“ အူးးဝါးးး ”
ဇက်ညောင်းသည်အထိမော့ကြည့်ရတဲ့အဆောက်အဦကြီးကိုကြည့်ပြီး ရင်ခုန်နေတာလည်းမရပ် ။
နောက်ဆုံး interviewသာအောင်သွားရင် ဒီမှာနေ့တိုင်းအလုပ်လာဆင်းရတော့မှာလေ ။
အဆောက်အဦထဲ၀င်လိုက်တာနဲ့ထည်ဝါမှုကိုခံစားရပြီး ပျားပန်းခတ်မျှလှုပ်ရှားနေကြတဲ့လူတွေ ၊ ပြီးတော့.. စက်တချို့ ။
interviewဖြေရမယ့်နေရာရောက်တော့ သူ့လိုပဲစောင့်ဆိုင်းနေသည့်လူတစ်ချို့ကိုတွေ့ရသည် ။
“ ဒီကခေါ်တဲ့ နံပါတ်စဉ်အတိုင်း အထဲကိုသွားပေးပါနော် ”
သူကno.7မို့ အနည်းငယ်စောင့်ရဦးမည်ထင်သည် ။
ရှေ့ကလူတွေတယောက်ပြီးတယောက်၀င်လိုက် ထွက်လိုက်လုပ်နေတာကိုကြည့်ပြီး ရင်တွေတုန်လာတာမို့ လမ်းခဏလျှောက်ဖို့အထ ..
“ ဟာ ”
“ ဟို.. ဆောရီးပါနော် ကျွန်တော်မမြင်လိုက်လို့ ... ပြန်သုတ်ပေးပါ့မယ် ..”
ဒီဘက်ကိုလျှောက်လာတဲ့လူတယောက်နဲ့၀င်တိုက်မိပြီး ထိုလူကိုင်လာတဲ့ကော်ဖီခွက်ကမှောက်ကုန်ကာ အင်္ကျီတွေပါပေကုန်တော့တာဖြစ်သည် ။
“ နေဦး... ဒီမှာ ဘာလုပ်နေတာလဲ ”
“ ဗျာ ... ဟို ကျွန်တော်... ”
“ ဆရာ ရောက်နေတာလား? အခုဘယ်မှာလဲ ? ”
ထိုလူမေးတာတွေဘာမှနားမလည်တာမို့ ကြောင်ပြီးရပ်နေမိတုန်း
“ တခုခုယူခိုင်းလိုက်တာလား? လာလိုက်ခဲ့ ! ”
“ ဟို.. interviewဖြေ.. ”
“ လာ လိုက်ခဲ့ပါဆို ”
အနားကပ်ပြီးလိုက်လာခိုင်းတာမို့ ဘာမှနားမလည်ပဲဒီအတိုင်းသာလိုက်လာခဲ့တော့သည် ။
စရောက်ကတည်းကထူးဆန်းနေပြီ ။
“ ဆရာ ”
သူရောက်သွားတဲ့အခန်းကျယ်ကြီးက သိပ်ခမ်းနားပြီးလူတယောက်ကပြတင်းမှန်တွေဘက်ကိုမျက်နှာမူကာ သူတို့ကိုကျောပေးထားသည် ။
ဟင်...?
ထိုကျောပြင်...! ထိုကျောပြင်က !!
“ ဆရာ yellow3to3ကို တစ်ခုခုခိုင်းလိုက်သေးတာလား ? ”
YOU ARE READING
𝙼𝙸𝙽𝙴 ( 𝚂𝚎𝚊𝚜𝚘𝚗 2 ) ( Hiatus )
Fanfictionချစ်ခြင်းတွေကကြိုပြီးစာရင်းပေးထားလို့ရသလား? သေဆုံးဖို့ရွေးချယ်ခဲ့ခြင်းကသူ့ကြောင့်ဖြစ်သလို ပြန်လည်မွေးဖွားလာတော့လည်း သူ့ကိုချစ်ဖို့ပဲဖြစ်နေပြန်တယ်....!
