ASİ YILLAR

Bölüm 9: Benim Olamadan Gitmişti

Tutunmak zorluyorsa seni, bırak öyleyse ellerini. Sertçe çakılsın yere bedenin. Acı ile dolsun tüm hislerin. Yok olsun yaşadığın tüm hüzünlerin. Ancak birisi tutarsa ellerinden, işte o zaman sende tutun hayata. Elini tutan eller hayatın olsun. Seni çok seveni sende çok sev ki sevilmeyi, sevmeyi öğrenesin...

(EMİR'İN ANLATIMIYLA)
*Ceylin'in dengesinin bozulmasından beş dakika önce*
Terasın dışına açılan kapıya yaslanmış Ceylin'i ve Yağmur'u izliyordum. Ceylin hiç iyi görünmüyordu. Yanına gidip onu oradan almayı düşünüyordum. Yağmur sürekli Ceylin'e bir şeyler anlatıyordu. Doğrulduğumda Ceylin'in gözlerinin yavaş yavaş kapandığını, dengesini kaybettiğini görmüştüm. O sırada Yağmur'un bağırması ile koşmam bir olmuştu.

"Ceylin!" Hızla duvarın üstüne atlayıp Yağmur'un bir anlık refleks ile yakaladığı Ceylin'i kucağıma almıştım. Onu yere yatırmıştım kollarım korkudan tutmadığı için.

"Ceylin aç gözlerini, Ceylin!" dedim yüzüne vurarak... "Çabuk Belen'i çağır Yağmur!"

"Allah kahretsin!" dedi Yağmur giderken. Ceylin'in başını dizime yaslamıştım. Gözleri kapalıydı. İçimden ona bir şey olmaması için dualar ediyordum. Ceylin'i uyandırmaya çalışırken Belen ve Akın Yağmur ile gelmişti. Belen hızla Ceylin'in yanına eğilmişti.

"Ceylin! Ne yaptınız lan Ceylin'e?" dedi arkasındaki Yağmur'a dönerek. "Biliyordum, ona zarar vereceğinizi biliyordum. Allah belanızı versin sizin!"

"Asıl Allah sizin belanızı versin! Senin bu aptal arkadaşın olmasaydı bunların hiçbiri yaşanmayacaktı..." dedi Akın sinirle. O sırada kendimi tutamamıştım ve hızla doğrulup Akın'a bir yumruk sallamıştım. Bir süre sendeledikten sonra tekrar bana dönmüştü.

"Kız ne halde lan görmüyor musun! Siktir git buradan." dedim yakasından tutarak. Gözlerinin içine sinirle bakıyordum.

"Sikimde mi kızın ne halde olduğu? Ya babam, babam ne halde o kız biliyor mu?" dedi Ceylin'i göstererek. O anda asansörün kapısı açılmıştı. Bu sefer Furkan gelmişti.

"Ne oluyor oğlum, ne yapıyorsunuz?" dedi Furkan Akın ile arama girerek. Akın'ın yakasını onu ittirerek bırakmıştım.

"Lanet olsun sana Akın! Ceylin'e attığın tokat yetmedi mi? Yağmur şu kızlara o kadar şey yaptı. Bir kere olsun ona elimi kaldırdım mı, söyle lan kaldırdım mı!" dedim bağırarak.

"Yeter Emir, kapa çeneni! Ceylin burada baygın yatıyor. Sen laf anlamaz aptalın tekine laf anlatmaya çalışıyorsun. Sikerim böyle erkekliği!" dedi Belen öfkeyle. Ceylin'i yerden kaldırmaya çalışırken ona yardım etmiştim. Başını omzuma yasladıktan sonra kucağıma almıştım.

"Bir daha seni Ceylin'in yakınında görmeyeceğim Akın, görürsem o zaman hiç iyi olmaz!" dedim Akın'a meydan okuyarak. Ceylin'i daha sıkı kavrayarak asansöre binmiştim. Belen ve Furkan'da gelmişti ardından. Belen bir alt katın düğmesine basınca kaşlarımı çatarak bakmıştım. "Neden Gaye Hanım'ın yanına götürmüyoruz?"

"Gaye Teyze Ceylin'i böyle görürse çok kötü olur." dedi Belen kucağımda baygın yatan Ceylin'in kısa siyah saçlarını kulağının arkasına atarken. "Ne oldu Emir Ceylin'e? Yağmur mu bir şey yaptı?"

"Bilmiyorum Belen, bir anda dengesini kaybetti. Sonra tam düşecekken Yağmur tuttu Ceylin'i." o an Belen elinin tersi ile gözünden akan bir yaşı silmişti.

"Hepsinin burnundan getireceğim. Özellikle o Akın'ın... Ceylin'e vurmak ne demekmiş göstereceğim ona." dedi Belen. Hiçbir şey diyememiştim... Kısa bir süre sonra aşağı kata geldiğimizde ilk önce Belen katı kontrol etmeye çıkmıştı. Eliyle işaret ettiğinde onun ardından ilerliyordum. Furkan koridorda ilerlerken odaların kapısını açıyor, boş oda arıyordu. Çok geçmeden Furkan'ın bulduğu boş bir odaya girip, hızla yatağa yatırmıştım Ceylin'i. Belen odada duran kolonyayı alıp Ceylin'in boynuna, yüzüne, bileklerine sürüyordu. Ona koklattığında Ceylin'in gözleri yavaştan açılıyordu.