Die ene tijd.. {buurtpolitie}

Hoofdstuk 7

Koen pov:

Het was donker en hoorde niks. Ik stapte door het bos samen met Tineke. "Aahh!", hoor ik Tineke gillen. Ik draai me om en zie haar nergens meer. Plots voel ik een klap en wordt alles zwart. "Koen! Koen help! Koen!", hoor ik maar kan mijn ogen niet open doen. Uiteindelijk lukt het me en zie ik niks rond me. Alles is wazig.. Er komt iemand dichterbij en houd iets koud tegen mijn voorhoofd. "Zeg maar dag dag tegen je vriendje!", hoor ik een mannen stem zeggen.

Ik schrik wakker en ben helemaal bezweet. Oh het was maar een droom. Gelukkig. Ik legde me weer neer een staarde naar de balfon. Een zucht ontsnapt mijn mond. Ik kan niet meer slapen. Ik nam mijn gsm en keek tussen mijn meldingen. Tineke is online. Kan ze ook niet slapen? Ik besloot een berichtje te sturen.

(K=Koen/T=Tineke)

K: Nog wakker?

T: Ja ben wakker ja, kan ni slapen :/

K: Ja ik ook ni meer, ik had een rare droom.

T: Vertel :))

K: Oke, het ging dus over ons eigenlijk. Wij waren aan het wandelen in een bos en ineens hoor ik jou gillen en was je weg. En niet veel later werd ik wakker maar alles was wazig en hoorde ik iemand om hulp roepen en daarna voelde ik een geweer tegen mijn hoofd en een man iets zeggen maar weet niet meer juist wat het was.

T: Wow oke heftig.

K: Ja inderdaad, ik zweet nog steeds- 😂

T: Amai jah. Ella ligt hier goed ze🙈 ze slaapt al de hele tijd.

K: Oh! Ligt ze bij jou?

T: Ja ik ben dan gerust want je weet maar nooit.

K: Ja dat is wel waar :)

T: Pff ik wouw dat het al middag was. Kan echt ni slapen.

K: Ja ik ook.

T: Omg! Koen ik hoor iets beneden.

K: Wat is er, wat hoor je?

T: Mannen stemmen en deuren die dicht gedaan worden. En nu ook kasten die open gaan.

K: Tineke verstop je!

T: Ja ik ga nu in de kleerkast en heb ella vast. Ik hoop niet dat ze wakker word want als ze dan huilt ofso dan heb ik echt een probleem.

K: Oke Tineke blijf daar, ik kom nu naar jou thuis en neem mijn wapen en boeien mee.

T: Oke maar kom snel alsjeblieft.

Ik nam mijn wapen en boeien, deed mijn schoenen aan en liep naar mijn auto en reed vervolgens naar het huis van Tineke.

T: Koen ze zijn in mijn kamer gekomen.

K: Blijf daar ik ben er. Het is oke.

Stuurde ik en liep naar binnen. Ik had de sleutel van haar huis gekregen en zij die van mij voor noodgevallen zoals deze. En inderdaad er was hier ingebroken. Alles lag overoop. Ik liep de trap op met mijn geweer voor me. Mijn dienst wapen bewaar ik thuis voor als ik die zou nodig hebben voor een of andere reden. Ik liep naar de kamer van Tineke en hoorde inderdaad twee mannen praten. "Ze moet hier zijn.", zegt een van de mannen. "Je weet dat als we met lege handen terug komen, dat hij heel kwaad word!", antwoord een andere man. Ik krijg een brok in mijn keel. Ik liep verder en niet veel later duwde ik de deur open.

Tineke pov:

