araba kazası geçiren chris evans en başta bunun bir felaket olduğunu düşündü fakat hayatının dönüm noktası oldu.
◍
"bilirsin, beden yarasını iyileştirmek ruh yarasını iyileştirmekten daha kolay olur. bundan d...
"Lütfen bunu iç." Chris sıcak kahveyi Kathy'nin önüne iteleyip pastırmalı yumurtayı da ona yaklaştırdı. "Ve bundan da biraz ye."
"Hiçbir şey geçmiyor boğazımdan." Kathy sadece kahvesinden yudumlamaya başladı. "Kendimi buna alıştırmıştım. Annem son beş yıldır felçti ve her gün acı çekiyordu ama yine de..." Kathy'nin dolu dolu gözlerinden bir damla yaş usulca süzülmeye başladı. "Bu halimi görse bana çok kızardı."
"Canın yandığında ağlamak seni rahatlatıyorsa bunu durdurmak için uğraşma." Chris gülümseyerek Kathy'nin elini büyük elinin arasına aldı. "İçine atmak seni daha iyi yapmayacak."
Kathy içtenlikle gülümseyip gözünün önüne gelen saçlarını kulağının arkasına sıkıştırdı. "Hıçkırarak ağlamak istiyorum ama zaten masamız senin sayende yeterince dikkat çekiyor. Biraz daha dikkat çeksin istemem."
"Biliyorum." dedi Chris kendinden emin bir şekilde gülerken. "Bu kadar yakışıklı olmak bazen zor oluyor."
Kathy küçük bir kahkaha atıp elinin tersiyle gözyaşlarını sildi. "En tehlikeli erkek tipleri yakışıklı olduğunu bilen erkeklerdir."
"Öyle deme. Çok mütevazı bir insanımdır."
"Elbette." Kathy'nin rengi biraz da olsa kendisine gelmişti. "Teşekkür ederim. Beni yalnız bırakmadığın için ve çiçekler için de."
"O teşekkürü benim etmem lazım. Ameliyat sırasında kalbim durmuş galiba?"
Kathy kaşlarını çattı. "Sen bunu nereden biliyorsun?"
"Boş ver sen orasını." diyerek mırıldandı Chris. "Bana on beş dakika boyunca kalp masajı yapmışsın. İsteseydin bırakabilirdin."
"Bırakamazdım, ben bir doktorum." Kathy kahvesinden bir yudum daha aldı. "Ayrıca hayata dört kolla sarılmıştın, yaşamak istiyordun."
"Yine de hayatımı sana borçluyum." Chris gülümseyip gerisine yaslandığında Kathy de ona gülümsedi. "Neden doktorluğu tercih ettin?"
"Bilirsin, beden yarasını iyileştirmek ruh yarasını iyileştirmekten daha kolay olur. Bundan dolayı doktor olmayı tercih ettim. Sen neden oyunculuğu tercih ettin?"
"Yalandan gülümseyip herkese iyi olduğumu söyleyebiliyorum. Bundan dolayı oyuncu olmayı tercih ettim."
Kathy gülerek kafasını iki yana salladı. "Seni özgüvenli sanıyordum."
"Bazenleri süper gücümün görünmezlik olmasını diliyorum." Chris omuzunu silkti. "Şöhret olmanın da kendisine göre zorlukları var."
"Evet biliyorum." diyerek itiraf etti Kathy. "Galiba Kaptan Amerika rolünü üç kez reddetmişsin."
"Evet. Altından kalkmayacağımı düşündüm fakat arkadaşlarım bana daima destek oldular."
"Filmin tamamını izleyemedim ama yarısına kadar güzeldi." Kathy gözlerini onun maviliklere çevirdi. "Özellikle serum sahnesi."
"Teşekkür ederim." diyerek güldü Chris. Sonra titreyen telefonunu tekrardan kapattı.
"15 oldu." Kathy fincandaki son yudumunu da alıp Chris'e baktı. "15 kez aradılar seni."
"Önemli değil. Sonra dönerim."
"Sete gitmedin değil mi?" Chris usulca başını salladığında Kathy gülümseyerek ayağa kalktı. "İnan ki seninle vakit geçirmek bana çok iyi geldi fakat ikimizin de gitme zamanı geldi. Babamın yanında olmalıyım."
"Seni bırakayım." Chris de onunla beraber kalktı ama Kathy onu durdurdu.
"Taksi tutacağım. Benim için daha fazla zahmette bulunma lütfen, çekimlere git."
"O zaman telefon numaranı alabilir miyim? Merak etme gece geç vakitlerde rahatsız etmem sadece iyi olduğundan emin olmak istiyorum."
Kathy tebessüm ettikten sonra masanın üzerindeki peçeteyi ve Chris'in ceketinin cebindeki kalemi alıp numarasını yazdı. "Akşam mesaj atarsan geri dönerim. Her şey için teşekkürler, kendine iyi bak."
Kathy hızlı adımlarla uzaklaşırken Chris onun arkasından bir kez el salladı ve dikkatlice peçeteyi cebine koydu. Dediği gibi, akşam ona mesaj atacaktı.
●
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
