DOWN IN THE DUMPS

Chapter 15

I found myself piggyback riding on Cherry’s dad's back and I could feel the tension in his body as he made sure I’m comfortable. He even lent me his jacket so I could tie it on my waist. I accepted it without saying anything as my legs were trembling in the cold dawn air.

Being on his back was a way to study him. I can hear his heavy breathing every time he takes a step.
It’s undeniable that he has strong arms and a great physique. I unintentionally smelled his shirt and it smelled like a fabric conditioner.

Medyo napagpawisan na rin ang leeg niya at dumadampi ito sa mukha ko. Kung hindi lang mabango ang leeg niya ay kanina pa ako nandiri. Mas inayos ko pa ang puwesto ng ulo ko sa balikat niya para maiwasan ko ang physical contact. Naramdaman ko kasi kanina na medyo nag-fliflinch siya every time I exhaled near his neck.

My eyes landed on the black blanket above. I wonder how the moon and the stars are this extremely beautiful despite existing for billions of years. They never had a bad day. Sa tuwing nakikita ko sila ay parang nasa ibang dimensyon ako. At sa tuwing pinagmamasdan ko sila ay mas lalo pa nahihimok na maging katulad nila na kahit dumaan ang maraming taon ay nanatili pa rin silang kumikislap at relevant sa mga tao.

I am Axis Laurier and I am born to live like a star. I may burn but I’ll continue to glimmer.

“Where are we going?” napahinto siya saglit sa paglalakad at narinig ko na huminga siya ng malalim.

“Sa dog pound. Iyon lang kasi ang pinakamalapit na puwede nating puntahan,” sagot niya. “May tsinelas ako roon na puwede mong hiramin at para na rin makainom ka ng tubig,” dagdag niya habang pinagpatuloy ang paglalakad.

“Alam mo bang pupunta sana ako sa Police Station?” bulong ko sa kanya para maiwasan ang dead air. Ayaw kong sarilihin ang dinanas ko kanina dahil deserve ko namang pakinggan.

“Totoo?” tanong niya na parang hindi makapaniwala. I am curious about his speculations about what happened to me.

“Hmm..”

“Sige sa police station nalang tayo dumiretso. Baka tanungin ka pa kung bakit hindi ka dumiretso agad,” pahayag niya. Mas lalo niyang hinigpitan ang pagkakahawak sa akin at pinabilis niya ang paglalakad na parang may hinahabol na oras.

He’s got a point. Makakarating din naman ako sa police station at for sure, may tubig doon. More importantly, I should not delay any further the assaulter’s arrest. He should be detained right at this hour!

Ramdam ko ang panginginig ng katawan niya nang ibinababa niya ako sa unang baitang ng hagdan ng police station. Malamig man ay tagaktak ang pawis niya.

“Nakarating na rin sa wakas...” bulong niya at pinaypayan ang sarili gamit ang kanyang damit dahil sa init at malakas din ang paghinga niya.

Dumapo ang kanyang mata sa paa kong walang sapin sa paa. Lumapit siya sa akin at nag-squat. “Pumasok na tayo.”

I know what he wanted me to do kaya hindi na ako nagpaligoy pa at sumampa na sa likod niya. I bet his guilty to let me walk on the cold and dirty floor.

As soon as I got off his back, a police officer came to us asking what can he do. Bigla akong nakaramdam ng kaba nang tinignan ako ng police officer — kaba na naramdaman ko kanina nang makita si Cherry’s dad. If it was a police woman, I wouldn’t react this way probably.

Nang makita niya ang reaksyon at itsura ko ay ginabayan niya kami sa desk niya.
pinaupo sa isang plastic chair katapat ng mesa niya. Si Cherry’s dad ay umupo naman katapat ko.

The police officer gave me a pair of lousy, cheap-looking, rubber red slippers. It was clean though kaya tinanggap ko na bago pa mas lalong madumihan ang paa ko.