Denek 1397

Yaşamın Anahtarı

"Nefes nefeseydim koşmaktan bacaklarıma ağrılar girmişti kahretsin s*ktiğimin ormanında hiç saklanılacak yer de mi yoktu? Yaklaşıyorlardı,fenerlerinin ışığını görebiliyordum kahretsin,kahretsin,beni de alamazlardı alamasınlardı..."

1.BÖLÜM YAŞAMIN ANAHTARI

Her şey birden gelişmişti corona denilen virüsün ortaya çıkışı bir süre sonra tüm insanlığa yapılan aşı ve aşının mutasyona sebep olması...

Aşı, herkese yapıldıktan birkaç ay sonra Türkiye saatiyle tam 12.03'te dünyanın her yerinden binlerce insanın acil durum hattına sarılmasına neden olmuştu ve şikayet edilen durum hep aynıydı. "Çocuğuma garip şeyler oluyor"

Kansızlığa sahip her 3-21 yaş arası bireylerde ortaya çıkan bu durum herkesi şoke etmişti. Mutasyon geçiren her çocuk özel bir yeteneğe veya fiziksel güce sahip oluyordu.

"Mutasyonlu her bir genç güçleriyle hangi hayallerini gercekleştirebileceğini düşünüyordu, ta ki hükümet tarafından alıkonulup hapishaneye kapatılana kadar..."

🗝️🗝️🗝️

Ben Seçin Yaşen şuan arkamdan atlı kovalarcasına koşuyorum ki arkamdan atlı kovalıyor da denilebilir çünkü polisten kaçıyorum. Neden mi polisten kaçıyorum? O zaman şöyle açıklayayım.

Bazı çocukların geçirdiği mutasyondan sonra agresifleştikleri ve yakınında bulunan herkese zarar verebildiklerinin görülmesiyle toplum refahını korumak amacıyla hükümet, ayırt etmeksizin tüm mutasyonluları -onların deyimiyle- korunaklı bir alana kapattı. Çocuğundan ayrılmak istemeyip bu duruma karşı çıkmaya çalışan aileler oldu fakat hükümete karşı hiçbir etkide bulunamadılar. Yapılan protestolar gerek biber gazı gerek araçlarla çevreye ve insanlara verilen zarar umursanmaksızın geri püskürtüldü. Hatta çoğu kişi durumun ciddiyetini karşı koyan insanların bazılarının hayatını kaybetmesiyle kavrayabildi. Bu olanlardan sonra hüzünlü aile fertleri kendilerinde, hükümete karşı koymaya yetecek cesaret kırıntısını bulamadılar. Acil durum hattına aldığı tonlarca aynı çağrıdan sonra hükümet tarafından alınan bu kararlar ve yapılan değişiklikler ne kadar doğruydu kimse bilemiyordu. Ama bilinen bir gerçek vardı ki o da mutasyonluların korunaklı bir alana değil de Amerika'daki eski büyük bir hapishaneye kapatılmalarıydı.

Şu an ise tahminimce mutasyona sahip olup hapishaneye kapatılmayan son çocuk bendim çünkü son mutasyonlu çocuğun hapishaneye kapatılması 2 ay kadar önceydi. Beni bulmaları fazla zor olmuştu. Bu duruma sırıtmadan edemedim. Cidden kaçma işinde iyiydim biraz övünsem nolurdu ki?

Övünmeye hakkım vardı çünkü beni övebilecek bir aileye sahip değildim. 16 yaşında başıma gelen olaylar yüzünden bana karşı kin tutmuş bir katil tarafından tüm ailemi kaybettim, sokaklarda erkek kılığında yaşama tutunmaya çalışıp bir katil olarak hayatta kaldım.

Geçmişiniz keşkelerle doluysa bırakın bahsetmeyi zihninizden geçirmek bile istemezdiniz ve benim geçmişim tam anlamıyla fiyaskoydu.

Yüzlerce polis tarafından kovalanmasam dolunay evresinde bulunan ayın güzelliğini seyreder rahatıma bakardım. Ama ne hoş ki ortaya çıkmayan mutasyonuma rağmen sırf kayıtlarda genetik kansızlığı var olarak göründüğü için kovalanan Seçin'in dinlenmeye hakkı yoktu.

Koşar haldeyken omzumun üzerinden hızlıca arkama bir bakış attığımda bir kaç kilometre gerimde olan polislerin fener ışıklarının manzarası yetmemiş gibi motosiklete benzer bir aracın bana doğru gelmesinden olacakki git gide büyüyen iki sarı far görmüştüm, ne de güzel olmuştu, anlatamam (!)