DOWN IN THE DUMPS

Chapter 11

I stared at Yorkie who was innocently eating his late-night snack. “Are you lonely?” tanong ko sakanya kahit hindi naman niya ako masasagot.

Yorkie has been all alone since I got him and has zero interactions amongst his fellow birds. Napaisip kasi ako na bumili ng bagong bird para may kalaro si Yorkie matapos kong makasalamuha si Cherry’s dad along with his second daughter, Squash.

“If I’ll get another bird, I should name it after a popular city just like you Yorkie, right?” I enthusiastically said as I tried to create some names in my head.

My phone buzzed several times. Pumasok ako sa loob ng kwarto at namataan ko ang phone na nasa kama. Wala pa ring tigil ito sa pag-buzz nang pinulot ko ito.

Yohan flooded me with texts — drunk texts to be exact. Puro tungkol sa puso niya ang mga sinesend niya sa akin at gini-guilt trip pa ako. Na ako raw dahilan kung bakit hindi pa siya masaya ngayon!

Without hesitation, I sent a message to Vice M that she should find his son because he’s been drinking all night. After that, I made my phone in airplane mode to save myself from Yohan’s drunk texts.

The next day, bago pa magsimula ang klase ko ay dumaan muna ako sa dog pound para kausapin si Cherry’s dad. Pagdating ko ay wala siya roon dahil mamayang gabi pa raw ang shift niya.

“Alam mo ba kung saan ang bahay niya?” out of nowhere, naisip ko nalang na tanungin ang empleyado na nandito kung alam ba niya ang bahay ni Cherry’s dad. It will be easier for me to keep track of him. Kahit na sinabi niyang i-text ko nalang ang details, I’m not confident that he’ll agree. Dapat ay mag-usap kami ng face-to-face para hindi ako mahirapang i-persuade siya ulit.

Ngumiti ang empleyado sa akin — a smile of regret. “Pasensya na Miss, pero hindi kami nag-didisclose ng mga personal informations namin. Kung may emergencies naman regarding sa mga aso, kailangan na kami ang pumunta rito sa dog pound.”

Sumimangot ako sa narinig. Grabe naman kahigpit ang rules nila. Feeling VIP!

Umalis ako ng dog pound na walang nangyari. Bumalik nalang daw ako mamaya kasi panigirado nang pupunta rito si Cherry’s dad.

Pumasok ako sa kotseng pinahiram ulit sa akin ni Vice M. Pasasalamat niya raw sa akin para sa pagsabi tungkol kay Yohan kagabi.

Pinikit ko ang mata ko at sinandal ang ulo sa headrest. Hindi ko inaasahan na pupunta lang ako sa dog pound para sa wala. Nakakapagod palang maghabol ng tao lalo na kapag kailangan mo ang serbisyo nila.

Probably, this is how they feel as they can’t get a hold of me.

Kagaya ng dati ay pinagtitinginan ako ng mga estudyante pagkapasok ko sa school gate. Nakahanda na ang mga cellphones nila para kuhanan ako ng pictures na gagamitin nila as reference para malaman kung saan ko nabili ang outfits ko.

“May tae ng aso Ax!” Isang sigaw ang nagpahinto sa akin. Two steps away ay may pundok nga ng tae ng aso. Nakaramdam ako ng familiar na feeling kaya tumaas ang balahibo ko.

I roamed my eyes to look for the school janitors. May isang janitor na busy sa pagwawalis sa ilalim ng acacia. Ang ibang mga estudyante na malapit sa kanya na napansin na nakatingin ako roon at nabasa kung ano ang kinakailangan ko ay agad na kinalabit ang janitor. Tinuro nila ako at tumalima naman ang lalaking janitor.

Nang malapit na siya sa akin ay itinuro ko sa kanya ang dog poop. “Clean that mess with your bare hands!” utos ko sakanya na ikinataranta niya. Nagdadalawang-isip pa siya kung tatanggalin ba niya ang rubber gloves na suot niya.

This nasty old man has the audacity to think twice about touching the dog poop when in fact they’re both nasty.

Mas lalo akong nairita nang pinapatagal pa niya ang paglinis sa dog poop.