තවත් දවස් දෙකක් ගෙවිලා ගියේ මටත් හිතාගන්න බැරි විදිහට...ඒත් එදා එකපාරටම ආපු ජිමින් ඔප්පා දැක්කාම මගේ සතුට දෙගුණ උනා...එයා කියපු කතාව අහපුවාම එයාව බදාගත්තේ මගේ හිතේ ඇතිවුනු සතුට නිසාමයි...
"ඩෙයිජියා ඔයාව හොද කරන්න පුලුවන් කියලා ඩොක්ටර් කෙනෙක් කිව්වා..මන් එදා ඇමරිකා ගියේ ඒකටමයි...ඉතින් අන්තිමට මං සාර්ථක උනා..දැන් ඔයාට කොහෙවත් යන්න වෙන්නෑ මැනික.." ඒ මූනේ හිනාව ඕනවටත් වඩා කියලා මට හිතුනා...එතකොට එයා එදා ගියේ මාව හොද කරගන්න ඩොක්ටර් කෙනෙක් හොයන්නද...??
ඉතින් අන්තිමට ඩෙයිජිව හොද කරන්න ඩොක්ටර් කෙනෙක් හම්බුනා...ඒත් ජීවිතේ ගැන සීයට 75ක රිස්ක් එකක් තියෙනවා කියලා ඩොක්ටර් කිව්වා කියලා ජිමින් ඔප්පා ඔම්මලා එක්ක කියනවා මට ඇහුණා..උත්සාහ නොකරම ජීවිතේ අතරින්න ඕන්නෑ කියලා හිතපු මම අන්තිමට ඒ ඔපරේශන් එකට සූදානම් උනා....
"ඩෙයිජියා ඔයා බය වෙන්න එපා මොකකටවත්...
ඩෙයිජියා මේ බෙහෙත් බොන්න...
ඩෙයිජියා මේ ටික කන්න.."
ඇත්තටම එයා මාව එයාගෙම කෙනෙක් වගේ බලාගත්තා...ඔම්මා අප්පා ඔප්පා මැද්දේ ජීවත් වුනු මාව හැමතිස්සෙම දිරිමත් කලේ එයා...ඔම්මට අප්පට හැමතිස්සෙම ශක්තියක් උනා..
දැන් වෙනදට වගේ හුස්ම ගන්න අමාරුවක් මට දැනුන්නැත්තේ ඒ දෙන බෙහෙත් වල සැරට කියලා මට තේරුනා...ජිමින් ඔප්පා අපේ ගෙදර ඇවිල්ලා නතර වෙද්දි එයාට මන් ටික ටික ලං වුනා...එයත් එක්ක කියෝ කියෝ ඉද්දි මහන්සි නොදැනුනත් එදා ඔම්මගේ වචන මාව කඩන් වැට්ටුවා...
"ජිමින් පුතා..ඔයා අපේ දූට ලංවෙලා ඉන්නේ එයාට අනුකම්පා කරලා නම් ඒක කමක් නෑ පුතා...ඒත් ඔයාගේ හිතේ ඊට වඩා දෙයක් තියෙනවනම්..මේ මං කිව්වේ..." ඔම්මා ජිමින් ඔප්පා එක්ක කතා කරන හැටි මන් උඩ ඉදන් බලන් උන්නේ..ඒ ඔක්කොම මට හොදටම ඇහුණා...
"ඔම්මා " වචන අහුලන ජිමින් ඔප්පා දිහා මන් බලන් හිටියා..
"පුතා එය ලෙඩෙක් එයාට බෑ ආදරේ කරන්න...ප්ලීස් ඔයා ඒක තේරුම් ගන්න..." එහෙම කියලා ඔම්මා එතනින් යන්න ගියා
ඒත් එක්කම මගේ කාමරේ පැත්තට එන ජිමින් ඔප්පව දැක්කාම මං කාමරේට ගිහින් දොර වහගත්තේ මට තවත් එයාව මූන දෙන්න බැරි නිසා...
කාමරේ දොරට ගහලා ගහලා එයා යන්න ගියා...
ඇත්ත...
එයාට බෑ මට ලංවෙන්න...මොකද මන් ලෙඩෙක්....දෙවනි පාරට මන් මන් ගැනම අවතක්සේරු කලා...මට මැරෙන්න හිතුනා...ඔම්මගේ ඒ වචන මාව රිද්දුවා...ඒත් එක අතකට ඔම්මා හරි...එයා ජීවත කාලෙම දුක්විදින්න ඕන්නෑ මට ආදරේ කරලා....ඉතින් ආයෙමත් පාරක්...ජීවත් වෙන්න පුලුවන් උනත්...ඒ ආදරේ හිත යටම වහ ගන්න මන් තීරණය කලා...
.
.
.
-Nino..🍃
