Poison (1)

30. Overgestapt.

Hoofdstuk 30. Overgestapt.

Callum loopt naar mij toe. Ik stap naar achter.  'Blijf op afstand Callum'. Zeg ik dreigend. Hij zucht. 'Reve, ik ben niet bang voor jou'. Zegt hij overtuigend. Ik lach. 'Ik kan je toch Poisoned maken'. Zeg ik. 'Dus blijf op afstand staan'. Herhaal ik. Dan is iedereen helemaal stil. Ik kijk Elijah weer aan. Hij werpt mij een teleurgestelde blik toe. 'Reve'........ 'Hoe'? 'Waarom'? Vraagt Elijah gebroken. Mijn gezicht betrekt.

Ik wil hem niet teleurstellen maar een keuze is een keuze. Ik zou hem het liefste alles uit willen leggen maar ik ben echt boos op Callum, Maya, Dylan en Kian. Het ligt echt helemaal niet aan hem maar aan de rest van de groep. 'Kom Reve, we gaan'. Zegt Clay. Ik krijg geen woord uit mijn mond. Ik kan geen antwoord geven op Elijah dus ik loop maar gewoon met Clay naar het raam toe.

Hij stapt na mij door het raam heen en we lopen samen richting het huis van Clay. Ik heb geen één keer omgekeken of ze mij gevolgd zijn. Dylan en Kian hebben ook niks tegen mij gezegd. Ze lijken wel kwaad op mij te zijn. Heel kwaad.

We komen aan bij Clay zijn huis. Hij maakt de deur met zijn sleutels open en hij stapt naar binnen. 'Reve, ik wil je iets belangrijks zeggen'. Zegt hij. Ik stap naar binnen en ik kijk Clay aan. 'Wat is er dan'? Vraag ik. Ik heb er vertrouwen in. Ik heb vertrouwen in hem. 'Als je bewijst dat je echt aan mijn kant hoort zal ik een tegen gif proberen te maken'. Zegt hij. Ik grijns. Het lukt dus. Ik wist wel dat hij een tegen gif kon maken. 'Wat wil je dat ik doe'? Vraag ik.

Clay loopt naar mij toe. 'Ik wil dat hele spionnen team uitschakelen'. Zegt hij. 'Samen met jou'. Ik glimlach. 'Samen met mij'? Vraag ik. Hij knikt. 'Wat zijn jou plannen'? Vraag ik en ik loop de kamer binnen. Ik ga op de bank zitten en ik kijk Clay aan. Hij gaat vlak naast mij zitten. 'Ik dacht er aan om hun ook een Poison of vergif te laten geven'.

'Dan bedoel ik niet een soort Poison dat jij heb maar een ander soort'. 'Dat je gewoon heel veel pijn krijgt en alles minder goed kunnen doen'. Zegt Clay. Bij alleen het horen van zijn plan krijg ik allemaal beelden in mijn hoofd die mij wel blij en gemeen maken. 'Mijn broers Poisoned'. 'De leider Poisoned'. 'Het onbetrouwbare meisje Poisoned'. Zeg ik.

'Dat is echt een super goed idee'. Zeg ik. 'Hoe wil je dat doen'? Vraag ik. 'En wie als eerste'? Clay staat op en loopt rondjes door de kamer. 'Ik dacht eraan om als eerste de leider Callum aan te pakken'. 'Hem gewoon bedreigen en uiteindelijk hem laten doen wat wij zeggen'. Zegt Clay. Hij houdt zijn handen op zijn rug en begint verder te denken.

Ik schud mijn hoofd. 'Nee, nee, nee'. 'Callum en Kian zijn dikke vrienden en als de ene ontvoerd is zal de ander toeslaan dus ik ga er vanuit dat wij Kian moeten pakken als hij onderweg naar huis loopt'. Zeg ik. 'We dreigen ermee dat hij uit de buurt van het spionnen team en dus Callum moet blijven en als hij niet doet wat wij zeggen dan maken wij hem Poisoned'. Zeg ik en ik sta ook op.

'Reve, je bent slim'. Zegt Clay. 'Maar vind jij het niet lastig om je broertje zo aan te pakken'? 'Het is toch je beste vriend ook'? Vraagt hij. 'Ik dacht het niet'. Zeg ik gelijk zonder erover na te denken. 'Ze kunnen niet accepteren wat er gebeurt is tussen ons en waar ik nu voor kies'. Zeg ik. 'Ik denk er niet eens over om medelijden voor hem te hebben'.

Clay loopt naar mij toe en hij stopt vlak voor mij. Hij pakt mijn armen vast en kijkt mij aan met een glimlachje. 'En wanneer komt het weer goed tussen ons'? Vraagt hij. Ik denk na. Dit voelt niet goed. Bij hem zijn terwijl ik nog met Elijah samen ben. Nee, dat wil ik niet. Ik loop naar achter en ik zorg dat hij mij los laat. 'Het licht eraan'. Zeg ik.

'Misschien als ik niet meer Poisoned ben'. 'Of als wij twee een super team zijn'. 'Of misschien wel helemaal niet'. Zeg ik. Clay zucht. 'Maar Reve, je gaat nu toch niet zeggen dat je Elijah nog leuk vind'? Vraagt hij. 'Ik heb je niet over hem gehoord'. Ik zucht. 'Clay, heb ik je niet al een gunst gedaan door bij jou kant te komen'? Vraag ik.

Hij knikt. 'Jawel jawel'. Zegt hij. 'Maar ik dacht dat als jij naar mij over zou stappen dat je ook gelijk wel weer met mij wil zijn'. Zegt hij. Ik loop richting de deur. 'Ik zal er over na denken'. Zeg ik terwijl ik de deurknop vast pak. Hij knikt. 'Dan zie ik je morgen weer'? Vraagt hij. Ik knik. 'Tot morgen Clay'. Zeg ik met een glimlachje.

Hij glimlacht ook. 'Tot morgen Reve'. Zegt hij blij. Ik stap naar buiten en ik trek de voordeur van Clay achter mij dicht. Ik loop rustig richting mijn huis. Onderweg voel ik mijn telefoon in mijn zak trillen. Ik pak mijn telefoon en ik tik de code in. Ik kijk naar Whatsapp. Ik heb een aantal nieuwe berichten van Elijah. 'Oh nee'. Zeg ik zachtjes. Ik klik op zijn naam en ik lees de berichten door.

 'Reve, zeg alsjeblieft dat je dit niet meent'.

'Ik weet niet wat  ik hiervan moet denken'.

'Kan ik je zo snel mogelijk weer spreken'?

'Ik heb eigenlijk nog één vraag'.

'Heb je het zonet ook gelijk met mij uitgemaakt'?

Ik schrik bij die vraag. Denkt hij zou echt dat ik het uitgemaakt heb met hem? Dat nooit. Ik klik op het toetsenbord maar als ik antwoord wil geven krijg ik geen woord in mijn hoofd. Dan lees ik het laatste bericht.

'Reve, waarom'? 

——————————————————————————

Hey allemaal,

Hoe gaat het met iedereen? Ik heb al wat nieuwe dingen bedacht zodat ik sneller verder kan typen.

Als jullie Reve waren, zouden jullie dan doodsbang zijn om naar huis te gaan vanwege je twee broers?

Laat weten in de reacties wat jij zou doen.

Ik zou doodsbang zijn voor Kian en Dylan. Ik zou niet eens naar huis durven gaan.

Byebye, tot het volgende hoofdstuk :)

-YinYangLaraa