disappointment, ferdi kadıoğlu

1.8

Ferdi yine buradaydı, fakat bu sefer oldukça alkol almıştı.

Son görüşmemizde kötü ayrılmamıştık, ikimizde birbirimize iyi geliyorduk fakat kısa bir süre sonra aramızdaki huzur bozuluyordu. Birbirimizden uzak durmaya çalışırken hayat yine bizi bir araya getiriyordu, terk edilmemişim gibi.

Ferdi'nin yumrukları sertleştiğinde sesi de yükseldi, her gün aynı senaryoyu yaşıyorduk.

"Sadece yüzünü görmek istiyorum!"

"Siktir git, Ferdi."

"Ağzı bozuk Nova'yı oldukça özledim."

"Umrum dışı."

"Lütfen, seni çok seviyorum."

"Bunu biliyorum."

"Nova, lütfen kapıyı aç. Buna ihtiyacım var."

Cevap vermedim.

"Beni hayal kırıklığına uğratma, lütfen."

Kapıyı açmadan gitmeyeceğini bildiğimden bıkkınca ayağa kalktım.

Kapıyı açtığımda ani bir hareketle içeri giren Ferdi, dudaklarıma kapanmıştı.

Dudaklarımda hissettiğim baskı artarken ona karşılık vermekten çekinmemiştim, bu kadardım işte.

"Ferdi, sarhoşsun."

"Bu anı unutmak imkansız."

Tekrar dudağıma eğildiğinde ani gelen bir cesaretle kucağına çıktım.

Nefeslenmek için benden ayrıldığında şaşkınca konuşmaya başladı.

"Sende mi sarhoşsun?"

"Hayır, sadece anı yaşıyorum."

Gülümseyip beni tekrar öptü.

"Seni çok özledim, Nova."

Kafasını boynuma gömdü ve konuşmaya devam etti.

"Keşke eski günlere dönebilseydik."

Boynuma minik öpücükler bırakırken konuşmaya devam etti.

Lisede çekildiğimiz neredeyse tüm fotoğraflarda Ferdi kafasını boynuma gömmüştü, o zamanlar boynumu öpmesi çok hoşuma gittiği için hep bunu yapardı. Bu ayrıntıyı yakalaması oldukça hoşuma gitmişti.

Hoşuma giden bu davranışı karşısında mırıldandım.

"Unutmamışsın."

"Seni en ince detayına kadar bilmek çok güzel, asla unutmam."

Dudağının kenarını öptüğüm zaman şaşkınca gülümsedi.

"Unutmamışsın."

"Unutmam."

Kahkaha atıp beni öpmeye yeltendiğinde keyfim oldukça yerine gelmişti.

Pişman olacağımı bile bile tekrar yüz verdim ona, hiçbir şey yaşanmamış gibi, onu affetmişim gibi.

×××

insan ozluyor bazen