“ ဧည့်သည်ခင်ဗျ ကားကဒီမှာရပ်လို့မရပါဘူးခင်ဗျာ ”
အသံလာရာကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ခါတိုင်းပြာနေအောင်မျက်နှာချိုသွေးတတ်တဲ့စိတ်ရှုပ်စရာကောင်မဟုတ်ပဲ နောက်ထပ်လုံခြုံရေးအသစ်ဖြစ်ပုံရတဲ့လူတယောက် ။
“ ဧည့်သည်ခင်ဗျ... ”
ကြည့်လိုက်တာနဲ့အသက်ကိုခန့်မှန်းလို့မရလောက်အောင် နုဖက်နေတဲ့မျက်နှာ။
သူကားပေါ်ကဆင်းလာကတည်းကပြုံးပြနေတဲ့အပြုံးတွေကတခြားလူသာဆိုသဘောကျလောက်ပေမယ့် ဒီကုမ္မဏီရောက်တာနဲ့တွေ့ရာကိုကန့်လန့်တိုက်မယ်စိတ်ကူးထားတာမို့ ။
“ နာမည်က ဘာလဲ !”
“ ဗျာ ”
“ နားကလည်းလေးလိုက်တာ ထားလိုက်တော့ ငါဘယ်သူလဲဆိုတာသိလား ”
“ ကုမ္မဏီကိုလာတဲ့ဧည့်သည်တွေထဲက တယောက်ပါခင်ဗျ ”
အခုထိပြုံးပြီးပြောနေသေးတဲ့ဒီလုံခြုံရေးက လာနောက်နေတာလား?? တကယ်မသိတာလား ??
ကုမ္မဏီကိုလာတိုင်းဒါမျိုးတစ်ခါမှမဖြစ်ခဲ့ဖူးတာမို့ ဂျီဆောင်းတယောက်အထူးအဆန်းဖြစ်သွားရကာ ထိုလုံခြုံရေး၏ကတ်ပြားကိုဆွဲယူပစ်လိုက်သည် ။
“ ဧည့်သည် ဘာလုပ်တာ... ”
“ ဟွမ်းနာနာ... ? နာမည်ကလည်းကြောင်လိုက်.. ”
တခုခုပြောမလို့ပြင်လိုက်ပေမယ့် အမည်နာမတစ်ခုကြောင့်ပြောမယ့်စကားတွေကအပြင်ကိုထွက်ကျမလာတော့ ။
ကိုကိုနဲ့ပတ်သတ်ရင်ခပ်ဆင်ဆင်တူတဲ့အဖြစ်၊ အရာတွေကအစ ကျွန်တော့်ကိုရပ်တန့်နေစေတုန်းပဲကိုကို ။
ငယ်ငယ်တုန်းကကိုကို့ကိုမြင်တာနဲ့ပြုံးချင်လာသလိုမျိုး နာနာဆိုတဲ့နာမည်ကြားတာနဲ့ပြိုလဲရတာကဖြစ်နေကျနိယာမတစ်ခုလိုပါပဲ။
ခပ်ရေးရေးမှတ်မိနေတဲ့ပုံရိပ်ကိုတဖြေးဖြေးပုံဖော်ကြည့်မိတော့ အပြုံးတွေဟာအံ၀င်ဂွင်ကျဖြစ်တည်လာတယ် ။
“ အဆင်ပြေရဲ့လား ဧည့်သည် ”
“ ............. ”
“ ကားသော့ပေးခဲ့မယ်ဆိုရင် ကျွန်တော်ကပါကင်ထိုးပေးပါ့မယ် ”
YOU ARE READING
𝙼𝙸𝙽𝙴 ( 𝚂𝚎𝚊𝚜𝚘𝚗 2 ) ( Hiatus )
Fanfictionချစ်ခြင်းတွေကကြိုပြီးစာရင်းပေးထားလို့ရသလား? သေဆုံးဖို့ရွေးချယ်ခဲ့ခြင်းကသူ့ကြောင့်ဖြစ်သလို ပြန်လည်မွေးဖွားလာတော့လည်း သူ့ကိုချစ်ဖို့ပဲဖြစ်နေပြန်တယ်....!
