MTMSB 012

4.1K 72 8
                                    

          I PACK all of my things and put it all in my suitcase, my flight is 2pm and it's now 11am. I'll be staying in the province where Kazuya used to stay when she run away from her husband. This province has no signal and it's in the Northern Samar part of Visayas.

Sana lang ay tama itong desisyon na gagawin ko. Pagkatapos sa nangyaring usapan namin ni mom kagabi ay sa kwarto ko na siya natulog hanggang sa mag-umaga. Hindi rin ako pumunta ng hospital para makita si Lincoln dahil baka magbago lang ang isip ko at hindi ako matuloy sa pag-alis ko.

Nagpunta dito ang mga inlaws ko upang tanungin kung ano ang desisyon ko, sinabi ko naman sa kanila ang nais kong paglayo. They showed me their full support and they really want to teach Lincoln a lesson, they said that they're hopping that Lincoln would do everything just to find me.

There's a part in me na hindi na umaasa pang hahanapin ako ni Lincoln dahil sobrang napaka impossible namang mangyari ang bagay na iyon. But I still want to know if he'll going to learn from his mistakes and let his heart too. I want him to let himself free from the past. I want him to be okay and be back to the old Lincoln I used to know.

I carry my suitcase and open the door then walked towards to the stairs, I'm gonna put it inside my car. Para hindi na'ko maabala pang ilagay ito sa likod ng sasakyan, matapos mailagay iyon sa compartment ng sasakyan ay sinara ko iyon pabalik at naglakad papasok sa bahay. I run towards to my room and walked in, it's now 11;30.

Malinis na ang kwarto ko, lahat ng pictures ko ay isinilid ko sa isang kahon kasama ang mga gamit ni Sierra. Yes, lahat ng letters na sinulat ni Sierra ay nasa akin ngunit hindi ko iyon binabasa, hindi pa ako handa.... Kung kaya't hindi ko alam kung ano ang nilalaman ng mga sulat na'yon. Naroon rin ang photo album namin ni Sierra, wala akong dadalhin na kahit na anong larawan na nag-uugnay saamin ni Sierra. Not because I hate her, but because she's part of the past and she's part of my heart wound.

Isinara ko iyon at inilagay sa ilalim ng aking kama, doon ko iyon ilalagay dahil tingin ko naman ay walang mag iinteres na tignan at buksan iyon. Alam ko rin naman na pag umalis na'ko sa bahay na ito ay walang sino man ang papasok sa loob ng silid kong ito.

Muntik pa kitang makalimutan....” bulong ko at kinuha ang yellow paper kung saan naroon ang sulat ko para kay Lincoln. Kinuha kong muli ang kahon at inilagay roon ang sulat. Hindi ko rin naman iniisip na babasahin niya iyon dahil wala namang halaga ang sulat na'yon.

I fix myself as I saw my wrist watch, it's already 11;59 and any minute from now. My three best friends are on their way, I put my sunglasses on and get my back pack. I'm wearing ripped jeans and I tuck in an white spagetti. Kinuha ko iyong itim na hoodie at sinuot iyon, nakapusod rin and buhok ko na bumagay naman sa suot ko.

Muli ko pang sinulyapan ang silid ko matapos humugot ng malalim na buntong hininga sabay labas. I'm going to miss this house and I'm gonna miss my room..... Buntong hininga kong muli at tumakbo pababa ng hagdan kasabay naman no'n ang sunod sunod na pagdating ng mga sasakyan.....

They're here....................

Nagbusina ako ng tatlong besses para umatras sila, matapos makalabas ng gahare ay bumaba akong muli upang isara iyong muli. I'm gonna miss this place..... Muli kong binuhay ang makina ng sasakyan at sumunod sa kanila. Nandito rin siguro iyong iba pang mga kaibigan ni Lincoln. Pero wala dito sina mom at dad, mom doesn't want to see me walking away from her. Ayaw niya daw umiyak sa airport at baka hindi ako matuloy sa pag-alis ko.

