Married To My Sister's Boyfriend

MTMSB 020

Sienna's P. O. V

AFTER aling Caring leaved I really actually how to react on what she said, or it's just an coincidence? O kapareho niya lang ng pangalan? Pero isa lang ang sigurado ako, ramdam ko ang pananabik saaking dibdib, pananabik na makita siyang muli kahit na walang kasiguraduhan na siya nga iyon. But I wish that it's really him...

I sighed deeply and bun my hair high and step out of the house and sat down on that coconut chair, tumingin ako sa malawak na baybaying dagat at humugot ng malalim na buntong hininga. Sana ay siya nga iyon, ayos lang kung nandito siya para sa business ang importanti ay makikita ko siya kahit na sa malapitan o malayo man lang.

Hindi ko din kayang itanggi na sobrang hinihiling ko na siya nga iyong tinutukoy ni aling Caring at hindi niya kapareho ng ngalan. Inaamin ko din na kaya ako lumabas ng bahay ay dahil hinihintay ko siya. I sighed deeply and stand up, humarap ako sa daan pero agad din akong napahinto ng makita ko ang sobrang pamilyar na bulto ng isang lalaki.

Unti unti itong humakbang papalapit sa kinaroroonan ko dahilan upang hindi agad ako makakilos, his eyes, his nose, his lips..... Oh God! If I'm just dreaming, I don't want to wake up anymore. Ayokong magising sa magandang panaginip na ito......

I slowly close my eyes and I already feel my tears slowly falling down, I miss this man, I love this man.... I open my eyes as I feel a hand touching my face and wiping my tears, my gazes catches his gazes. I miss you so much.. Did I read it on his eyes? Or I'm just hallucinating, again?

"Lincoln Del Fuego and you?" Sandali-totoo ba'to?-hindi to panaginip lang-kung totoo ito, bakit niya sinasabi ang pangalan niya?

Nagbaba ako ng tingin sa kamay niyang nakalahad, "Sienna...... Sienna Baldwin-Del Fuego...." kinakabahan kong salita at tinanggap ang pakikipag kamay niya. Ngumiti ako ng tipid sa kabila ng kabang aking nadarama. Is this really Lincoln?

"I want us to start over...." Nagugulat akong nag angat ng tingin kay Lincoln matapos kong marinig ang mga katagang iyon.

How? Nagbago na ba siya? Nag kasakit ba siya? May mali ba?

Instead of saying anything, I found myself nod at him and smiled a little bit, did he already let the past go? "P-p-aano m-mo nahanap ang Lugar na ito?" nauutal kong tanong dahil sa hindi ko maipaliwanag na nadarama sa puso ko.

Hindi rin niya binibitiwan ang kamay ko na siyang ikinadagdag ng kaba sa aking dibdib, hindi iyong typical na kaba. Kakaiba iyon at hindi ko alam kung ano... Is this because he's holding my hand? Or it's just normal?

"Mahahanap ng puso ang ninanais nito....." Lincoln.......

Ayoko namang mag assume dahil ayokong masaktan sa huli, ayokong mag isip ng advance. Ayoko ring mag-isip na baka hindi ito si Lincoln, na baka nawalan siya ng alaala dahilan upang ganito niya ako itrato.

"H-halika sa loob...." aniya ko at kukunin na sana ang kamay ko pero hindi niya iyon binitiwan at pinagsiklop ang aming mga kamay na ikina angat ko ng tingin.

"I want to hold your hand forever...." he said and then he winked at me that made me bow my head cause I know my cheeks are now red.

Bakit iba ang dating sa'kin ng mga sinabin niyang iyon?

We walked towards to the house while he's still holding my hand like there's no tomorrow and he doesn't want to let go of it, and that's giving me a different feeling. Kinikilig ako.... A simple gesture of him will makes me tingle like a teenager, and he's the only one who can make me feel like this. Dahil buong buhay ko naman ay wala akong naging kasintahan, siya lang ang nag iisang lalaking inibig at iniibig ko......