lig op de grond? Ik ga rechtop zitten en dan voel ik een ijzeren band om mijn linker enkel heen. Ik draai mij om en ik zie dat ik vast zit aan de muur. Ik ben niet in de kamer van Clay. Ik ben denk ik in een geheime kamer van hem. Ik ga tegen de muur aan zitten en ik sluit mijn ogen. Ik moet met hem praten. Ik moet wachten tot hij terug komt.

Ik wacht al een hele tijd op hem. Ik denk na over waarom ik hier ben. Over wat ik hier doe. Wat er sowieso gisteren gebeurt is. Ik val al voorzichtig naar links met mijn hoofd. Dan hoor ik de deur open gaan. Nog steeds blijf ik met mijn ogen gesloten. Ik hoor voetstappen naar mij toe komen. Ik slik. Ik ben nog steeds doods bang voor hem. Ik wil niet dat ik nog erger Poisoned word.

Het is al erg genoeg. Wat wil hij van mij? Ik voel dat hij mijn linker enkel vast pakt. Ik open mijn ogen en ik trap zijn hand van mij af. 'Blijf uit mijn buurt'. Zeg ik. Clay stapt geschrokken naar achter. 'Ik dacht even dat je sliep'. Zegt hij. Hij pakt mijn enkel weer vast. Ik begin te trillen. Hij gaat weer iets uithalen. Ik weet het zeker. Ik bijt op mijn lip en ik staar naar wat hij doet.

 Ik zie dat hij zijn wijsvinger hard tegen mij aan drukt. Ik voel mij er vreemder door. Het is koud. Heel erg koud. 'Ik maak je los, Reve'. Zegt hij. Ik knik. Ik zie ineens weer een armbandje om mijn pols. Ik voel iets van mijn enkel naar mijn pols gaan. Daar stopt de stroom. Ik voel dat ik wat slapper word van binnen.

 Ik kijk Clay aan. 'Heb je weer iets gedaan'? Vraag ik. Clay kijkt mij raar aan. 'Waarom denk je dat'? Vraagt hij zo onschuldig. Ik val op de grond. Clay gaat naast mij zitten. 'Heeft het Poison weer effect'? Vraagt hij lief. Ik knik. Clay zucht. 'Het spijt mij zo'. Zegt hij. 'Ik was alleen kwaad op dat ik jou zou verliezen aan een ander'. Zegt hij. Ik kijk recht voor mij. Ik zie nu steeds waziger.

'Waarom praat je zo tegen mij'? Vraag ik. 'Ik hou niet van je, ik ben bang voor jou'. Zeg ik. Dan sta ik op. Ik kijk Clay aan. 'Hou je nu van mij'? Vraagt hij. Ik kijk hem aan. Ineens heb ik een heel ander gevoel hierbij. Ik zet een stap naar achter. Hij is best leuk maar ik ben nog steeds doods bang voor hem. Hij loop  naar mij toe.

Ik voel dat ik helemaal begin te trillen maar ik vind het ook leuk. Ik snap er niks meer van. Ik dacht dat ik hem haten. Ik schud mijn hoofd. 'En nu dan wel'? Vraagt hij iets te verdacht. Ik slik. 'Ja'. Zeg ik zachtjes. 'Praat wat harder'. Zegt hij. Ik blijf deze keer gewoon stil. Clay glimlacht. 'Dus je houd echt van mij'? 'En zonder grappen'? Vraagt hij met een grote glimlach op zijn gezicht.

 Ik antwoord weer niet op hem. Het liefste zou ik heel hard weg willen rennen maar hij is sneller. Het liefste zou ik zo hard mogelijk om hulp willen schreeuwen maar niemand kan mij hier toch horen. 'Wil je nu weer verkering met mij'? Vraagt hij. Hij zegt alle dingen echt op een manier van ik wist het. Alsof hij alles weet.

 Hij kan toch niet voorspellen wat er zal gebeuren? Nee, dat is echt onmogelijk! Ik blijf stil. Ja, ik vind hem leuk maar hij is echt super eng. Hij maakte mij Poisoned. 'Wat is je antwoord'? Vraagt hij en hij loopt naar mij toe. Hij voelt dat ik tril van angst. Ik kan maar één ding bedenken op dit  moment. Ik ren weg van Clay. Ik ren naar de deur. Ik hoor Clay nog zuchten.

'Oh ja, je was bang voor mij'. Zegt hij teleurgesteld. Ik ren de deur uit en ik zie dat ik in de kamer van zijn huis sta. Ik zie licht aan de zijkant. Dit was dus die kast van hem. Ik open snel het raam en ik spring naar beneden. Ik land op de voorkant van mijn voet en ik rol het gras op. Ik sta op en ik zak gelijk weer in. Ik zucht. Ik schrik er zelf van.

 Ik zie een grote paarse wolk uit mij komen. Ik sta op met mijn laatste beetje energie en ik probeer snel naar een boom of paaltje te lopen. Ik leun er tegen aan en ik begin bijna te huilen. 'Wat heb ik nou weer gedaan'? Vraag ik zachtjes. Ik realiseer mij nu pas wat er echt gebeurt is. 'Ik ben weg gerent omdat ik bang was'. Zeg ik zachtjes. Ik heb gefaald. Gefaald in alles.

Ik heb wel iets heel ergs meegemaakt die avond voor ik wakker werd. Ik lijk wel onder invloed van dingen. Van Poison. Op dat moment zie ik iemand voor mij staan.  'Reve, gaat het met je'? Vraagt een meisjes stem. Een meisjes stem? Wie kan dat dan zijn. Ik kijk voorzichtig omhoog met alle pijn in mij.

'Maya'. Zeg ik zachtjes. 'Moet ik je helpen'? 'Zal ik je naar het huis van Callum brengen'? Vraagt ze. Ik knik. Maya tilt mij aan mijn rechter kant op. 'Wat is er gebeurt'? Vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. 'Kunnen wij het daar later nog over hebben'? Vraag ik. 'Nu heb ik echt geen kracht en moed om erover te kunnen praten'. Zeg ik. Maya knikt.  'Bedankt, dat je mij helpt'. Zeg ik zachtjes.

We lopen richting het huis van Callum. Ik heb echt alleen maar slecht gevoel in mij. Ik heb alleen maar pijn. Pijn van het Poison en pijn in mijn hart. Maya heeft mij echt gered. Ik zit nog geen kwartier later bij Callum op de stoep. Maya belt al aan terwijl ik bij probeer te komen van wat er gebeurde deze nacht.

Ik hoor Callum en Maya praten. 'Maya, wat doe jij hier nog midden in de nacht'? Vraagt Callum. 'Ik was met Kian bij mijn huis en toen ik later buiten was vond ik Reve in het gras'. 'Ze is echt niet in orde'. Zegt ze. Ik denk er steeds over na. Mijn gevoelens voor Elijah zijn even sterk als die voor Clay. Clay! Dit meen je niet toch? Hij heeft al het slechte met mij gedaan maar nu ben ik ook nog eens verliefd op Clay! 

———————————————————-

Hey allemaal,

Wie had dit verwacht?

Zet in de reacties wat jullie denken waardoor het komt.

En wat denken jullie dat Elijah ervan gaat vinden of gaat reageren?

Ik probeer weer snel verder te typen.

byebye

-YinYangLaraa