Poison (1)

31. Voorzichtig thuis...

Hoofdstuk 31. Voorzichtig thuis...

Ik schud zachtjes mijn hoofd. Hier heb ik geen woorden voor. Ik besluit om er maar gewoon niet op te reageren. Misschien als ik de juiste woorden weet om het hem te vertellen maar niemand mag hier wat van weten. Niemand van de spionnen groep. Ik krijg hier ongetwijfeld problemen mee met mijn broers. Dat weet ik al honderd procent zeker.

Ik kijk naar de berichten. Ik word er al verdrietig van. 'Elijah het spijt mij zo erg'. Fluister ik. Ik kijk naar de berichten en ik antwoord ze één voor één zodra hij niet meer online is.

'Het spijt mij en dat kan niet'.

'Dat snap ik echt volkomen'.

'Ik weet het niet'. 'Als ik met je afspreek zal Clay denken dat ik weer bij jullie hoor en dat wil ik ook weer niet'.

'En nee, dat zou ik nooit doen Elijah'.

'Het spijt mij maar dat kan ik niet zeggen, hopelijk zal je het mij ooit vergeven'.

Ik loop richting de deur zodra ik  mijn telefoon weer in mijn zak gedaan heb. Ik pak mijn sleutels en ik open de deur heel voorzichtig. Ik steek mijn hoofd om het hoekje en ik zie niemand staan. Dylan en Kian gaan zo verschrikkelijk boos op mij worden. Niet normaal gewoon. Ze kunnen waarschijnlijk allemaal spionnen trucjes om mij uit te schakelen.

Het kan ze nu volgens mij niet eens meer schelen dat ik dood ga over een aantal dagen. Best veel dagen nog maar....... Nou eigenlijk niet veel. Ik had altijd gedacht dat er in twee maanden niet zo veel kon gebeuren maar dus kennelijk toch wel. Dit is aan de ene kant toch mijn beste vakantie maar ook weer niet. Ik heb ook een hekel aan deze vakantie. En als ik dood ben? En als school weer begint?

Wat moeten Dylan en Kian dan zeggen? Zullen ze de waarheid vertellen? Gaan ze mij überhaupt wel echt missen? Ik heb toch de vijandige kant gekozen voor hun maar ik heb liever de kant van Clay dan van spionnen waar ik alleen ruzie mee kan maken. Clay is tenminste nog aardig voor mij.

 Maar ooit bedenkt hij wel een plan waar ik het absoluut niet mee eens ben. Ik zal ondanks alle ruzies mijn broers wel proberen te beschermen tegen het Poison. Voor mij is het misschien al te laat maar voor Dylan en Kian niet.

Dylan en Kian kunnen nog zo veel dingen doen. Dat kan ik waarschijnlijk niet van mezelf zeggen. Ik wil weten wat Clay allemaal van plan is. Hij wil het hele spionnen team Poisoned maken. Ik weet niet of ik het daar wel mee eens ben maar ik moet doen alsof ik echt bij hem hoor maar ik wil trouw blijven aan Elijah. Alleen hij zet mij op dit moment aan het denken.

Clay gaat zeker weten allemaal nieuwe giftige dingen maken. Of hoe wil hij Callum of Kian dan Poisoned maken? Ik weet zeker dat hij bij één van die twee begint. Zonder een leider weten de andere namelijk niet goed wat ze zouden moeten doen. Zonder Kian is er een grote kans dat ik en Clay met z'n tweeën ook gaan winnen.

Ik ga de volgende dag gewoon naar hem toe. Misschien verteld hij mij het dan allemaal. Hij vertrouwd mij toch? In de tijd dat ik aan al deze dingen heb gedacht ben ik heel voorzichtig en snel mijn kamer in gevlucht. Ze hebben volgens mij niet door dat ik thuis ben. Gelukkig maar. Ik ben na die keuze echt doodsbang voor Kian en Dylan.

Ik moet gewoon doen alsof ik er niet eens ben. Als ze binnen komen moet ik verstoppen in......... Tja........... Waar? Zelfs dat weet ik al niet. Ik kijk rond in mijn kamer. Waar zou ik mezelf kunnen verstoppen? Onder mijn bed? In mijn kast? Daar heb ik weinig aan. Ik kan beter in een andere kamer verstoppen.

Ik zie wel wat ik doe als ze mijn kant op komen. Het komt vanzelf wel goed. Hoop ik. Ik trek mijn pyjama aan en ik ga in bed liggen. Ik durf niet in slaap te vallen. Wat als ze mij dan zien? Ik wil niet dat ze weten dat ik hier ben. Ik wil niet dat ze mij ondervragen waarom ik het doe of gedaan heb. Toch lukt het mij niet om al die tijd wakker te blijven. Door een paar secondes mijn ogen te sluiten val ik gelijk in slaap.

Ik zie opnieuw hoe ik angstig weg ren. Ik draai me snel even om. Ik zie Clay! Ik begin te gillen en ik probeer mijn telefoon te pakken. 'Bel Dylan'! 'Bel Kian'! 'Bel Dylan'! 'Bel Kian'! Zeg ik angstig. Ik voel pijn in mijn pols en ik val zonder iets te doen hard op de grond. Ik lijd van de pijn en ik blijf op de grond liggen. Ik zie het gezicht van Clay voor me. 'Ik had toch gezegd dat ik iets bezit'! Roept Clay. Ik schrik.

Ik word op dat moment wakker gemaakt. Ik voel dat ik stevig aan mijn schouders geduwd word naar beneden. Ik schrik. Volgens mij zijn mijn broers hier. Ik open voorzichtig mijn ogen. Ik zie twee broers kwaad naar mij kijken. Ik schrik en ik probeer rechtop te zitten dat niet lukt doordat ze mij tegen mijn bed aan duwen.

Ik probeer tegen te stribbelen. 'Laat mij nu meteen los'! Roep ik. Ze laten mij gelijk los. Ik ga rechtop zitten tegen het hoekje aan. Ze kijken mij kwaad aan. 'Reve Krist'. Zeggen Kian en Dylan tegelijk. 'Oh nee'. Zeg ik zachtjes.

——————————————————————

Hey allemaal,

Het duurde even wat langer dan normaal. Ik heb niet echt verder getypt op Poison. Ik weet nog niet echt wat ik op dit moment moet typen. Zeg maar de juiste woorden ervoor hebben.

Wat zouden jullie op dit moment doen als jullie Reve waren?

Laat weten in de reacties.

Ik hoop zo snel mogelijk weer een nieuw hoofdstuk te kunnen uploaden.

byebye, tot het volgende hoofdstuk. :)

-YinYangLaraa