Colorful | Sasusaku

1.geveze

¤

Kapının üstüne monteli demir çubuğa asılarak kendimi kaldırıp indiriyor ve derin nefeslerle göğsümü şişiriyorum.

Belki saatlerce barfiks çekebilecek bir vücudum vardı. "kas yığını" "şişme adam" gibi lakapları hak edecek bir görünümdeyim. Eh, hayatımı adayıp spora verdiğim onca emek göz önünde bulundurulursa vücudum sadece küçük bir detay.

Ekmek kızartma makinesinden gelen sesi duyduğumda demiri bıraktım ve yere indim. Göt kadarlık salonuma birleşik mutfağa geçtiğimde makineden çıkan ekmeği aldım ve ucundan ısırdım.

Kapısı mutfaktan açılan balkona geçtim. Kalçalarımı balkonun kenarına yasladığımda elimde sabah koşusundan dönerken aldığım gazete duruyordu.

Ekmeği ağzımla tutup gazetenin sayfalarını karıştıracaktım ki aradığım haber ilk sayfada karşıma çıkıverdi.

"Ünlü boksörden şok eden haber!"

"Şampiyon boksör Uchiha boksu bıraktı!!"

"Demir Yumruk lakabıyla boks piyasasını sallayan Sasuke Uchiha'dan üzücü haber:
'Boksu bırakıyorum.'"

Demir Yumruk. Bu isim beni gülümsetti.
O zaman kaç yaşındaydım? Belki 17. Boksör olmak istediğimde o civarlarda hırslı bir çocuktum. Bugüne kadar şampiyon olmak için didindim durdum. Tüm benliğimi önümdeki kum torbalarına ve rakiplerime verdim. Nihayetinde şimdi buradayım, yalnızca Sasuke olarak. Demir Yumruk yok.

Bu ismi dün gece geride bıraktım.

Sasuke Uchiha; bu kıçı kırık döküntü evde yaşayan, birikim yaptığı parayla geçinen, sabah yürüyüş yapıp gece içerek sızan sıradan bir adam artık.

Demir Yumruk öyle miydi? Sabaha karşı gün doğmadan protein dolu bir kahvaltıyla yine bu kıçı kırık evden çıkar, gecelere kadar ringlerde dirsek çürütürdü. Kum torbalarını patlatan bir canavar, içi boş bir kas yığını...

Geçen hafta şampiyon oldum.

Ama dün gece kendi isteğimle boksu bırakarak tüm kariyerimi çöpe attım. Dışarıya kalırsa hiçbir sebebim yoktu, ama bana kalırsa sebepten daha çok hiçbir şeyim yok.

Maçı kazandığınızda sizinle beraber sevinecek biri yoksa eğer kazanmaya değmiyor. Taraftar olarak demiyorum. Öyle bakacak olursak tüm bir millet coşup seviniyor. Fakat bahsettiğim şey o değil; sizin için özel biri.

17 yaşımda bu hayali kurduğumda yanımda annem vardı. Şimdi hayalimi gerçekleşitirip şampiyon oldum, fakat o yok. Beklediğim şampiyonluğun bu olduğu söylenemezdi.

"Hey, delikanlı!"

Aşağı baktığımda orta yaşlarda soluk soluğa kalmış bir adamı gördüm. Taşıdığı bir şeyler vardı ve onun için epey ağır görünüyordu.

"Güçlü görünüyorsun, şunlara bir el atsan ya? Ben yaşlı bir adamım..."

Gazeteyi kenara bırakıp ekmeği ağzıma tıkıştırdıktan sonra balkonda duran terlikleri ayağıma geçirip aşağı atladım. Balkonum yere yakındı, bu yüzden genelde dışarı çıkmak için kapı kullanmazdım.