Also dad talked to me earlier in the morning after I leave on their house, he gives me alots of inspirational words that can motivate me. My parents never leave me ever, they're one of my best friends. Trust me, kung masarap ang magkaroon ng totoong kaibigan, mas masarap maging kaibigan ang mga magulang. It's maybe awkward but why we need to be awkward? They are our parents, all we need to do is to be open and vocal to them. It's better and it feels good having an conversation with your parents.

I'm going to miss my parents.

Minutes had past and we're now parking outside this Airport, hindi na sila sasama sa'kin sa loob that's what they said. I close the car's door and get my back pack, I walk towards to the car's compartment and open it. Brendan run towards me and get my suitcase, “Let me do this,” he said that made me nod at him.

Thank you, Bren....” I sincerely said.

We walk together towards to our friends, Jasmine, Katana and Kazuya gives me a tight hug.

Be safe and always take care of yourself Sienna, don't easily trust some people you will going to encounter in the place you're going——”

“Ayan ka na naman Katana! Hmp!” Jasmine cut off Katana that made katana looked at her flatly and that made us shake our head and chuckle. “Basta bes e-enjoy mo lang ang pananatili mo ro'n wag mo rin kaming iisipin dahil ayos lang naman kami lagi, lagi mo sanang aalagaan ang sarili mo,” Jasmine pouted and hug me again and I hug her back “Mamimiss kitang bruha ka!” and that made Jasmine cry. Hormones.....

Agad namang lumapit ang asawa ni Jasmine na si Logan at agad na dinaluhan ang buntis niyang asawa.

Sienna..... mag-iingat ka, 'wag ka ring mag-alala dahil mababait ang mga tao don at isa pa lahat sila ay entertaining, we'll going to miss you, especially our bonds.....” Kazuya gives me her teary eyes that made me hug her and tap her back.

Pinipigilan ko lang din ang mga luha ko. Damn! I'm things twice because of my friends.

Have a safe trip, Sienna” I nodded and smiled at Martin and give her a hug.

Isipin mong sa pag-alis mo ay ang bagong simula,” This is the first time I saw Kalix being serious and sincere to his words. I Walk towards to him and gives him a hug and step back.

This is not the last, you'll be back, at sa pagbabalik mo. Aabangan naming lahat na mababaliw ang isang Lincoln Del Fuego” I teasingly punch Adagio's shoulder. Nakuha pang magbiro ng isang ito. I give him a hug.

Don't worry about your parents, we'll guard them for you,” Nuniq words gives my heart a calm 'cause I'm sure my parents will be safe while I'm away. I give him a hug,

Babantayan ko si kuya, para sa'yo ate...” kung minsan ay Loko Loko itong si Ram, ngayon naman ay ang seryoso niya na ikinangiti ko. Nilapitan ko ito at niyakap.

Your decision will make Lincoln's learn from his mistake, and I hope——we were hoping that he will also let the past go and open his heart for a new chapter of his life. Always take care of yourself,” I nodded to Oisin as he walked towards to me and gives me a hug.

Your hearts desiring will happen, be careful Sienna....” I hope too Brendan. I give him a hug.

Let yourself free from the past and let your heart heal from the past, we'll be waiting for your comeback Sienna.......” I nodded to kuya Logan as he said those words.

I carry my suitcase and walked towards to the entrance and waves at them. Pero agad ko ring binitawan ang maleta ko at muling tumakbo papunta sa kanila at muli silang niyakap, hindi ko na rin napigilan ang mga luha ko.

Ngayon pa lang ay namimiss kona kayong lahat, mag-iingat kayo lagi. Babaonin ko ang mga salita ninyo at iyon ang magsisilbi kong lakas habang malayo ako sa inyo......” pinunasan ko ang mga luha ko at kumalas na sa group hug namin. “Hanggang sa muli.......” I waved at them and turned my back then walk fast towards to my suitcase as I heard my flight number called.

Goodbye Manila.......
See you sooner Visayas......

**************

TYPOGRAPHICAL AND GRAMMATICAL ERRORS AHEAD!!!!!

☕🍩📚

Married To My Sister's BoyfriendTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon