Poison (1)

34. Ruzie met mijn broers!

Hoofdstuk 34. Ruzie met mijn broers!

Elijah probeert rechtop te zitten. Ik help hem ermee. Ik ga naast hem zitten. 'Hoe gaat het'? Vraag ik. 'Hoe voel je je'? Hij zet zijn hand op zijn voorhoofd. 'Wat is er zo net gebeurt'? Vraagt hij. 'Zo net'? Vraag ik. 'Je bedoelt ongeveer vijftien uur geleden'? Vraag ik. Hij kijkt mij verbaasd aan. 'Waarom ben ik  hier midden in de nacht, Reve'? Vraagt hij.

 'Oh nee'. Zeg ik zachtjes. 'Weet je dat echt niet meer'? Vraag ik. 'Je heb mij gekust en nu ben je Poisoned'. Zeg ik. Elijah schrikt. 'Wat'! Zegt hij al harder. Hij is erg schoor nu. Ik knik. 'Ja, je bent Poisoned net als ik'. Zeg ik. 'Maar jij heb nu nog twee maanden te leven'.

Hij schudt bang zijn hoofd. 'Wat zal het spionnen team nu wel niet denken'? Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Ik denk dat ze gaan denken dat dit allemaal bij mijn plan hoort'. Zeg ik. 'Elijah waarom deed je dit nou, je wist dat dit dan zou gebeuren'? Vraag ik. Hij haalt zijn schouders op.

'Ik weet het echt niet meer'. Zegt hij en hij sluit zijn ogen even. Ik ga dichter bij hem zitten en ik geef hem een knuffel. 'Het spijt mij zo'. Zeg ik. 'Ik had het kunnen weten'. Hij ademt al sneller. 'Hoe voel jij je nu'? Vraag ik. Hij kijkt een beetje rond. 'Duizelig en ik heb pijn'. Zegt hij. Ik kijk naar zijn polsen.

Zijn polsen hebben gewoon dezelfde kleur en hij spant zich niet aan daar. 'Waar heb je dan pijn'? Vraag ik. 'Ik had het aan mijn polsen'. Zeg ik. Hij haalt zijn schouders op. 'Ik weet het niet, ik kan het niet voelen'. Zegt hij. 'Ik weet niet precies waar'.

Ik zucht. 'Oh nee'. Herhaal ik. Elijah staat moeilijk op. 'Ik moet naar huis voor mijn ouders door hebben dat ik weg ben'. Zegt hij. Ik knik. 'Zal ik met je mee gaan'? Vraag ik zachtjes. Hij schudt zijn hoofd. 'Ga jij ook maar naar huis'. Zegt hij. Ik knik. 'Spreken wij elkaar snel weer'? Vraag ik. Hij knikt. 'Is goed'. Zegt hij en hij loopt richting zijn huis.

Ik loop ook richting mijn huis. Zal ik eerst nog naar Clay gaan of gelijk door naar huis? Thuis is het niet veilig maar waar moet ik dan heen? Ik kijk op mijn telefoon. Het is één uur in de nacht en ik ben nog steeds buiten. De buurvrouw is ook al een hele tijd niet geweest. Ik lees de berichten terug van Clay.

Hey Reve,

Kan ik je morgen spreken ? J

Ik antwoord niet terug. Dat doe ik later wel denk ik. Ik sta binnen een kwartiertje al voor mijn deur. Ik pak de sleutels en ik open de deur.

Ik hoor geen geluid in het huis. Ik sluit de deur achter mij en ik ren de trap snel op. Ik sluit de deur van mijn kamer. Ik ga zuchtend tegen mijn deur aan zitten. Ik heb echt een probleem als ze weten dat ik hier ben. Ik trek mijn pyjama aan en ik ga op mijn bed liggen. Ik ben dood moe na deze nacht. Elijah is Poisoned. Door mij! Ongelofelijk dat ik er niks aan gedaan had.

Ik gooi mijn deken uit het bed. Het is echt verschrikkelijk warm hier. Ik sluit mijn ogen en ik probeer wat te slapen. Ik wil weg zijn voor Dylan of Kian in mijn kamer komt. Ik val gelukkig nog wel in slaap na die hele toestand. Ik krijg weer een Flashback van mijn eerdere nachtmerries en een echte gebeurtenis. Maar is het deze keer nou anders?

Ik zie opnieuw hoe ik angstig weg ren. Ik draai me snel even om. Ik zie Kian! Ik begin te gillen en ik probeer mijn telefoon te pakken. 'Bel Clay'! 'Bel Elijah'! 'Bel Clay'! 'Bel Elijah'! Zeg ik angstig. Ik voel pijn in mijn pols en ik val zonder iets te doen hard op de grond. Ik lijd van de pijn en ik blijf op de grond liggen. Ik zie het gezicht van Kian  voor me. 'Ik wist wel dat je mij en Dylan zou verraden'. Zegt hij kwaad. Ik schrik.

Ik open bang mijn ogen en gil even. Ik kijk verbaasd naar het plafond. Het is een andere kleur. Mijn plafond is blauw en niet groen. Ik schrik. 'Dylan'! Zeg ik en ik ga rechtop zitten. Ik zie Dylan en Kian kwaad naar mij kijken. Ik kijk rond. Ik ben inderdaad in de kamer van Dylan.

Ik zucht. 'Dylan en Kian Krist'! Roep ik boos. 'Jullie twee hebben mij uit mijn kamer gehaald terwijl ik lag te slapen'! Roep ik. 'Jullie moeten wel een hele goede reden hebben om mij hier te hebben'! Zeg ik. Dylan en Kian kijken nog steeds kwaad. 'Reve Krist, dacht je nou echt dat wij geen goede reden hadden na alles wat je gister gedaan heb'! Zegt Dylan boos.

 Ik kijk mijn broers raar aan. 'Waar hebben jullie het in hemelsnaam over'? Vraag ik. Kian staat op. 'Jouw Poison, Reve'! Zegt Kian. Ik kijk hem nog steeds verbaasd aan. 'Je heb met Elijah gekust en je heb een deel van jou Poison aan hem door gegeven'! Roept Kian nog kwader dan ooit.

'Weet je wel wat je gister avond gedaan heb'! Roept Dylan. 'Je heb het leven van je vriendje nog korter gemaakt dan ooit'! Ik kijk teleurgesteld naar de grond. 'Dachten jullie nou echt dat ik het expres deed'? Vraag ik zachtjes. Dylan knikt. 'Je bent overgestapt naar je gestoorde ex vriend, je laat mij, Dylan, je vriendje en het spionnen team in de steek en maakt Elijah Poisoned'. Zegt Kian. 'Dus wij geloven niet echt dat het per ongeluk is gegaan'.

Ik zucht. 'Wat willen jullie nu met mij doen'? Vraag ik. Dylan komt dichter mijn kant op. 'Je bent voor iedereen in deze cirkel de vijand maar stiekem de spion'. Zegt Dylan. 'En daar ga je allemaal flink voor boeten'. Zegt hij terwijl ik naar de muur krabbel. Voor Dylan nog iets kan zeggen gaat de deur van Dylan zijn kamer open. Alle drie kijken we nieuwsgierig naar de deur. Wie zou dat zijn?

————————-

Hey iedereen,

Een nieuw hoofdstuk erbij :)

Deze keer heb ik weer een grote cliffhanger.

Wie staat er volgens jullie achter de deur of komt de kamer binnen?

Ik ga nu natuurlijk ook geen antwoord geven.

haha,

Ik ga proberen weer zo snel mogelijk verder te typen.

Vanavond ben ik verder gegaan doordat ik een bericht kreeg van @rockgirlXD

@rockgirlXD,

bedankt voor al je reacties, stemmen en dat je het verhaal leuk vind. Je heb mij ook zeker gemotiveerd om verder te typen :)

bye, tot het volgende hoofdstuk :)

-YinYangLaraa