disappointment, ferdi kadıoğlu

0.9

Camdan dışarı baktığımda elindeki bira şişesi ile duran Ferdi ile karşılaşmıştım. Camdan ona baktığımı gördüğünde gülümseyip elini salladı. Oldukça komik gözüktüğü için kahkahamı içimde tutamadım.

Böyle her gün gelmeye devam ederse dayanamayıp onu affedecektim.

Kapıyı çaldığında oturduğum koltukta doğruldum ve derin bir nefes aldım.

"Başlıyoruz."

Ayağa kalkıp kapıya doğru yöneldiğimde Ferdi'nin kapının ardındaki söylenişlerini duyabiliyordum.

"Açsana kızım şu kapıyı, çok özledim."

Kapıyı açtığımda bana bir adım daha yaklaştı, kafamı kaldırdım ve aynı hizaya geldik. Aniden yanağımı öpmesi ile içimdeki kelebekleri susturup konuşmaya başladım.

"Hey! İzin verdiğini hatırlamıyorum?"

Gözlerini devirdi.

"Sen karşımda böyle dururken dayanamazdım, seni çok özledim."

Bu davranışlarının hoşuma gittiğini bildiği için devam etmişti. En sonunda onu içeri aldım.

"Şişeyi çöpe at, evimde onu içemezsin."

İmalı bakışları beni buldu.

"Lisedeyken elinden düşmezdi."

"Liseden sonra çok şey değişti, Ferdi. Sen nasıl beni bıraktıysan bende içmeyi bırakabilirim."

Laf sokmamla yüzü düşmüştü, uzun sürmeden merakla sorduğu soruya gülmeden edemedim.

"Gerçekten içmiyor musun?"

"Sadece özel günlerde."

Beni kafasıyla onayladı ve koltukta yayıldı. Yorgun gözüküyordu, uzun zaman sonra onu uzunca izleme fırsatı bulmuştum.

"Çok yorgun gözüküyorsun."

"Evet, beni çok yoruyorsun."

Bu şakayla karışık söylediği şeyi ciddiye aldım ve konuşmaya başladım.

"Üzgünüm, kimseyi yormak istemem."

Oturduğu yerde doğruldu ve karşısındaki bana doğru eğildi.

"Seni çok seviyorum, istediğin kadar yorabilirsin."

Cevap vermediğimde koltuktan kalkıp kapıya doğru yürüdü.

"İyi geceler, Nova."

"Kızdın mı?"

"Sana asla kızamam."

"Burada kalabilirsin."

"Kalmamı istediğini hissetseydim, kalırdım."

Kapıyı açtığında dudaklarımın arasından şakayla karışık çıkan kelimelerle gülümsedim.

"Rüyanda beni gör."

"Her zaman görüyorum."

×××

bu kurguya bolum yazmayi cok seviyorum ya