Poison (1)

24. Genoeg ervan.

Hoofdstuk  24. Genoeg ervan.

Ineens staat Callum naast mij. 'Reve, kunnen wij anders even samen praten'? Vraagt hij. Ik knik. Hij steekt zijn hand naar mij uit. Ik pak het vast en laat mij door hem omhoog trekken. Hij en Maya helpen mij mee naar binnen. Ik ben vast niet verliefd op Clay. Misschien was het een verbeelding. Ik kan alleen weten of het waar is door Elijah nu te zien. Helaas is hij hier niet.

Ik ga op de bank zitten. Callum gaat vlak naast mij zitten en kijkt mij diep in mijn ogen aan. 'Wat is er vanavond gebeurt'? Vraagt hij. Ik kijk hem aan. Ik wil best de waarheid zeggen maar ik wil niet zeggen dat ik verliefd ben op Clay. Dat nooit. Dat zou Elijah niet aan kunnen. Ik vind het vreselijk om hier aan te moeten denken. 'Kunnen we het alsjeblieft een andere keer over hebben'? Vraag ik. 'Ik wil nu gewoon even naar huis'. Zeg ik nog steeds doodsbang.

'Ze is nog geschokt'. Zegt Maya. 'Ik breng haar anders wel even thuis'. Zegt ze en ze pakt mijn arm vast om mij omhoog te trekken. Maya loopt met mij naar de deur en dan verder naar mijn huis. Onderweg heb ik geen woord gezegd. Ik ben nog nooit zo stil geweest als ik nu ben. Maar waarom eigenlijk? Oké, ik heb precies dezelfde gevoelens voor Clay als voor Elijah maar voor de rest gaat alles prima. Nee, dat gaat het niet! Ik wil niet dood binnen twee maanden. Nu waarschijnlijk nog maar één maand !

Maya opent met mijn sleutels de deur. Ik stap snel naar binnen om gelijk te kunnen slapen. 'Reve'. Zegt Maya. 'Ik wil je laten weten dat je altijd met mij kan praten, gewoon als meisjes onder elkaar'. Zegt ze. Ik knik. 'Dankjewel'. Zeg ik voor Maya de deur sluit. Ik schop mijn schoenen uit en dan hoor ik de trap geluid maken. 'Ik hoorde je niet weggaan'. Zegt Dylan opeens.

'Ik was bij Callum en Maya'. Zeg ik en ik loop langs Dylan door naar boven. 'Weet jij waar Kian is'?  Vraagt Dylan ook. Ik schud mijn hoofd. 'Kian is waarschijnlijk bij Elijah of zo'. Zeg ik. Ik sprint mijn kamer binnen en ik ga op mijn bed liggen met mijn kleding nog aan. Ik ben doods moe en helemaal in de war. Misschien heb ik te weinig slaap gekregen de laatste tijd. Dat is het vast. Ik ben niet verliefd op Clay. Dat is een verbeelding.

Ik word ergens laat in de ochtend wakker. Als ik op de klok kijk is het al elf uur. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat ik een aantal berichten heb. Ik ontgrendel mijn telefoon en ik kijk naar de mensen die mij berichten hebben gestuurd. Maya, Callum, Kian en Clay. Clay? Ik klik als eerste op zijn bericht.

Ik weet dat je bang voor mij bent maar als je wil praten of iets anders zal ik het er mee eens zijn en doen wat je vraagt.

Dat heeft Maya ook al gezegd. Dat ik altijd met haar kan praten. Dat zou iedereen zeggen.

Laat ik maar naar de spionnen groep gaan. Ik pak nieuwe kleren uit mijn kast en ik loop naar de badkamer. Ik douche snel vijf minuten en kleedt mij aan. Ik loop naar beneden en ik pak mijn sleutels. Ik trek snel mijn schoenen aan en ik open de deur. Ik loop naar het huis van Callum. Het duurt lang voor ik eindelijk voor de deur sta en op de bel kan drukken.

Ik zie dat er al snel open word gedaan door Kian. Hij kijkt mij bezorgd aan. 'Zusje'. Zegt hij en hij rent naar mij toe. Hij geeft mij stevig een knuffel. 'Ik was echt ongerust'. Zegt hij. 'Waarom had je niet verteld dat je van Clay kwam'? Vraagt hij en hij haalt zijn handen door mijn haren heen.

Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet het niet'. Zeg ik. 'Ik kan mij nog amper herinneren wat er gebeurt was in die avond'. 'Ik werd wakker in een andere kamer en ik ben ontsnapt toen Clay naar mij toe stapte'. 'Ik weet niet wat hij met mij wilde doen maar'......... Zeg ik voor ik stop met praten. Nu ben ik echt totaal sprakeloos. 'Je was ontvoerd door Clay'? Vraagt hij serieus en kwaad. Ik knik. 'Het gaat wel'. Zeg ik.

Hij knikt. 'Kom mee naar binnen, wij moeten hier echt over praten'. 'Clay is echt gestoord als hij maar niet uit jou buurt kan blijven'. Zegt Kian. Ik denk na. En ik moet wel gestoord zijn als ik niet uit zijn buurt wil blijven. Zeg ik in mijn gedachtes. Gelukkig niet hardop want dan zou iedereen denken dat ik gek ben. Ik snap het zelf ook niet.

Ik had een hekel aan die jongen maar nu vind ik hem zelfs leuk. Er moet wel iets heel belangrijks gebeurt zijn voor ik in slaap viel. Maar wat? Ik loop naar binnen en ik ga aan tafel zitten. Ik zie Elijah gelijk op kijken. Oh nee, niet hij. Ik ben nu echt zo bang dat hij hierachter zal komen. Ooit moet ik het hem vertellen toch? Dat kan gewoon niet anders.

Ik ga gelijk aan de tafel zitten voor Elijah naar mij toe kan lopen. Ik vind het gewoon zo vreselijk om te zeggen dat ik precies dezelfde gevoelens heb voor een jongen die altijd aardig voor mij is geweest en een jongen die een aantal keer geprobeerd heeft om mij te doden. Ik haal diep adem. 'Reve, wil je misschien iets drinken'? Vraagt Maya. Ik schudt gelijk mijn hoofd.

Misschien moet ik maar eens met haar gaan praten. Ze is een vriendin en het enige meisje in de groep. Misschien stelt dat mij gerust. Ik wil even niet dat mijn broers alles van mij weten. Geen wonder dat Kian niks wilde zeggen over zijn spionnen groep. Elijah komt naast mij zitten. 'Reve, hoe gaat het met je'? Vraagt hij gelijk. Ik haal mijn schouders op en zucht.

'Dat weet ik toch niet'. Zeg ik. Dylan komt dan ook bij mij zitten. 'Reve, waarom vertelde je het niet van dat je ontvoerd was door Clay'? 'We hadden je kunnen helpen'. Zegt Dylan. Ik sta op. 'Genoeg'! Roep ik. 'Kunnen jullie mij niet even met rust laten'! Roep ik en ik ren naar buiten toe terwijl iedereen mij verbaasd aan kijkt. 

———————————————————

Heyhey,

Ik had even weinig inspiratie en ik wilde gewoon even een hoofdstuk zonder een gebeurtenis maar ik zal wel snel spannende dingen gaan bedenken.

Met wie zouden jullie gaan praten?

Wie zouden jullie het meest vertrouwen?

Laat weten in de reacties.

Ik zou mijn twee broers net als Reve even niet lastig vallen met mijn verhalen en Elijah vertrouwen omdat hij dan mijn vriendje is. (als ik Reve was)

Tot bij het volgende hoofdstuk

-YinYangLaraa