Die ene tijd.. {buurtpolitie}

Hoofdstuk 3

Nu ga ik het hem vertellen.. Koen liep uit de badkamer. Ik stond recht en liep naar de deur. "Koen wacht eens.", zeg ik een beetje verlegen. "Ja?", vraagt hij. "Uhm ik uh.. ik moet je iets vertellen.", zeg ik. "Oke wacht we gaan even zitten.", zegt Koen en gaat samen met mij op mijn bed zitten. Ik kijk naar mijn handen. "Wat wouw je zeggen?", vraagt hij en legt zijn hand op mijn rug. "Ik uhm.. ik ben zwanger.", zeg ik en laat mijn hoofd in mijn handen vallen en voel de tranen boven komen. Koen neemt me vast en trekt me op zijn schoot en omhelst me. "Shht het is oke, ik vind het niet erg ik ga je helpen, je staat er niet alleen voor.", zegt hij en wrijft zachtjes over mijn arm. Ik wrijf mijn tranen weg en glimlach dankbaar naar hem. "Dankje.", zeg ik. "En wilde je dat niet dan of?", vraagt Koen voorzichtig. Ik schud mijn hoofd. "Die man die me had neergeschoten, glen, die heeft mij 8 maanden geleden uhm.. ja dan heeft hij mij zwanger gemaakt en ik wilde dat niet of toch niet met hem.", zeg ik al snikkend. Koen neemt me steviger vast en troost me. Hij is zo lief voor mij. "Wanneer ga je bevallen? Weet je dat al?", vraagt hij. "Over 2 weken ongeveer.", zeg ik en wrijf een traan weg. "Oke uhm van mij mag je hier blijven en ik ga mee voor jou en jou kindje zorgen.", zegt Koen. "Danku Koen, wat kan ik toch niet zonder jou.", zeg ik. "Niks.", zegt hij grappend. Ik grinnik en geef hem een schouder klop. Daar is de oude Koen weer, zijn flouwe mopjes zijn er nog steeds bij.

Koen pov:

Samen praten Tineke en ik nog wat en voor ik het weet ligt Tineke in mijn armen te slapen. Ik glimlach en leg me goed met haar nog steeds vast. Ik ben zelf ook heel moe dus besloot ik zo te blijven liggen. Samen vielen we in slaap.

De volgende ochtend word ik wakker en besef dat ik niet in mijn eigen bed lig. Ik lig in dat van Tineke. Ik heb haar nog steeds in mijn armen vast en ze slaapt nog. Hoe lief is ze wel niet. Ik besloot haar wakker te maken want het is al 11 uur. We mogten wel thuis blijven van de chef tot dat ze glen en zijn zoon opgepakt hebben. "Tineke.", fluister ik in haar oor en streel door haar haar. "Tinekeeh.", fluister ik nog eens. Een glimlach verschijnt op haar gezicht. "Goeiemorgen.", zeg ik al lachend. "Goeiemorgen.", zegt ze terug en geeuwt. Samen stonden we op en ontbeten. We liepen uit de keuken tot Tineke plots naar haar buik greep en door haar benen zakt. "Auhw Koen!", zegt ze. Gaat ze nu bevallen? Ik hielp haar recht komen en ging met haar naar de zetel. "De baby komt!", zegt ze en knijpt haar ogen toe van de pijn. "Kom we gaan nu naar het ziekenhuis!", zeg ik en til haar op. Met haar in mijn armen ga ik naar de auto en zet haar er in. Ik doe snel de deur opslot en rijd dan weg.

Ondertussen in het ziekenhuis.

Tineke is nu in een andere kamer terwel ik wacht in de gang. Nog geen kwartier later komt er een dokter uit de kamer van Tineke. "Bent u Koen baetens?", vraagt de dokter aan mij. Ik knik en sta recht. Tineke zou normaal pas bevallen over 2 weken majah het kan wel eens vroeger zijn. Ik mogt binnen en de dokter liep weg. Ik liep verder de kamer binnen en achter de hoek stond een bed waar Tineke zat met een klein babytje in haar armen. Ik loop naar haar toe. "Oh hoe cute is dees.", zeg ik. Tineke grinnikt. "Wat is het geworden?", vraag ik. "Een meisje.", zegt Tineke. Ik glimlach. "Hoe ga je haar noemen?", vraag ik. "Ik dacht aan Ella.", zegt ze. "Dat is een leuke naam.", zeg ik. Tineke knikt. Ik zie nu pas hoe gelukkig Tineke wel niet is. We bleven beide nog even in het ziekenhuis en niet veel later mogten we al naar huis gaan. Het was al laat geworden en zelf had ik al eten gemaakt voor Tineke en mij. De chef had met Eric en Brigitte, Glen en zijn zoon opgepakt. Wij mogen vanaf morgen dus al terug gaan werken. Ook Tineke :). Na het eten zaten we in de zetel samen met Ella. Ze is zo schattig en trekt enorm op Tineke. Dezelfde ogen en dezelfde haarkleur. Ella deed zachtjes haar kleine oogjes open en begon te lachen en in haar handjes te klappen. Tineke en ik glimlachen naar elkaar. "Die blijft echt schattig.", zeg ik al lachend. "Ja inderdaad.", zegt Tineke terug met een smile. Samen kijken we nog wat tv en gaan niet veel later ook slapen.