Vâris

10|Ölüm

Mitsuki'den

Yıllar önce Sarada laboratuvara gelmiş ve ebeveynimden eğitim almaya başlamıştı.Bende tesadüf eseri tüm gerçekleri öğrenmiştim.Bu yüzden bir kaç gün dışarı çıkamamış,kimseye bir şey söylemeyeceğime inandıklarında nihayet özgür bırakılmıştım.Fakat Konoha'ya gitmem yine de yasaklanmıştı.

Geçen üç yıl boyunca Sarada ile yaptığım antrenmanlar sonucu onun ne kadar güçlendiğini görmüştüm.Gözlerini Sasuke-san'dan bile iyi kullanıyor,içine mühürlenen Susanoo'yu kontrol edebiliyordu.

Ben günlüğüme yazı yazarken kapımı çalıp içeri girdi ve  yanıma oturdu.

"Ne yapıyorsun?"

"Hiç,günü kaydediyorum."

"Günlük yazıyorsun yani?"

"Evet."Bir süre sessiz durdu.Gözlükleri burnuna düşmüş,saçları hafif dağılmıştı.Belli ki Ororchimaru ile antrenman yapmışlardı, ya da ağlamıştı.

"Bir sorun mu var?"

"Yani,bir sorun sayılır mı bilmiyorum ama..."derin bir nefes alıp verdi.

"Mitsuki,eğer yeni ustan,eski ustanı öldürmeni isteseydi ne yapardın?"

Bahsettiği şeyi anlamama birlikte bu işin Ororchimaru'nun başının altından çıktığını kavramıştım.Sarada,sevdiğim kız...Onun yüzünden ağlamıştı ve ben hiç bir yapamamamış,hatta bunun farkına bile varamamamıştım.

"Şey,sanırım bunu yapmazdım.Çünkü eğer o senin ustansa,sana katkıda bulunmuş başka birini öldürmeni istemez.Ama anlayamadığım şey,Orochimaru neden Yedinci'yi öldürmeni istiyor?"

"Köyü yönetim şeklini beğenmiyormuş..Onun yerine kendi geçecekmiş."

"Bu çok saçma.Onu Hokage yapmazlar Sarada.Büyük ihtimalle seni Hokage yapıp kullanacak.Şah gibi görünen bir piyon olacaksın.Onu öldürecek gücün varken neden..."

Onu bulunduğu durumdan uyandırmam fazla uzun sürmemişti.Kafasını yukarı kaldırıp bana teşekkür eden gözlerle baktı.

"Teşekkür ederim Mitsuki!"
Kapıdan hızla çıktığında arkasından gülen gözlerle bakıyordum.

♚

♚

♚

♚

♚

♚

♚

Sarada'dan

Mitsuki'ye teşekkür edip odadan çıktım.
Her zaman bana destek olmuş,yalnızlığımı gidermişti.Acaba ona karşı bir şeyler hissettiğimi öğrense,yine eskisi gibi teselli eder miydi beni...?İnsanın en yakın arkadaşına aşık olması.... Onun düşüncelerini öğrenmeden bilemeyeceğim şeylerdi bunlar.Fazla kafaya takmadım.

Ertesi gün

Orochimaru odasındaydı.Arkasından dostça bir tavırla yaklaşıp yanına oturdum.
"Ne yapıyorsun?"

"Deney raporlarını kontrol ediyorum."

"Antrenman yapalım mı?"

"Olur."

Antrenman yapma bahanesiyle öldürecektim onu.Aynı babama yaptığım gibi,sağ elimde oluşturduğum chidoriyi kalbine geçirecek,yavaş yavaş can çekişini seyredecektim.

Ve beklediğim de olmuştu.Daha ilk dakikalardan onu beklemediği yerden vurmuş,son darbeyi de geçirmiştim.Siyah ve uzun saçaları yerde tıpkı bir halıya benziyordu.Bedeni yavaş yavaş canlılığını kaybetmiş,rengi zaman ilerledikçe değişmişti.

Saatler sonra içeri Mitsuki girdiğinde,gözlerine inanamamış bir edayla olduğu yerde donakaldı.

"Sen..."dedi "Gerçekten yaptın mı?Bu gördüklerim...Yoksa genjutsu altında mıyım?"

"Ben...ben...Özür dilerim,hayır-yani..."

"Gerçekten üzüldüğümü mü sandın PUHAHAHAHHA"
Bana ana avrat sövüceğimi sanarken bir anda kahkahalara kapılması beni oldukça şaşırtmıştı.Öyle ki onun bu gülüşüne boş bakışlarla karşılık vermiştim.

Biraz daha samimi bir hadiseyle tek kolunu boynuma sardı ve "üzülmedim" dedi.
"Umurumda da değil.Ben köyüne bağlı bir insanım.Ve onun ebeveynim olması,tüm dünyaya barışı getirmiş bir insanın ölümünü engellemiş olduğun gerçeğini değiştirmez."

Onun bu konuşması beni biraz da olsa rahatlatmıştı.Hafifçe gülümsediğimde kolunun hâlâ boynumda olduğunu fark ettim ve o da fark etmiş olacak ki kolunu geri çekti.

"Ö-özür dilerim." Bu çekingenliği beni daha da güldürmüştü.Ama asıl düşünmemiz gereken şey, diğerlerine nasıl hesap vereceğimizdi.

________

Merhabamak

Kitabın bok yolunda gittiğini fark ettim

Anlatımım çok güçsüzleşti çünkü şu sıralar MEB'in düzenlediği bir hikaye etkinliğine hikaye yetiştirmekle meşguldüm.Hikayemi buradan da paylaşacağım.

Ama artık bu kitaba yoğunlaşabilirim.
Yani aklıma uzay konulu bir hikaye gelip de Zeynep Cemali ödülleri falan filanına katılmazsam