Ik was bang, enorm bang. Ik drukte Ella dicht tegen me aan. Ze sliep gelukkig nog. Plots hoor ik hoe de deur word open geduwd. "Politie handen zichtbaar!", roept een bekende stem. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. Koen is er! "Leg u plat op de grond!", hoor ik Koen zeggen. Ik hoorde hoe Koen de boeien vast deed bij de mannen en niet veel later waren ze weg. Ik liep uit de kast en legde Ella neer op bed. "Tineke ben je oke?", vraagt Koen als hij terug boven is. Zonder enig antwoord te geven vlieg ik hem in de armen. "Danku!", zeg ik en houd hem stevig vast. "He het is oke eh, ze zijn weg. De collega's zijn verwittigd en komen hen halen.", zegt Koen en voel hoe hij met zijn hand over mijn rug streelt. "Hoe vaak heb je nu al mijn leven gered Koen?", vraag ik als ik hem los laat. Koen grinnikt. "Ik zal dat altijd blijven doen.", zegt hij daarop. Ik glimlach naar hem en hij glimlacht terug. "Is alles oke met Ella?", vraagt Koen. Ik kijk naar haar en knik. "Uhm Koen, is het beneden uhm..", zeg ik maar geraak niet verder. "Ja het is nogal rommelig geworden.", zegt Koen. Een zucht ontsnapt mijn mond en loop naar de gang. Als ik beneden kom valt mijn mond open. "Oh my god.", zeg ik. Dit is echt er over gewoon. De kussens liggen overal net als de boeken, dekens, tijdschriften, films. Er zijn zelfs stoelen die op de grond liggen en kasten die helemaal open getrokken en uitgeladen zijn. Ik zet mijn handen in mijn haar. Ik voel Koens hand op mijn schouder wat me toch een rustgevend gevoel geeft. "Waar moet ik toch beginnen?", vraag ik mezelf af. "Ik help je wel.", zegt Koen. "Mhm.", mompel ik. "Dankje.", zeg ik. Koen knikt en begint al met rapen. Ik neem de dekens en vouw ze op en leg ze dan weer in de kast. De kussens leg ik in de zetels en de boeken steek ik terug in de kast. Na zeker een half uur op te ruimen, waren we klaar. Er waren verder geen spullen gestolen dan mijn tv die ze wilden meenemen maar die staat al terug op zijn plek. "Dankjewel eh Koen.", zeg ik. "Dat is niks ze.", zegt Koen. "Amai het is al 5 uur 's nachts alleja bijna 's ochtends.", zegt Koen. Ik geeuw. "Ja inderdaad amai sorry ben moe geworden.", zeg ik. Koen grinnikt. "Wil je hier blijven please.", zeg ik. "Ja ik wil wel blijven, ik zal me hier in de zetel leggen.", zegt Koen. "Mhm.", mompel ik. "Alles oke?", vraagt Koen. "Ja nee ben gewoon nog in shok en jah..", zeg ik en kijk verlegen naar Koen. "Wil je dat ik bij jou slaap?", vraagt Koen. Ik knik zachtjes en glimlach nog steeds verlegen. "He ik snap je wel, ik slaap wel bij jou dat maakt me echt niets uit hoor.", zegt Koen. Ik glimlach vriendelijk en samen lopen we dan ook de trap op en gaan naar mijn kamer. Als Koen omgekleed is komt hij terug de kamer binnen in zijn jogging broek en komt naast me liggen. Ella ligt in haar wiegje naast mijn bed. "Koen, merci dat je gekomen bent.", zeg ik en draai me op men zij naar hem toe. "Tuurlijk, ik laat jou hier niet gewoon overvallen worden zenne.", zegt Koen en steekt zijn gsm in de lader en legt die op het nachtkastje. "Seg maar je wilde iets doen straks toch? Omdat we vrij zijn.", zeg ik. "Ja klopt, ik dacht misschien om te gaan zwemmen ofso?", vraagt Koen. Ik knik. "Ja leuk idee.", zeg ik en leg me op mijn rug. "Cava een beetje?", vraagt Koen na een tijdje. "Ja ma dat is niet leuk natuurlijk eh zo uit het niets, zomaar ingebroken worden in je huis.", zeg ik. "Ja..", zegt Koen en het lijkt precies alsof hij diep nadenkt. Ik merk dat hij met iets zit. Hij staart de hele tijd naar de muur. "He Koen.", zeg ik om zijn aandacht te trekken. Hij draait zijn hoofd naar mij. "Mhm.", mompelt hij. "Zit je met iets ofso?", vraag ik. "Ja nee ja, gewoon daarstraks toen die mannen hier waren zeiden ze iets over 'als we met lege handen thuis komen dan word hij kwaad' of zo iets. Over jou, dat ze naar jou zochten.", zegt Koen. Even weet ik niet wat zeggen en staar wat naar het deken. Ik voel hoe Koen zachtjes zijn hand op mijn hand legt en wrijft met zijn duim er over. Dit gaf me weer een warm gevoel vanbinnen. Ik ben nog steeds sprakenloos maar het enige wat ik kan doen is naar hem kijken en zachtjes glimlachen. "Koen ik wil even eerlijk zijn, uhmm. Jah ik ben eigenlijk echt bang. Niet alleen van wat die mannen zeiden eh. Maar voral voor mijn vader, ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen.", zeg ik en voel een traan lopen als ik aan mijn vader denk. Koen wrijft die traan weg en spreid zijn armen. Ik ga er op in en ga dicht tegen hem aan liggen en hij slaagt zijn armen rond me heen. Dit doet me echt kalmeren. Niet veel later vielen we zo ook in slaap.