DOWN IN THE DUMPS

Chapter 3

“Number one topic ka na naman Axis,” bungad sa akin ni Guard Ansel na may malaking ngiti sa labi at binigyan ako ng thumbs up. Sa lahat ng guards sa school, siya lang ang nakakagawang ngumiti sa akin. ‘Yong iba kasi ay strikto  kahit wala namang mali sa uniform ko. Sadyang ayaw lang talaga nila sa akin. Well, the feeling is mutual!

“Masyado ngang delay ang balita,” tukoy ko sa nangyari five days ago. I don’t know how it was spread out at na identify pa ako.

Naisip ko nga na baka si Cherry’s dad ang nagpakalat para masira ang reputasyon ng nanay ni Yohan. Just like any other politicians, Vice Mayor has issues as well lalo na dahil babae siya. I may not know her personally but last election, I was hired by her opponent — katambal ng nakaupong Mayor — to taint her reputation by spreading rumors in the internet. Politicians tend to get social media stars to promote them. Not to boast but I am the most followed student of Milea Bay University in Twitter kaya kinuha ako para mag-tweet ng kung ano ano. Hindi na ako tumanggi kasi pera ang kapalit. Money makes me happy despite earning it through unethical ways. I did not regret doing it nor eaten by guilt.

Idinikit ko sa sensor ang ID at nagreflect ito sa monitor. “Fvcking pretty as always,” I murmured and flipped my hair at pumasok na ng tuluyan sa school.

“Mag-ingat sa mga Marites,” biro niya sa akin at kumaway kaya kinawayan ko siya pabalik.

Lahat ng mga mata pagpasok ko ay nakapaskil sa akin. They're like watching a goddess who descended from heaven. Ganoon nalang parati ang scenario. I'm always the center of attraction and never been a spectator.

Pagpasok pa lang sa loob ng classroom ay dinumog na ako ng mga kaklase ko. All of them shove their phones on my face at pinapakita ang kung anong nangyari five days ago.

“Battling against the Vice Mayor’s son? How did you do that Ax?” Ang tanong ng karamihan pero hindi ko sinasagot.

Kung taga New York Times sila ay baka sinagot ko na dahil nakakahiya namang paghintayin sila. But they’re not kaya bahala na silang mag-isip kung ano ang sagot.

I want to feed them curiousity but not satisfaction. Marami namang chismosa d’yan na kung makapagsalita ay parang legit source.

“Umabot sa local radio station ang nangyari sa inyo Ax. Have you seen it?” Dinungaw ako ng kaklase kong si Tia at tinaboy ang ibang mga kaklase namin. Tinaasan ko lang siya ng kilay at inisnob.

Pake ko ba do’n? Paniguradong hindi ako ang highlight ng balita at ang kalaban sa politika ni Vice Mayor ang may pakana. Nonsense politicians!

Hindi nakontento si Tia at hinawakan ang balikat ko para makuha niya ang atensiyon ko.

“It's your time to shine, be ready.” Tinapik niya ang balikat ko at pumwesto pabalik sa upuan niya na nasa harap ko lang.

Ano bang pinagsasabi niya? I’m already at the spotlight. Magdadagdag pa ba ako ng isang daang ring light? Weirdo.

***

The piercing looks of my classmates became heavier as time passes. They've been waiting for me to open my mouth for five minutes. Nakatayo ako sa harapan nila dahil ako ang naatasang maglead ng opening prayer sa Environmental Science class namin. College pero pinapalead ng prayer. Ano ‘to Flores de Mayo?

When the Professor called out my name, which I highly anticipated na ako ang matatawag dahil sa sinabi ni Tia kanina, I wanted to act like I didn't hear anything.

“Axis, please proceed to the front and lead the opening prayer,” saad nito at  sinunod kahit labag sa loob. The worst part here is, kailangang gumawa ng sariling prayer at wala akong nagawa.