Abi Deme Bana |BxB|

3. Babam

Oy vermeyi unutmayın
___________

Her ayrıntım sayıklıyor
Sükünetim deliliğimden
Aşk yok olmak diyor biri
Yar ben yokum yok zaten

Sabah erken kalkmanın verdiği yorgunlukla kendimi yatağa atıp uyumuştum. Şimdi ise bu tatlı uykumu bölen sesler geliyordu kulağıma.

"Paraya ihtiyacım var diyorum. Birkaç hafta sonra kapıya dayanırlar." Duyduğum seslerle kafamı yavaşça kaldırıp, gözlerimi odada gezdirdim.

"Sessiz ol Deniz uyuyor." Abimin birini uyarışı ile yataktan kalkıp kulağımı kapıya dayadım.

"Deniz'ini de seni de ha. Madem para vermiyorsun, geldiklerinde eşşşek gibi ödersin." Alışık olduğum diyalogları duyunca gardırobun önüne geldim. Üzerimdeki beyaz tişörte dökülen saçlarımı temizleyip yeni bir tişört çıkardım. Tişörtü kafamdan geçirirken hala bağırışma seslerini duyuyordum.

"Ödersem cümle alem siksin beni. Siktir git artık şu evden." Birkaç küfrün ardından kapı sertçe çarpılınca odamdan dışarı çıktım. Abim koltukta oturuyordu ve alnını ovuyordu. Beni görünce sıkıntı ile ofladı.

"Seni de uyandırdı. Siktiğimin babası." Yavaşça yanına oturup ellerini tuttum. Böyle durumlarda sebebini anlayamadığım şekilde utanıyordu.

"Ne diyor yine?" Kısık çıkan sesimi düzelterek tekrar sordum. Bir süre yüzüme bakamadı. Ama onun suçu değildi ki?

"Abi senin suçun yok. Utanacak kişi sen değilsin." Ellerimi okşayıp tebessüm etti.

"Her zamanki şeyler, sıkma sen canını." Her zamanki şeyler eşittir para.

"Yine dibine kadar borca batmış. Adamlar sıkıştırıyormuş paralarını istiyorlar. Babamız olacak herifte bizden para istemeye gelmiş." Orospu çocuğu.

"Ne yapacağız peki?" Kafasını iki yana salladı.

"Asla ona istediğini vermeyeceğiz. Tamam mı abiciğim?" Kafamı sallayıp onayladım. Ellerimi omuzlarına koyup okşadım.

"Sana içecek bir şeyler getireyim mi?" Biraz kendine gelmeliydi.

"Olur, teşekkür ederim." Tebessüm edip mutfağa doğru ilerledim.

"Rica ederim." Mutfağa gidip kendime meyve suyu abime de viski aldım. Bardağını önüne bıraktım ben de tam oturacakken telefonum çalınca, abime kısa bir bakış atıp odama doğru ilerledim. Yatağın üzerindeki telefonda 'ÇAĞAN ABİ' yazısını görünce ağzımdan ufak bir şaşkınlık nidası çıktı. Kapıyı yavaşça kapatıp telefonu açtım.

"Alo?" Derin nefes alma sesini duydum.

"Alo Deniz?" İsmimi ne de güzel söylüyordu.

"Efendim Çağan abi?" Yine sesim kısılınca sinirlenmeye başlamıştım. Sinirli bir soluk verdi.

"Hala abi diyorsun ya. Ağzının üstüne çakacağım şimdi." Onu sinirlendirmek hoşuma gittiği için devam ettim.

"İlahi Çağan abiciğim. Telefondan temas edemezsin ki."

"Yavrum, bu yanıma gel demek mi?" Kıkırdarken sesim içeri gitmesin diye elimi ağzıma kapattım.

"Nasıl anladıysan artık."

"Se-" Bir anda aklıma gelen şeyle lafını böldüm.

"Çağan! ben sana bir şey söylemeyi unuttum."

"Çok şükür abi demedi." Diye kısık sesli mırıldanmasını duymuştum.

"Söyle bebeğim?"

"Abim bizi öğrendi. Seni sevdiğimi, öpüştüğ-" dediğimi fark ettiğim anda sustum. Hattan bir dakika kadar ses gelmedi.