Bağımlı Aşk (bxb)

Konser

"Ha, ne dedin anlamadım? Çok ses var!" dedi Kaan kafasını bana yaklaştırarak. Bense hâlâ birkaç metre ilerimde olan kişiyi inceliyordum.

Daha önce hiçbir insana karşı böyle hissetmemiştim. Şarkı söylemeye başladığında daha da büyülendim. Sesi de kendisi gibi kusursuzdu. Belki diğer insanlar öyle düşünmüyor olabilirdi ama benim için öyleydi.

Zihnimde sayısız düşünceler dönerken kafamı iki yana sallayarak onlardan kurtulmaya çalıştım.

"Kanka iyi misin?" dedi Kaan. Ama şu an Kaan beni hiç ilgilendirmiyordu, zira benim ilgim de alakamda sahnedeki bedenleydi.

Mikrofonu eline alıp bize doğru yaklaştığında sadece iki saniye, iki saniye göz teması kurduk. Ardından yeşil gözlerini kaçırdı benden.

Konserin sonuna kadar kendimi ona bakmaktan alıkoyamadım. Konserin bittiği anonsla duyurulurken Ayaz sahnenin perdeleri arkasında kayboldu.

Kaan'a dönüp "Sosyal medya hesabını biliyor musun?" diye sorunca afalladı. Şaşırması oldukça normaldi. Konserin sonuna kadar yüzüne bile bakmayıp konserin sonunda ona Ayaz'ın sosyal medya hesabını bilip bilmediğini sormuştum.

"Allah razı olsun ya. Güya eğlenecektik, gözünü ayıramadın adamdan." dedi sinirle karışık.

Herkes ayaklanıp gitmek için hazırlanırken biz de kalkmıştık. İmkanı yok Kaan bu sinirle geçtim sosyal medya hesabını, soy ismini bile söylemezdi bana.

İzleyici yerinden çıktığımızda Kaan'a
"Bekle, geliyorum şimdi." dedikten sonra sahnenin arkasına doğru ilerledim.
Arkamdan bağırarak ettiği küfürlere göz devirdim.

Sahnenin arkasına vardığımda Ayaz, elinde bir dosya tutan adamla konuşuyordu.
Sanırsam menajeri olmalıydı.

Çok tanınmadık bir şarkıcı olduğundan koruma getirmeye gerek duymamışlardı diye düşündüm.

İlk menajeri olduğunu düşündüğüm adam fark etti, ardından bana bakarak bir şeyler söyledi Ayaz'a. Muhtemelen benimle ilgili. Ardından Ayaz'da kafasını çevirip bana baktı.

Gidince ne diyecektim ki? Ayaz benim olsana falan mı? Tırnaklarımı elime geçirirken onların olduğu tarafa doğru yürüdüm.

Menajer - sanırsam menajer- bir şeyler söyledikten sonra Ayaz kafasını olumsuz anlamda sallayıp gülümsedi.

Gülümsemesi bile kalbimde etki yaratıyordu. O...çok güzeldi.

Adam ondan uzaklaşıp Ayaz'ı tek bıraktı. Yanına vardığımda Ayaz diyeceklerim için gözlerimin içine bakıyordu.

Ne diyecektim şimdi? Elim ayağıma dolanmıştı heyecandan. Hele o böyle gülümseyince heyecanımı imkanı varmış gibi daha da katlıyordu.

"Merhaba, bir şey mi isteyecektiniz?"
Dedi narin sesiyle. Bir an içimden "seni" demek geldi ama kendimi durdurdum.

İlk dakikadan korkutup kaçıramazdım. Hem yüzüme bir tokat bile yiyebilirdim.

Ben de ona kocaman bir gülümsemeyle "Sosyal medya hesabınızı soracaktım."dedim.

Çok mu ani söyledim ki, bir anda taş gibi kesildi karşımda. Bir an siktiri çekecek sandım.

Arka cebinden telefonunu çıkarıp hesabını açtı. Ekranı bana çevirirken gülümsedi.

Gülerken gözleri kısılıyordu, tam burada yanaklarından sıka sıka sevmek geldi içimden. Ama iç sesim bu düşünce karşısında küfürler ediyordu. 'Salak, çocuk korkup kaçacak senin yüzünden...'

Hesabının ismine baktıktan sonra teşekkür ettim.

"Not almayacak mısın?" diye sorunca gülümsedim.

"Not aldım ama aklıma. Hafızam çok iyidir merak etme" dedikten sonra elimle saçlarını karıştırdım. Ama bu anlıktı, fark edince sıcak bir şeye dokunur gibi çektim elimi.

Bu hareket karşısında içsesim 'Deniz, tam şu an yerin dibine gir lütfen' diye yalvarıyordu.

Elimi enseme atıp kaşırken "Kusura bakma, Amacım bu değildi."dedim.

Bizi yalnız bırakan adamın da bu tarafa sinirli bir şekilde baktığını fark ettim. Hatta bir an yanımıza geliyordu ki Ayaz eliyle durmasını işaret etti.

"Sorun değil." dedi gülümseyerek. Ardından "Hoşçakal o zaman."diye ekledi.

Ayaz adamın olduğu tarafa doğru yürürken ardından seslendim.

"Görüşürüzz!"

Bir an duraksadı ama sonra yürümeye devam etti.